Chapter 18
1275 คำ
พ่อเลี้ยงคาวีพาซินดี้ไปคุยกันตรงที่นั่งระเบียงบ้านของเขา หญิงสาวทำตัวสนิทสนมกับเขามากจนเกินงาม ตอนนี้ทั้งสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วและเขาก็มีคนรักอยู่แล้วด้วยเกรงจะไม่เหมาะ
"มาหาผมมีอะไรเหรอซินดี้"
"ไม่มีอะไรนี่คะ ซินดี้แค่คิดว่าการไปใช้ชีวิตที่ผ่านมาในตอนที่ไม่มีคุณ มันไม่มีความสุขก็เลยกลับมา ซินดี้รู้นะว่าคุณก็ยังไม่มีใคร... เรากลับมาเริ่มต้นกันใหม่นะคะ ครั้งนี้ซินดี้พร้อมมีหลานให้คุณแม่เลยนะ"
หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง ได้พ่อเลี้ยงคาวีเป็นสามีสบายไปทั้งชาติอยู่แล้ว ก่อนหน้านั้นถึงเขาจะร่ำรวยแต่ต้องอยู่แต่ในไร่น่าเบื่อไม่ใช่สไตล์ของเธอ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว มีเขามีเงินทองมากมายเธอสามารถอยู่ได้สบายมาก
"คุณใจเย็นๆก่อนนะซินดี้ ผมไม่รู้จะบอกคุณยังไงดีคือตอนนี้ผมมีผิงอยู่แล้ว การกลับมาของเราสองคนมันอาจจะ..."
"ไม่ต้องพูดค่ะ ซินดี้รู้ว่าขนมผิงคือเด็กเลี้ยงของคุณเท่านั้น อายุห่างกันตั้งสิบปีคุณคงไม่คิดจะคว้ามาเป็นเมียแต่งหรอกนะคะ อายเขาตายผู้หญิงยังเรียนไม่จบเลยนะ"
"คุณรู้ได้ยังไง.."
เขามองซินดี้อย่างทึ่งสุดๆ นี่คงจะสืบมามากพอสมควรถึงได้รู้ละเอียดมากขนาดนี้
"สืบมาสิคะ เหมือนว่าคนแถวนี้เขาจะรู้ดีเพราะคุณพาหล่อนออกงานบ่อยๆ แต่ซินดี้ไม่แคร์นะคะคุณจะจัดการปล่อยหล่อนไปตอนไหนก็ตามใจ สุดท้ายคุณคงคิดได้ว่าควรเลือกใครที่เหมาะสมกับคุณ"
"อย่าดูถูกผิงแบบนั้นซินดี้ ถึงเธอจะเด็กกว่ามากแต่ผิงเป็นคนฉลาด เก่งมากด้วย"
"ไม่สนค่ะ อ่อ ซินดี้จะอยู่ที่นี่นะคะกระเป๋าอยู่ห้องนอนของคุณแล้ว วันนี้เราไปหาของอร่อยกินข้างนอกดีมั้ยคะ"
ซินดี้ตีหน้ามึนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เธอจะทวงเขาคืนถึงจะยืนยันจะคบเด็กนั้นต่อเธอก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น เธอจะต้องได้คาวีคืนมา พ่อเลี้ยงกุมขมับอย่างเครียดสุดๆ เธอจะมานอนห้องเขาไม่ได้เพราะห้องนั้นขนมผิงนอนอยู่
"คุณจะนอนห้องผมไม่ได้ เห้อ! เอางี้แล้วกันคุณไปนอนอีกห้องก่อน ส่วนเรื่องของเรามันยากที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ถ้าคุณยังไม่รู้จะไปที่ไหนก็อยู่ไปก่อน เดี๋ยวผมให้แม่บ้านจัดห้องให้นะ"
เขาลุกขึ้นเดินออกไปทันที ซินดี้กระทืบเท้าอย่างขัดใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อ ตอนนี้ยอมๆไปก่อนแล้วกัน
พ่อเลี้ยงคาวีเดินมาถึงที่ห้องนอนของคุณแม่ เขาหันไปหาป้าพาก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน
"ป้าพาครับ ช่วยจัดห้องให้ซินดี้หน่อย แล้วเอากระเป๋าเธอออกจากห้องผมด้วย"
"ได้เจ้า"
คุณหญิงเดินมายืนข้างขนมผิงก่อนจะคุยกับลูกชายด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก
"ทำไมไม่ไล่ออกไป แม่นั่นตั้งใจจะกลับมาคืนดีกับลูกนะ ไปให้มาอยู่ใกล้ทำไมอยากทะเลาะกับหนูผิงหรือไง"
ขนมผิงหน้าเศร้ามองชายหนุ่ม เขาต้องใจมีความรู้สึกอะไรกับเธออยู่แน่เลยถึงได้ยอมให้อยู่ที่นี่ แล้วเป็นแบบนี้เธอจะอยู่ยังไง
"ผมทราบครับแม่ ผมบอกไปแล้วว่ายังไงก็กลับไปคืนดีกันไม่ได้ อีกอย่างผมไม่ได้มีปัญหาอะไรกับซินดี้จะให้ไล่มันก็ยังไงอยู่ อีกอย่างเธอก็ไม่ได้ผิดอะไร ผิงเข้าใจฉันใช่มั้ย ฉันไม่ทางกลับไปคบกับซินดี้อีกตอนนี้ให้พักไปก่อนถือว่าเพื่อนมาเที่ยวเดี๋ยวเธอก็ยอมแพ้กลับไปเองแหละ"
"หนูโอเคเหรอลูก"
คุณหญิงหันไปถามเด็กสาว ขนมผิงพยักหน้าอย่างไม่ว่าอะไร เธอเชื่อใจพ่อเลี้ยงว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
"ผิงเชื่อใจพ่อเลี้ยงค่ะ ถ้าเธออยากอยู่ก็ให้อยู่ไปถ้าพ่อเลี้ยงไม่สนใจเดี๋ยวคงไปเอง"
"รู้จักแม่นั่นน้อยไปนะสิ เห้อ! ช่างเถอะพาน้องไปพักผ่อนได้แล้ว หนูผิงไปนอนห้องพ่อเลี้ยงนะลูกอย่าให้ใครเข้าไปเด็ดขาด นั่นคือห้องของเรา"
ขนมผิงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มออกมา อย่างน้อยทุกคนก็อยู่ข้างเธอและคุณหญิงก็ยอมที่จะให้เธอกลับไปนอนกับพ่อเลี้ยงเหมือนเดิม
"ค่ะคุณหญิง"
"ต้องเรียกคุณแม่ ไม่อย่างนั้นถ้าแม่ซินดี้มาได้ยินจะหาเรื่องแขวะหนูเอาได้"
"ค่ะคุณแม่"
ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อเลี้ยง เขากุมมือเธอไว้ก่อนจะพากลับไปยังห้องนอนของทั้งสองคน เมื่อมาถึงเธอก็จัดของของตัวเองและไม่ลืมที่จะลากกระเป๋าของผู้หญิงคนอื่นให้ออกจากห้องนอนไป
"ผิงไม่ยอมให้ใครเข้ามาหรอกนะ"
"ขี้หึงเหมือนกันนะเราเนี่ย"
พ่อเลี้ยงกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ขนมผิงเหลือบสายตามองคนรักก่อนจะหันไปอ้อนชายหนุ่มทันที
"ผิงกลัวนี่นา"
"กลัวอะไรกันหืม ฉันบอกแล้วไงว่าจะมีผิงคนเดียว กับซินดี้มันก็นานหลายปีแล้วจากรู้สึกจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว ตอนนี้ฉันมีผิงคนเดียวอย่ากังวลเลยนะ"
ขนมผิงกอดเอวชายหนุ่มก่อนจะเงยหน้ามองเขาพร้อมกับยิ้มออกมา
"ผิงเชื่อใจพ่อเลี้ยงค่ะ แต่คนอื่นผิงไม่เชื่อหรอก เพราะฉะนั้นระหว่างที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่นี่ ผิงจะอยู่กับพ่อเลี้ยงตลอดเลย จะตัวติดกันไม่ห่างเลยคอยดู"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงจริงจังมากจนพ่อเลี้ยงคาวีอดขำออกมาไม่ได้ จริงจังมากสุดยอดเลยอ่ะ
"ตามใจเถอะ ไปอาบน้ำเถอะจะได้พักผ่อน เหนื่อยทั้งคืนแล้วนะ"
"คนบ้า! ลามก"
เขาเอ่ยแซวพร้อมกับหอมแก้มหญิงสาวอย่างหยอกล้อ เธอเบี่ยงตัวหลบก่อนจะหนีเข้าห้องน้ำไปทันที เขามองตามก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เขาหันไปมองประตูก่อนจะเดินไปเปิดออก ซินดี้ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าก่อนจะเอ่ยชวนเขาเสียงหวาน
"คาวีขา ไปเดินเล่นกันมั้ยคะ ซินดี้ไม่ได้มานานแล้วอ่ะคิดถึงที่นี่อยู่นะ"
"เอ่อ คือว่า..."
"พ่อเลี้ยงขา"
ขนมผิงที่เดินออกจากห้องน้ำมาในสภาพผ้าขาหนูผืนเดียว เธอกอดแขนชายหนุ่มพร้อมกับใช้ใบหน้าถูไถ่อย่างออดอ้อน
"ผิงรออาบน้ำกับพ่อเลี้ยงอยู่นะคะ เมื่อไหร่จะตามเข้ามาซักที"
ซินดี้ก้มมองขนมผิงตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเบะปากอย่างหมั่นไส้ แสดงความเป็นเจ้าของอย่างนั้นเหรอ.. .เหอะ! มาดูกันว่าใครจะทนได้กว่าใคร
"กำลังจะไปตอนนี้เลย เอ่อซินดี้คุณตามสบายเลยนะผมอยากพักผ่อนมากกว่า"
พูดจบเขาก็โอบเอวขนมผิงแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ซินดี้กำหมัดแน่นในใจกรีดร้องอย่างระบายความโกรธ เธอต้องอดทนไปก่อนเพราะนอกจากมาทวงคาวีคืน เธอยังต้องมาทำภารกิจบางอย่างที่นี่ จะกลับตอนนี้ไม่ได้เด็ดขาด!
- ผู้เขียน
