Chapter 1
1331 คำ
เช้าวันต่อมา...
ขนมผิงนอนเท้าคางอยู่ข้างชายหนุ่ม เธอถูกสั่งในทุกวันถ้าตื่นขึ้นมาแล้วเขายังไม่ตื่น เธอห้ามลุกออกจากเตียงเด็ดขาด เมื่อคืนหลังจากที่เขาลงโทษเธอไปหนึ่งรอบ พ่อเลี้ยงก็อุ้มเธอไปอาบน้ำก่อนจะมาต่อรอบสองรอบสามคนเราทั้งคู่สลบเหมือดไปเลย
พ่อเลี้ยงคาวีค่อยๆลืมตาขึ้นมือขวานหาคนข้างกายก่อนจะลืมตาตื่นเห็นหญิงสาวจ้องตาแป๋วก็ยิ้มออกมาทันที
"ตื่นเร็วอีกแล้ว"
เขาลูบผมเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงเข้ามาสวมกอดแนบอก ขนมผิงซบหน้าลงอย่างออดอ้อนเพราะดูท่าทางเมื่อคืนเขาค่อนข้างจะโกรธเธอมากพอสมควร วันนี้จึงต้องเอาใจเป็นพิเศษ
"พ่อเลี้ยงหายโกรธผิงหรือยังคะ"
เธอเอ่ยเสียงอ้อน พ่อเลี้ยงลูบผมหญิงสาวอย่างเบามือก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มในเช้าวันใหม่ หลังจากที่เขาพอใจก็อุ้มหญิงสาวไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำทันที
"ล้างหน้าแปรงฟันก่อน เดี๋ยวไปทานข้าวเช้ากัน วันนี้จะพาไปเดินห้างช็อปปิ้ง"
"ตกลงว่าหายโกรธแล้วใช่มั้ยคะ"
เธอยังถามคำถามเดิม ถ้าไม่ตอบแบบนี้เกรงว่าจะมีในใจอยู่ไม่มากก็น้อย เขากอดเธอจากทางด้านหลังก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน
"ถ้าผิงทำตัวน่ารักแบบเมื่อคืน ฉันก็ไม่โกรธหรอก คราวหลังอย่าทำอีก"
"ค่ะ"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะล้างหน้าแปรงฟันตามที่เขาสั่ง จากนั้นเธอก็ไปเลือกเสื้อผ้าในตู้ ห้องของพ่อเลี้ยงมีชุดของเธออยู่เยอะเลยไม่จำเป็นต้องกลับไปเอาที่บ้าน
"แต่งตัวสวยๆนะ แต่ว่าห้ามโป๊"
"ค่ะพ่อเลี้ยง"
ผิงหยิบชุดเดรสลูกไม้สีขาวมาสวมใส่ พ่อเลี้ยงชอบให้เธอแต่งตัวน่ารักสมวัย ไม่ชอบให้ใส่สายเดี่ยวกางเกงหรือกระโปรงขาสั้น ถ้าเป็นเดรสต้องห้ามรัดรูปและต้องยาวเหนือเข่า บางทีเขาก็บงการชีวิตเธอมากไปจริงๆ ยิ่งกว่าสามีอีก
"สวยจังเลย จุ๊บ"
เขาหอมแก้มขนมผิงก่อนจะลูบผมเธออย่างหลงใหลหนักมาก ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกจนมาถึงตอนนี้เป็นเวลาสามปีแล้ว เขายังหลงหญิงตรงหน้าเหมือนเดิมและยังอยากกอดอยากหอมอยากมีอะไรด้วยในทุกวัน เหมือนคนโดนของไม่มีผิดว่ามั้ย
"เสร็จหรือยังคะ ให้ผิงช่วยเลือกชุดมั้ย"
"ไม่ต้องหรอกไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเถอะ แม่บ้านคงเตรียมเสร็จแล้วไปกินรอเลยนะ"
"ค่ะ"
เธอเอ่ยอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองพร้อมโทรศัพท์กระเป๋าสตางค์แล้วเดินออกไปข้างนอกตรงระเบียงกว้าง แม่บ้านรวมถึงป้าพากำลังจัดโต๊ะอาหารกันอยู่
"ป้าพา พี่สมใจ ผิงช่วยนะ"
เธอวางกระเป๋าลงก่อนจะเดินไปช่วยทั้งสองคนจัดโต๊ะ สมใจที่เห็นก็ตีมือหญิงสาวก่อนจะไล่ให้ไปนั่งลงที่เก้าอี้ทันที
"ไม่ต้องเลยไอ้ผิง ไปนั่งรอพ่อเลี้ยงที่โต๊ะเลยไม่ต้องทำ"
"แต่ว่า..."
เธออยากจะช่วยทุกคนแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยอมให้เธอหยิบจับอะไรในบ้านเลย ป้าพาหันมามองหลานสาวก่อนจะลูบผมเธออย่างเอ็นดู
"พ่อเลี้ยงสั่งไว้ไม่ให้เอ็งทำงานบ้าน อย่าขัดใจคุณเขาเลย คนอื่นจะถูกดุเอาได้"
"ป้าจ๋าผิงทำให้ทุกคนลำบากหรือเปล่า"
ขนมผิงกอดเอวป้าของเธออย่างหาที่พักพิง ตอนนี้ยังเป็นคนโปรดแต่ไม่รู้เมื่อไหร่ที่จะตกกระป๋อง ถึงเวลานั้นแม้แต่ในบ้านเธอคงไม่มีสิทธิ์ได้เข้ามา
"เอ็งไม่ได้ทำให้ใครลำบาก แต่ป้าเองที่ทำให้เอ็งลำบาก"
ป้าพาเอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด ถ้าวันนั้นเธอไม่พาหลานสาวมาช่วยงานที่นี่ พ่อเลี้ยงคงไม่เจอเธอและคงไม่ต้องมาตกอยู่ในสถานะแบบนี้ ตอนนั้นขนมผิงเพิ่งจะขึ้นมหาวิทยาลัยปีหนึ่งวัยกำลังสดใส แต่พอมีความสัมพันธ์กับพ่อเลี้ยงคาวี เธอก็ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบที่ควรอีกเลย เขาให้คนรับไปส่งหญิงสาวทุกวันไม่ยอมให้ไปไหน แต่ครอบครัวของเธอสบายตรงที่ไม่ได้จ่ายค่าดูแลอะไรเลย พ่อเลี้ยงเป็นคนรับผิดชอบทุกอย่างตั้งแต่ค่าเทอม ค่าใช้จ่ายส่วนตัว ให้เงินเดือนอีกหลายหมื่นในทุกเดือน ดูแลดีมากจริงๆอันนี้ต้องยอมรับเลย
"ป้าไม่ผิดหรอกจ๊ะ พ่อเลี้ยงก็ดีกับผิงมากช่างมันเถอะเนาะว่าแต่ทำอะไรกินเหรอจ๊ะ"
ขนมผิงมองโต๊ะอาหารก่อนจะร้องว้าวออกมา มีปลาสมุนไพรของโปรดของเธอด้วย
"ของโปรดเอ็งทั้งนั้นพ่อเลี้ยงเป็นคนสั่งตอนเย็นทุกวัน กินข้าวเถอะป้าจะไปเอาน้ำเย็นมาให้ก่อน"
ป้าพาเดินออกไปจากตรงนั้น พ่อเลี้ยงคาวีเดินออกมาจากห้องนอนในชุดเตรียมพร้อมสำหรับออกบ้านก็เดินมานั่งลงข้างหญิงสาวพร้อมกับโอวเอวเธอไว้หลวมๆ
"ทำไมไม่กินก่อน"
"รอพ่อเลี้ยงค่ะ"
"มีปลาสมุนไพรที่เธอชอบด้วยนะ เมื่อวานฉันสั่งแม่บ้านเตรียมไว้"
"ขอบคุณค่ะ"
ขนมผิงยกมือไหว้ชายหนุ่มอย่างนอบน้อมก่อนจะใช้ช้อนกลางตักปลาให้เขาก่อนตามมารยาท พ่อเลี้ยงมองเด็กสาวก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
"พ่อเลี้ยงกินก่อนสิคะ"
เขาใช้ช้อนตักทานก่อน เพราะไม่อย่างนั้นขนมผิงจะไม่ยอมแตะต้องอาหารตรงหน้า จะบอกว่าป้าพาอบรมหลานมาดีก็คงจะอย่างนั้น เด็กคนนี้ไม่เคยก้าวร้าวและการพูดจาดีมาก มารยาทไม่ต้องพูดถึงยิ่งกว่าผ้าพับไว้อีก เพราะแบบนี้ล่ะมั้งเขาถึงติดใจไม่ยอมปล่อยเธอไปไหน และความน่ารักแบบนี้ที่ทำให้เขาหวงเธอมากจนไม่ยอมให้ห่างกายกลัวจะมีคนมาแย่งไป
"อร่อยจังเลยค่ะ"
"อร่อยก็กินเยอะๆเลย วันนี้จะพาไปซื้อน้ำหอม เสื้อผ้าใหม่กระเป๋ารองเท้า แล้วชุดนักศึกษาซื้อใหม่ทั้งหมด"
ขนมผิงมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ชุดนักศึกษาเขาพึ่งจะซื้อให้เดือนก่อนนี่เอง ยังใหม่อยู่เลยด้วยซ้ำ
"ชุดนักศึกษายังใหม่อยู่เลยค่ะ"
"เมื่อวานใส่แล้วมันดูรัดรูปไป ซื้อใหม่เอาไซส์ใหญ่กว่านี้หน่อย กระโปรงซื้อที่มันยาวกว่าเดิม"
เธอมองชายหนุ่มตาแป๋ว ในใจนึกไปถึงชุดที่ตัวเองใส่เมื่อวานแทบจะไม่เห็นหน้าอกอยู่แล้วเพราะมันใหญ่มาก แต่กระโปรงขึ้นมาเหนือเข่าสงสัยพ่อเลี้ยงจะไม่ชอบ
"ไม่ต้องมามอง รีบกินเลยจะได้ออกไปเที่ยว เมื่อวานกินหมูกระทะอิ่มหรือเปล่า"
"อิ่มอะไรกันคะ ผิงไปถึงร้านไม่นานเอง กำลังกินได้นิดเดียวพ่อเลี้ยงก็มารับแล้ว"
เธอเอ่ยอย่างตัดพ้อ เพิ่งได้โอกาสแอบออกไปได้แต่ก็ถูกตามกลับเหมือนเคย ชีวิตเธอนี่อาภัพสุดๆเลยขนมผิงเอ้ย!
"เดี๋ยวกลางวันจะพาไปกินปิ้งย่าง ทะเลแบบพรีเมี่ยมด้วย จะได้เลิกตัดพ้อฉันโอเคมั้ย"
เขาลูบผมหญิงสาวก่อนจะหยีผมเธอเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว ขนมผิงยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะพยักหน้ารัวๆ
"โอเคค่ะ ผิงจะกินเยอะๆเลย"
"ก่อนจะกินเยอะๆ กินข้าวเช้าก่อน"
"ค่ะพ่อเลี้ยง วันนี้ทำไมใจดีจังเลย"
ขนมผิงยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปทานข้าวต่อ พ่อเลี้ยงคาวีมองหญิงสาวที่อมยิ้มเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ยก็อดเอ็นดูไม่ได้
"ก็ผิงน่ารักไง คนน่ารักต้องได้รางวัลสิจริงมั้ย"
- ผู้เขียน
