My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก

Chapter 2

หลังจากที่ทั้งสองคนรับประทานอาหารเช้าเรียบร้อย พ่อเลี้ยงคาวีก็พาขนมผิงขับรถเล่นชิวมาเรื่อยๆจนถึงเวลาห้างเปิด เวลาเดินห้างหญิงสาวจะรู้ดีว่าเขาชอบให้ควงแขน ไม่รู้ว่าทำไมแต่ถ้าเธอเดินคนเดียวเมื่อไหร่จะต้องทะเลาะกันตลอด

"พ่อเลี้ยงจะซื้ออะไรเหรอคะ"

"ไม่รู้สิ เอาของเราก่อนน้ำหอมมั้ย"

"ตามใจค่ะ"

เธอไม่อยากขัดใจชายหนุ่มซักเท่าไหร่ในเวลาที่เขาอยากจะซื้ออะไรให้ เพราะสุดท้ายถ้าบอกไม่เอาเขาก็เลือกให้เองอยู่ดี ทั้งสองคนเดินเข้าไปในร้านขนมผิงเดินไปเลือกแบรนด์ที่คุ้นเคยเพราะใช้มาตั้งแต่ที่อยู่กับพ่อเลี้ยงใหม่ๆ เขาบอกว่าชอบกลิ่นนี้และเธอใช้มาตลอด

"สวัสดีครับคุณลูกค้า สอบถามได้นะครับ"

"อันนี้กลิ่นใหม่เหรอคะ ยังไม่เคยเห็นเลย"

เธอมองไปยังขวดน้ำหอมที่มีรูปลักษณ์ที่แปลกไปต่างจากแบบเดิม พนักงานก็แนะนำอย่างดีก่อนจะเสนอราคาโปรโมชั่นให้พร้อมกับตัวทดลองให้เธอได้สัมผัสกลิ่น

"ลองดูครับ กลิ่นสำหรับคุณผู้หญิงสายหวานโดยเฉพาะ เหมาะกับคุณลูกค้ามากเลยนะครับ"

พนักงานแนะนำพร้อมกับมองหญิงสาวด้วยความชื่นชม เป็นผู้หญิงที่สวยมากจริงๆใครเห็นเป็นต้องมองเหลียวหลัง พ่อเลี้ยงที่เดินไปดูน้ำหอมของของตัวเองก็หยิบมาชิ้นหนึ่งเพราะที่บ้านใกล้จะหมดแล้ว เขาหันไปมองหาหญิงสาวก่อนจะรีบเดินไปหาทันที พนักงานต้อนรับผู้ชายมองเด็กเลี้ยงของเขาด้วยสายตาที่เห็นแล้วเขาไม่ชอบใจนัก เขาเกลียดที่สุดคือผู้ชายที่มองขนมผิงด้วยสายตาหวานเยิ้มแบบนั้น

"หอมดีค่ะ"

"ราคาโปรโมชั่นวันนี้ เซตน้ำหอมพร้อมครีมบำรุง 12,500บาท แต่เรามีราคาลดพิเศษด้วยนะครับเหลือแค่ 11,000บาท"

เธอร้องหูออกมาทันทีเพราะราคาแอบแรงพอสมควร แต่ตัวเดิมที่เธอใช้แพงกว่านี้อาจจะเพราะเป็นกลิ่นที่ค่อนข้างขายดีด้วย

"เลือกได้ยังเอ่ย"

พ่อเลี้ยงคาวีเดินมาโอบเอวหญิงสาวพร้อมกับหอมแก้มอวดชาวโลก ทุกคนที่มองเธอต้องรู้ก่อนว่าผู้หญิงคนนี้ของเขาคนเดียว ขนมผิงผู้ใสซื่อไม่รู้อะไรก็หันไปหาชายหนุ่มก่อนจะส่งกลิ่นน้ำหอมให้เขาลองดมดู 

"หอมดีนะคะมาใหม่ด้วย"

"ฉันชอบกลิ่นเดิมนะ กลิ่นนี้เลย"

เขาหอมแก้มหญิงสาวอีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมา ขนมผิงมองชายหนุ่มอย่างเขินอายก่อนจะหันกลับไปแล้ววางขวดนั้นลงที่เดิม

"งั้นเอากลิ่นนี้ค่ะ"

เธอชี้ไปยังน้ำหอมที่คุ้นเคย ถ้าชายหนุ่มไม่ชอบก็จะไม่ใช้ อีกอย่างปกติเธอเป็นคนไม่ชอบใช้น้ำหอมแต่เขาชอบก็เลยใส่เท่านั้นแหละ

"ครับ งั้นรอซักครู่นะครับ"

พนักงานชายหยิบขวดนั้นแล้วรีบไปใส่ถุงทันที ผู้ชายแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนั้นเล่นเอาเขาไม่กล้ามองเลย สายตาโคตรข่มขู่คนรอบข้างถ้าจะขนาดนั้นขังผู้หญิงไว้ที่บ้านเถอะ...

"นี่ครับ เดี๋ยวชำระเงินทางด้านนี้นะครับ"

พนักงานพาทั้งสองคนไปยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน พ่อเลี้ยงคาวีหยิบบัตรส่งให้ก่อนจะเซ็นสลิปแล้วพาขนมผิงเดินออกไปทันที

"มานี่ถือให้"

เขาหยิบถุงน้ำหอมมาถือไว้ก่อนจะพาหญิงสาวไปเลือกเสื้อผ้าต่อไม่ลืมที่จะซื้อชุดนักศึกษาด้วย กระเป๋ารองเท้าอีก

"นั่งรอตรงนี้นะ"

"ผิงไม่ซื้อได้มั้ยคะ คือกระเป๋าพ่อเลี้ยงเพิ่งซื้อให้สองอาทิตย์ก่อนเองยังไม่ได้ใช้เลยค่ะ รองเท้าก็มีเยอะแล้ว ส่วนเสื้อผ้าก็..."

เธอเอ่ยออกมาก่อนจะเงียบเสียงลงเพราะถูกชายหนุ่มจ้องหน้าแล้วไม่พูดอะไร เธอตัดใจเดินไปเลือกมาอย่างละชิ้นอย่างน้อยถือว่าซื้อแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะเลือกให้เองซึ่งชอบหยิบตัวแพงที่สุดให้จนเธอไม่กล้าใช้เพราะมันเกินตัวไป

จากนั้นเขาก็เดินมาช่วยเธอเลือกเสื้อผ้า ยังคงความเรียบน่ารักแบบเดิม จะแต่งแบบเซ็กซี่อย่างคนอื่นฝันไปเถอะ เมื่อซื้อของทุกอย่างได้ตามที่ต้องการพ่อเลี้ยงก็พาเธอไปทานปิ้งย่างตามสัญญา 

"กินเยอะๆเลยนะ แล้วห้ามมาตัดพ้อฉันอีก"

"ค่ะ"

ขนมผิงที่ได้กินของที่ต้องการก็ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี ไม่ลืมที่จะเอาใจใส่เขาแกะนั้นนี่ให้แถมป้อนถึงปากอีก เธออยู่กับเขามาจนรู้จักนิสัยและความชอบของเขา อะไรที่ชอบกินไม่ชอบกินทุกอย่างเธอรู้ละเอียดมากเพราะทานด้วยกันทุกวัน

"อ้าปากค่ะ"

เขาอ้าปากงับพร้อมกับกดโทรศัพท์คุยงานไปพลางๆ มืออีกข้างโอบเอวหญิงสาวไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ 

"อร่อยจังเลยร้านนี้"

"ถ้าชอบจะพามาอีก ค่าเทอมต้องจ่ายเมื่อไหร่นะเดี๋ยวให้ผู้ช่วยไปจัดการให้"

"สิ้นเดือนนี้ค่ะ"

พ่อเลี้ยงพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปลูบผมหญิงสาวเล่นอย่างสนุก นั่งอยู่เฉยๆมีคนป้อนอยู่ข้างๆมันมีความสุขมากจริงนะ

"พ่อเลี้ยงไม่ต้องให้เงินเดือนแล้วก็ได้นะคะ เดี๋ยวผิงจะเรียนจบแล้ว ถ้าได้งานทำก็จะหาเงินเองได้แล้วค่ะ"

"แล้วใครให้เธอไปทำงานเหรอ..."

"อ่าว"

ขนมผิงมองพ่อเลี้ยงคาวีอย่างสงสัย เธอเรียนมาจนจบก็ต้องทำงานสิ จะให้อยู่เฉยๆได้ยังไงแล้วจะเรียนมาเพื่ออะไรกัน

"ไม่ต้องทำอยู่ที่ไร่ไป ถ้าเรียนจบจะเพิ่มเงินเดือนให้อีก อย่ารนหาที่มากนักขนมผิงเธอนี่ชอบทำให้ฉันหงุดหงิดตลอดเลยนะ"

เขาเอ่ยออกมาไม่จริงจังนักเพราะวันนี้กำลังมีความสุขเลยไม่อยากทะเลาะ เขาเข้าใจว่าเธอคงอยากทำงานอยากใช้ชีวิตเหมือนคนปกติ แต่การอยู่กับเขาทุกวันมันไม่ปกติตรงไหน.. อยากจะทำอะไรก็ได้เพียงแค่เขาไม่ให้เธอออกห่างเท่านั้นเอง แต่เขาตามใจเธอตลอดไม่ว่าอยากจะได้อะไรหรืออยากจะไปที่ไหนก็ได้ตามที่ต้องการ

"พ่อเลี้ยงใจร้ายอ่ะ"

เธอหน้างอก่อนจะป้อนกุ้งชายหนุ่มต่อ เขาไม่สนใจที่จะต่อล้อต่อเถียงด้วยมันควรจะจบตรงที่เขาสั่งเท่านั้น และเธอรู้ดีว่าพูดอะไรต่ออีกจะโดนลงโทษ

"อยากได้รถซักคันมั้ยผิง อีกเทอมก็เรียนจบแล้วอยากได้รางวัลจากฉันมั้ย"

ขนมผิงมองหน้าพ่อเลี้ยงก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ เอามาทำไมสุดท้ายก็ไม่ได้ขับไปไหน ถ้าเธอยังอยู่กับเขาไม่มีทางได้ออกไปไหนคนเดียวหรอก ซื้อมาจอดทิ้งไว้นะสิไม่ว่า

"ไม่เอาค่ะ เอามาก็ไม่ได้ใช้สุดท้ายพ่อเลี้ยงก็ให้ลุงรงค์ไปส่งทุกที่"

"ก็มีคนขับรถให้ แต่ใช้รถตัวเองไงเข้าใจยากตรงไหน"

พ่อเลี้ยงบีบจมูกหญิงสาวเล่นก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ ขนมผิงสะบัดหน้าหนีติดงอนนิดหน่อยพอเป็นพิธี 

"พ่อเลี้ยงขังผิงเหมือนนักโทษเลยอ่ะ"

"นักโทษอะไรกัน เขาเรียกเจ้าหญิงไม่ใช่นักโทษ เรียกซะเสียหมด เห้อ!"

เขาส่ายหน้าก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม ขนมผิงดุจดั่งเจ้าหญิงวันๆไม่ต้องทำอะไร อยากกินไรสั่งแม่บ้านได้เลยเลือกได้ทุกอย่าง อยากช็อปปิ้งอยากเที่ยวอยากไปไหนเพียงแค่บอกเขาตามใจทุกอย่าง ใครมาบอกว่าเขาเลี้ยงดูเธอเหมือนนักโทษจะตีปากให้... หึ!