Chapter 20 หอพัก
“แล้วอย่าลืมส่งรายชื่ออาจารย์ผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับโครงการดังกล่าวมาให้ผมด้วย คุณมาเรีย”
เสียงทุ้มแหบตามวัยที่ร่วงโรยดังขึ้นหลังกองแฟ้มเอกสาร โต๊ะทำงานตัวใหญ่ดูเล็กลงไปถนัดตาเมื่อถูกทับถมด้วยแผ่นกระดาษมากมาย อาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียนฟราเทลเลียสจุ่มปากกาขนนกลงในขวดหมึก เมื่อเซ็นชื่อลงในเอกสารเรียบร้อยแล้วจึงยื่นแฟ้มส่งให้กับเลขาฯ ส่วนตัว
“รับทราบค่ะ” มาเรียตอบพลางโค้งคำนับอย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วยทวงท่าสงบเสงี่ยม
เสียงประตูไม้บานใหญ่ที่ปิดลงเรียกเสียงถอนหายใจออกมาจากชายวัยกลางคน หากแต่เมื่อเขาละสายตาขึ้นมาจากงานที่กองเท่าภูเขา โลแลนก็พบว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องตามลำพังอย่างที่คิด
คิ้วของโลแลนเลิกขึ้นเล็กน้อย การตอบสนองอันน้อยนิดนั้นไม่เป็นไปอย่างที่ผู้บุกรุกต้องการ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อช่วงหลังมานี้ ‘ผู้บุกรุก’ ดังกล่าวได้กลายมาเป็น ‘แขกขาประจำ’ ของห้องทำงาน
