สามีข้าคือนายพรานตาบอด

บทที่ 26

หลังจากอิ่มมื้อค่ำกันเรียบร้อยต่างก็แยกย้ายพากันเข้าห้อง อวี่หลิงนางจึงพาสามีเข้ามิติสองผัวเมียอาบน้ำแล้วมานอนคลอเคลียกันตามประสาข้าวใหม่ปลามันที่พึ่งจะเข้าหอได้แค่คืนเดียวเอง มันจึงไม่แปลกที่สามีที่หนุ่มยังแน่นจะเคี้ยวกร่ำภรรยาในห้องอาบน้ำตอนนี้อุ้มนางมาที่เตียงใหญ่เขาก็ยังร่วมรักกับนางยังไม่อิ่ม

"ท่านพี่ข้าไม่ไหวแล้วเจ้าค่ะ" นางส่ายสะโพกจนลอยขึ้นใส่หน้าสามีที่กำลังใช้ลิ้นละเลงดูดดึงกุหลาบงานจนนางจะแตะขอบสวรรค์อีกรอบ ในห้องน้ำนางก็โดนสามีจับกินไปสองรอบจนตัวอ่อนไปหมดไม่มีแรงแม้จะเดิน สามีก็อุ้มร่างเปลือยเปล่าของภรรยามาจูบด้วยความเร่าร้อนสองมือสากฟ้อนเฟ้นอกอวบอิ่มจนล้นง้ามมือ ทั้งปากก็ดูดดึงจนนางร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านที่สามีหนุ่มไม่ให้นางได้หยุดพักได้เลย เขาตายอดตายอยากมาจากไหนจึงรังแกนางใจจะขาดเพราะโดนกินตั้งแต่เข้ามาในมิติ หานตงเทียนบอกให้นางครางเสียงดังได้ตามสบายเขาชอบฟังเสียงเมียรักครวญครางยิ่งนักมันกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนที่ซ่อนในร่างของเขาแสดงออกมาได้เร่าร้อนและรุนแรงยิ่งนัก หานตงเทียนไม่รังเกียจที่จะกลืนกินน้ำหวานจากกุหลาบงามของเมียรักเขาเอามือจับสะโพกไม่ให้นางดิ้นหนีจากริมฝีปากและลิ้นของเขาไปได้ เขาห่อลิ้นแหย่เข้าไปในร่องหลืบอ่อนนุ่นทั้งดูดดึงจนเมียรักร้องดังลั่นไม่เป็นภาษา

"ปล่อยออกมาเลยที่รักพี่จะทำความสะอาดให้น้องเอง" อวี่หลิงที่โดนลิ้นของสามีละเลงโดนโจมตีทั้งบนทั้งข้างล่าง นางส่ายสะโพกจับหัวสามีกดใส่กุหลาบงานก่อนจะกระตุกเกร็งขึ้นสวรรค์ไปติดๆจนสมองขาวโพลนไปหมดนางหอบหายใจด้วยความเหนื่อยหอบ หลังจากเสร็จสมไปสามรอบหานตงเทียนดูดกินน้ำหวานที่หลั่งออกมาจากช่องทางสีสวยจนหมดช่างหอมหวานเกินต้านใจเขาเสียจริง ก่อนจะขยับตัวขึ้นมาจูบปิดปากที่คนคอยบอกให้เขาพอได้แล้วนางไม่ไหวแล้ว เขาจึงปิดด้วยจูบที่ร้อนแรงและจูบเมียรักพลิกคว่ำลงยกสะโพกของนางขึ้นมาและสอดใหญ่หานตงน้อยเข้าไปทีเดียวจนสุด เริ่มขยับช้าๆและเริ่มเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์จนถึงขีดสุดกระกระแทกถี่ๆรั่วๆเร็วๆใส่ร่างของเมียรักที่ร้องครวญครางใต้ร่างหนาของเขาจนร่างกระตุกเกร็งไปติดๆปลดปล่อยลูกชายเข้าไปในโพรงอ่อนนุ่มจนหมด ก่อนจะล้มลงทับร่างของนางและพลิกร่างงามเข้ามากอดแนบอกที่ตอนนี้นางหลับไปแล้วนั้นเอง จะให้หยุดได้เช่นไรเมียรักน่ารักไม่ว่าจะจับไปตรงไหนก็นุ่มลื่นไปหมดกลิ่มหอมที่ออกมาจากกายนางเขาต้องสูดดมซบที่ซอกคอของนางหลับไปด้วยกัน พลางคิดไปเรื่อยในวันนี้เขาไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องอีกต่อไปแล้วภรรยาผู้มาจากแดนไกลนางปลดเรื่องทุกอย่างในครอบครัวของเขาจนหมดแค่ทำตามที่นางบอกชีวิตนี้เขาขอเพียงเท่านี้ครอบครัวที่อบอุ่นและจะมีลูกที่น่ารักกับนางหลายๆคนหานตงเทียนคิดและยิ้มหลับไปด้วยความสุข

ยามเหมาอวี่หลิงนางพาสามีออกมานอนที่ห้องในบ้านไม้ หานตงเทียนลุกขึ้นหอมแก้มนางและบอกกับภรรยาสาวด้วยความอ่อนโยน

"ไม่ต้องลุกนอนต่ออีกสักนิดเถิดทุกอย่างข้างนอกพี่จะจัดการเองเจ้าอย่าได้กังวล" เขาลูบหลังนางและกอดนางแนบอกอวี่หลิงจึงหลับต่อในอ้อมกอดสามี

หานตงเทียนลงขึ้นจากที่นอนพอได้ยินเสียงหายใจของเมียรักเสม่ำเสมอ ห่มผ้าให้นางก้มลงหอมหน้าผากมนก่อนจะตัดใจออกไปเก็บกับดักปลามาให้น้องทั้งสองคนทำปลาแดดเดียวและจะทำอาหารแทนนางมื้อเช้านี้ เขารังแกนางเกือบค่อนคืนเขาคิดด้วยใจที่หวานล้ำนางช่างเก่งกาจแม้แต่เรื่องดีงาม หานตงเทียนแทบจะสำลักความสุขตายคาอกของเมียรักที่ใช้ปวกอวบอิ่มกลืนกินหานตงเทียนน้อยจนทะลักคาปากของนางยิ่งนางขวบขี่ข้างบนแทนเขาช่างร้อนแรงและเย้ายวนจนอดใจไม่ไหวจับเมียพลิกคว่ำพลิกหงายทั้งคืนนี้ยังทำตามตำราที่หมอชราให้มาไม่หมดเลยนะเขาคิดและยิ้มอย่างโง่งม เอาไว้ทำทุกวันก็ครบเองนั้นแหละเขาคิดและเดินออกไปเก็บที่ดักปลาและฮำเพลงเบาๆไปตามทาง ดีนะที่นางเอากระบองไฟยุคของนางให้เขาจุดเดินมองทางเดินที่ไปลำธาร

อวี่หลิงตื่นมาเกือบยามเฉิงนางรีบลุกขึ้นทำธุระในมิติของนางและรีบออกมาช่วยทุกคนทำอาหารมื้อเช้าเพราะตอนนี้สามพี่น้องกำลังทำปลากันนางจึงเรียกสามีเอาปลาเข้ามาทำข้าวต้มปลามื่อเช้ากันและผัดผักรวมอีกจานใหญ่ตอนนี้นางยังเอาของออกมาจากในมิติไม่ได้เต็มที่ แต่ต้องทำเป็นเข้าเมืองไปซื้อและเอาของออกมาใส่เกวียนเอาไว้วันนี้ถ้านายช่างมาดูที่สร้างบ้าน

นางจะชวนสามีเข้าเมืองไปซื้อเกวียนและนำของออกมาจากในมิติตบตาสองพี่น้องในบ้านของสามีนางจึงวางแผนเอาไว้เป็นขั้นเป็นตอน พอทำปลาเสร็จทุกคนก็มานั่งกินมื้อเช้าด้วยกันด้วยความอร่อย

"ข้าไม่เคยกินข้าวต้มที่ไหนอร่อยเท่านี้มาก่อนเลยพี่สะใภ้ใหญ่" หานซูอิงบอกกับพี่สะใภ้ด้วยรอยยิ้ม

"ข้าก็ด้วยขอรับพี่สะใภ้ใหญ่อร่อยจริงๆเลยจริงไหมขอรับพี่ใหญ่" หานตงเหวินก็พูดชมขึ้นด้วยหันไปถามพี่ชายที่นั่งยิ้มด้วยสีหน้าเบิกบานใจที่ได้กินอาหารฝีมือของนาง

"อืออร่อยมากกินเยอะๆละ" เขาบอกน้องทั้งสองและคีบผัดผักใส่จานให้ภรรยารัก

"น้องก็ด้วยหลิงเอ๋อร์กินเยอะๆนะน้องผอมไปหน่อยนะพี่ว่า" หานตงเทียนบอกภรรยาด้วยแววตาวิบวับใส่ภรรยาสาวที่นั่งกินมื่อเช้าด้วยกัน อวี่หลิงทำเป็นไม่สนใจหันไปพูกับสองพี่น้องแทนนางยิ้มและบอกให้พวกเขากินกันเยอะๆเลยนางต้มเอาไว้หม้อใหญ่ไม่ต้องกลัวว่ามันจะหมดนางบอก

"ท่านพี่วันนี้ข้าอยากเข้าเมืองไปซื้อเกวียนมาไว้ใช้ในบ้านของพวกเรารอให้ช่างมาดูที่ทำบ้านและตกลงราคากันแล้วเราเข้าเมืองกันนะเจ้าคะ พวกเจ้าจะไปด้วยกับพี่สะใภ้ไหม" นางถามน้องของสามีเพราะสงสารที่ทั้งสองคนไม่ค่อยได้ไปที่ไหนเลยเด็กวัยนี้สมควรที่จะสนุกตามประสาเด็กและรู้จักโลกกว้างขึ้นอีดนิด มีก็แต่สามีของนางที่เดินเข้าเมืองแทบจะทุกวันจนชิน ถ้าได้สัตว์ตัวใหญ่เขาถึงจะไปเช่าเกวียนของลุงผู้ใหญ่บ้านเพราะแบกไปไม่ไหวคนเดียว นางฟังเขาเล่าเรื่องราวในชีวิตก็ได้แต่สงสารสามีที่อดทนเลี้ยงน้องทั้งสองมาด้วยความยากลำบาก ต่อจากนี้นางจะพาพวกเขาร่ำรวยเองและจะพาไปในเมืองด้วยเกวียนทุกวันจนชาวบ้านอิจฉาครอบครัวของสามีนางเลยละที่ชอบรังเกียจคนจนและพิการดีนัก อวี่หลิงคิดแล้วให้โกรธแทนครอบครัวสามีของนาง