"แหมๆ วันนั้นคนหนึ่งวันนี้อีกคนลูกเลี้ยงของฉันนี่มันสุดยอดจริงๆ เลยเว้ย ฮ่าๆ "
มาถึงหน้าบ้านหลังครึ่งปูนครึ่งไม้หลังเก่าตามกาลเวลา เจ้าขาก็ได้ยินเสียงแม่เลี้ยงเธอดังออกมาทักทายก่อนเลย
"จะกลับไปก่อนก็ได้นะคะพี่ที ขอบคุณอีกครั้งนะคะ"
เจ้าขาอายเกินกว่าที่จะให้ใครมาเห็นและได้ยินคำพูดต่ำตมของบ้านเธอจึงหันมาบอกชายหนุ่มที่อาษามาส่ง
"ไม่ต้องขอบคุณพี่บ่อยๆ หรอกครับเข้าไปเถอะพี่อยู่เป็นเพื่อน บอกตามตรงไม่ไว้ใจพวกนั้นกลัวมันจะกลับมาอีก"
เจ้าขาเห็นว่าเขาพูดก็มีเหตุผลอีกอย่างมาถึงขั้นนี้เธอคงไม่มีอะไรให้อายแล้วมั้ง เธอเลยพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าบ้านไป
"พ่ออยู่ไหนคะ"
"ไร้มารยาท พ่อแม่ไม่สั่งสอนเจอผู้ใหญ่ไม่รู้จักไหว้"
"น้าราตรีเลิกทำตัวเป็นพวกผู้ดีแต่การกระทำไม่ใช่ได้ไหมคะ อยากให้เอยมาเอยก็มาแล้วนี่ไง"
"กล้าว่าฉันเหรอ! อี... "
ราตรีชะงักคิดขึ้นมาได้ว่าลูกสาวเธอสั่งให้พูดจาดีๆ กับมัน
