สาวน้อย...มือสอง

ตอนที่ 5 คนในความทรงจำ Past 1

ชายหนุ่มจับแก่นกายของตนถูเข้าไปที่ร่องสาวของขวัญจิรา เขาถูมันขึ้นลงไปมาจนรับรู้ถึงความลื่นแล้วนั้น เขาก็ได้ทำการสอดใส่ แก่นกายเข้าไปในร่องสาวของภรรยา จนหญิงสาวสะดุ้งโหยงอีกครั้ง พร้อมกับห่อปากด้วยความเสียวซ่านที่ส่งผ่านจากเขามาถึงตัวเธอ

ตับ! ตับ! ตับ!

ป๊าบ! ป๊าบ! ป๊าบ

“อือ อ๊า! อ๊ะ! อือ” ขวัญจิราจิกปลายเล็บลงบนโซฟาตัวนั้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเอาใบหน้าฟุบลงไป พร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน

ตัวเธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น และอีกอย่าง ทั้งคู่ก็เป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แถมภูมิรพีเองเขาก็ไม่ได้ ขืนใจเธอเลยแม้แต่น้อย แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทำให้เธอร้องไห้มันออกมา

‘นี่เราอยู่กันมาก็หลายปีแล้ว ทำไมฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขเลย ทำไมเวลาที่มีอะไรกัน ถึงจะต้องรู้สึกผิดด้วย พี่ภูมิเขาเป็นสามีฉันนะ ทำไมตัวฉันดูไม่มีความสุข’ หญิงสาวได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองในใจ เธอเป็นแบบนี้มาได้สักพักแล้ว แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้

พลับ! พลับ! พลับ!

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊า! อือ...อึก!” แต่แล้วเธอก็หลุดเสียงสะอื้นออกมาปนกับเสียงคราง จึงทำให้ภูมิรพีต้องหยุดชะงักการกระทำของเขา

“ขวัญ! ร้องไห้เหรอ พี่ทำอะไรให้ขวัญไม่สบายใจหรือเปล่า”

เมื่อสิ้นเสียงของเขา ภูมิรพีก็ได้ถอนแก่นกายเขาออกจากร่างกายของเธอ พร้อมกับอุ้มหญิงสาวให้นั่งตัก ในขณะที่ทั้งสองยังเปลือยกาย

“ปะ เปล่าค่ะพี่ภูมิ ขวัญทำให้พี่ภูมิไม่เสร็จอีกแล้ว ขวัญขอโทษ นะคะ” เจ้าตัวเมื่อรู้ว่าทำให้อีกฝ่ายอารมณ์ค้าง ก็เอ่ยปากขอโทษทันที

“มะ ไม่เป็นไร พี่สบายอยู่แล้ว เรานี่ขี้โกงพี่ชะมัดเลย ตัวเองได้ปลดปล่อย แต่พี่อารมณ์ยังค้างอยู่เลยนะ ใจร้ายนะเรา” ว่าแล้วเขาก็จับหญิงสาวให้ลุกออกจากตัวเขา พร้อมกับหยิบชุดนอนให้เธอ

“ขอโทษนะคะ ถ้ายังไงพี่ภูมิลองไปซื้อกินก็ได้ค่ะ ขวัญไม่ได้ว่าอะไร อย่างน้อยก็ทำให้พี่สบายตัว สบายใจกว่าค่ะ” เจ้าตัวพูดไปอมยิ้มไป ถึงแม้ว่าอาจจะฝืนตัวเองไปบ้าง

“นี่เราถึงขนาดให้พี่ไปซื้อกินเลยหรือไง ใจดีเกินไปรึเปล่าหา ถ้าพี่ไปซื้อกินแล้วติดใจขึ้นมา อย่ามาว่าพี่นะ” ภูมิรพีก็พูดทีเล่นทีจริง เพราะอยากรู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบว่ายังไง

“อือ กะ ก็ไม่เป็นไรนี่คะ ซื้อกินดีกว่าแอบมีบ้านเล็กบ้านน้อย แบบนั้นขวัญสบายใจกว่าค่ะ จะได้ไม่ต้องมามีปัญหาการแย่งสามีใคร สามีมัน” แต่ใจลึก ๆ แล้วเธอก็กลัวว่าเขาจะมีคนอื่นจริง ๆ ถึงอาจจะไม่ได้รักเขามากเหมือนที่เขารักเธอ และนั่นอาจจะทำให้เธอคิดผิดที่เอ่ยปากให้เขาทำแบบนั้น

จากนั้นพวกเขาทั้งคู่ก็ได้เข้าสู่ห้วงนิทรา แต่ทว่าเวลาผ่านไปนานพอสมควร หญิงสาวไม่มีท่าทีจะนอนหลับ เจ้าตัวได้แต่ครุ่นคิดและย้อน นึกถึงกลับไปในวัยเด็ก วันที่เธอเริ่มตกหลุมรักใครสักคน วัยที่เริ่มรู้ว่าความรักมันเป็นยังไง การที่เรารักและชอบใครสักคนมันมีความรู้สึกแบบไหน แต่แล้วหน้าผู้ชายคนหนึ่งก็ผุดขึ้นมาอยู่ในความทรงจำของขวัญจิรา

ใบหน้ารูปไข่ ทรงผมรองทรงสูง ใส่เสื้อนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียน ซึ่งกำลังแข่งขันอยู่ในสนาม ผิวสีขาว เขามีชื่อว่า คิรากร หรือ คิว กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่หก แต่ตอนนั้นขวัญจิรา กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมปีที่สอง เจ้าตัวแอบมองรุ่นพี่คนนี้มานาน และเป็นรักครั้งแรกที่เธอแอบหลงรักเขาข้างเดียว ซึ่งในตอนนั้นเขามีแฟนอยู่ก่อนแล้ว แต่ด้วยความที่ฝ่ายชายเป็นนักกีฬาของโรงเรียน จึงทำให้เป็นที่รู้จักในหมู่สาว ๆ ตั้งแต่มัธยมตอนต้นจนถึงมัธยมตอนปลาย

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เป็นวันปัจฉิมนิเทศของชั้นมัธยมปีที่สามและมัธยมปีที่หก เจ้าตัวเลยเตรียมดอกไม้ไว้หนึ่งดอก เพื่อจะมอบให้กับผู้ชายที่เธอแอบรัก และเป็นความรักที่ใสซื่อบริสุทธิ์ของเธอสมัยนั้น หญิงสาวได้แค่แอบมองเขาอยู่ห่าง ๆ แค่นี้เจ้าตัวก็มีความสุขแล้ว

แต่ทว่าในวันนั้น คิรากรโดนเหล่าแฟนคลับห้อมล้อมเต็มไปหมด ในมือของสาว ๆ ก็มีทั้งของขวัญและดอกไม้แทนใจเพื่อนำมามอบให้กับเจ้าตัว เลยทำให้ขวัญจิราไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิดคนผู้นั้น ยิ่งเธอดันตัวเองเข้าไปในวงล้อมกลุ่มใหญ่ ก็ยิ่งทำให้เธอห่างไกลเขามากขึ้น แต่แล้วเธอก็ถูกผู้หญิงในกลุ่มเบียดเสียดอย่างรุนแรง จนทำให้เจ้าตัวล้มไปกองกับพื้น

แต่ไม่รู้ว่าด้วยโชคชะตาหรืออย่างไร เขาบังเอิญได้เห็นเด็กผู้หญิงที่จู่ ๆ ก็ล้มลงไป เขาจึงรีบสาวเท้าฝ่าวงล้อมนั้นออกมา เลยได้พบกับ ขวัญจิราที่กำลังล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น

และเป็นครั้งแรกของเธอ ที่เขาสนใจแฟนคลับตัวน้อย ๆ ที่หวังว่าสักวันเขาจะมองเห็น จากนั้นขวัญจิราก็ได้มอบช่อดอกไม้หนึ่งดอก และเอ่ยปากบอกรุ่นพี่คนนั้นไปว่า ‘ขอให้พี่คิวประสบความสำเร็จในภายภาคหน้า และขอให้พี่คิวกับพี่ฟ้ารักกันไปนาน ๆ นะคะ และก็ขอบคุณพี่คิวอีกครั้งค่ะ ที่มองเห็นเด็กคนหนึ่งที่ชื่นชมพี่ เหมือนแฟนคลับพี่ ๆ อีกหลายคนค่ะ’ ในเวลานั้นที่ขวัญจิราได้เปิดปากบอกเขาครั้งแรก มือไม้สั่น ทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ต่อหน้าพี่มอปลายที่เธอแอบปลื้ม