สาวทอมที่รัก

ตอนที่ 1 สาวทอม                 ในผับใหญ่ชื่อดังแห่งหนึ่งในเมืองภูเก็ต กลุ่มเพื่อนสนิทกำลังร่ำน้ำเมากันอย่างพร้อมใจ เพื่อจะมาปลอบใจเพื่อนที่ชีวิตคู่เพิ่งจะจบลง “ดื่ม! ไม่เมาไม่ตาย เอ๊ย ไม่เมาไม่กลับ ไอ้ภามมันหย่าเมีย วันนี้อุตส่าห์หนีพ่อมาดื่มเป็นเพื่อนมึงนะ”             “กูต้องขอบใจมึงไหมไอ้รัก” ภามเงยหน้าขึ้นมาพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้น             “ไม่ๆ เพื่อนเอ๋ย เราโตด้วยกันมา มึงแต่งเมียกูก็ยินดี มึงหย่าเมียกูก็ยินดี” ที่รักกอดคอภาม เพื่อนหนุ่มที่โตด้วยกันมา สุขก็สุขด้วยกัน ทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกันมาตลอด             “หยุดพล่ามทีเถอะว่ะ มึงจะทำให้มันเสียใจเข้าไปอีก” ชินใช้หลังมือตบหน้าผากที่รักเบาๆ แต่ฝ่ายนั้นเอาคืนด้วยการฟาดกำปั้นใส่หลังชินจนหน้ายู่ ไอ้แครกๆ อยู่สองสามครั้ง             ชินชี้หน้า “มึงเป็นอย่างนี้ไง หาผัวไม่ได้สักที” ชินร้องขึ้นเสียงดัง             “มันหาแต่เมีย จะมีผัวได้ไง” ภามผสมโรงมาอีกคน           “เล่นดนตรีไทยทุกคืน กูยังยอมมันว่ะ” กรทองว่ามา เพราะรู้จักนิสัยและรู้การเคลื่อนไหวของเพื่อนทอมดี             “ไอ้ก้อนทอง มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้ไม่เห็น วันก่อนมึงควงนักศึกษา ไอ้โคแก่ จะสามสิบห้าแล้วนะมึง จะไปเป็นพ่อน้องเขารึ”             กรทองแบะปากและกระดกแก้วเหล้าดื่ม ที่รักเสียงดังมาอีกแต่เขาไม่สนใจ ปล่อยให้ไอ้ทอมที่มีชื่อแสนจะน่ารักว่า “ที่รัก” พล่ามต่อไปคนเดียว           “มาแล้วจ้าทุกคน” เสียงหนึ่งหวานจ๋อยเดินนวยนาดมาดคุณนายเข้ามาที่ชุดโซฟามุมหนึ่งที่เป็นส่วนตัวพอประมาณและเป็นโต๊ะที่สาวทอมที่รักกับเพื่อนนั่งดื่มกันอยู่             “คุณนายมะนาวมาแล้วโว้ย เพชรแพรวพราวแยงตาฉิบ” ที่รักเอ่ยเสียงดังทั้งยังตบโซฟาอย่างชอบใจ             มะนาวโบกมือที่ใส่เพชรเม็ดโตอวดเพื่อนๆ ใครๆ ก็รู้ว่ามะนาวได้สามีเป็นประธานระดับบริษัทค้าน้ำมันค้าก๊าซ หลังแต่งไปก็ยังคงมีเวลาให้เพื่อนฝูงเพราะสามีเดินทางต่างประเทศบ่อยๆ             มะนาวตบไหล่ที่รักและนั่งลงข้างๆ “ไอ้รักแหกปากตามเคย ไอ้ภามกูเสียใจด้วยว่ะ”             ภามถอนหายใจเบาๆ “อือ กูรู้นานแล้ว นี่ก็หย่ากันหลายเดือน ไม่คิดมากแล้วว่ะ”             “ใจหญิงยากแท้หยั่งถึง ว่าแต่วันนี้ไม่มีใครพาสาวมาเหรอวะ”             “ผมจะพามาแน่ะ แต่เกรงใจเฮียภามดิ” ชาติชาย รุ่นน้องที่สุดเอ่ย หลังจากนั่งเงียบๆ มานาน             “นี่ไอ้ภาม มึงไม่ว่าใช่ไหมถ้ากูจะเอาสาวมานั่งด้วย แหม โต๊ะข้างๆ นี่นมใหญ่ทะลุเสื้อแล้ว เล่นหูเล่นตาเสียด้วย” ที่รักเข้ามากอดคอภามและกระซิบกระซาบกัน             “ตามใจดิ”             ที่รักลุกขึ้น ร่างสูงร้อยเจ็บสิบ เกินมาตรฐานหญิงไทยธรรมดา เอวบาง หุ่นนางแบบก็ไม่ปาน เจ้าตัวขยับเสื้อเชิ้ตรัดรูป หน้าอกนั้นแบบราบ ทรงผมหรือก็ชายแท้ๆ หากไม่สังเกตก็ไม่มีทางรู้ว่าเป็นผู้หญิง อาจมองเห็นเป็นผู้ชายร่างผอมบางคนหนึ่ง แต่ใบหน้ากลับหวาน คิ้วไม่หนาไม่เรียว จมูกรั้น ริมฝีปากรูปกระจับแดงเรื่อ ใบหน้ารูปไข่ ดวงตาคม นัยน์ตาวาวแสงอย่างคนเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม ผิวขาว แต่ท่าทางรึ มาดแมนชัดๆ             “อะแอ่ม” ที่รักกระแอมกระไอและก้มลงไปกระซิบกับหญิงสาวหนึ่งในหกคน อีกฝ่ายยิ้มหวาน แสร้งบิดกายทำท่าเอียงอายแต่ก็พยักหน้าให้ที่รัก             เจ้าทอมที่รักเลยได้ใจ หันกลับมาพยักหน้ากับเพื่อนๆ และจูงมือแม่สาวอกล้นคนนั้นเข้ามานั่งคลอเคลียด้วย ที่เหลืออีกห้าสาวเลยตามมานั่งเบียดอยู่ใกล้ๆ             “เต็มที่เลยนะสาวๆ คืนนี้พวกพี่เลี้ยงเอง” ที่รักเอ่ยโดยไม่ต้องถามความเห็นเพื่อนๆ เพราะพวกนั้นระดับมหาเศรษฐี เงินเลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำน้องๆ แค่นี้มันยังน้อยนิด             สาวๆ พวกนั้นเหมือนรู้งาน ต่างแยกย้ายกันเบียดกระแซะหนุ่มๆ มีหรือที่พวกมือไว้ใจเร็วจะปล่อยไป ที่รักยิ้มอย่างชอบใจ และชักชวนกันดื่ม มือหนึ่งโอบไหล่แม่สาวอกล้นไว้ และขยับจ่อแก้วเข้าไปป้อน นิ้วเรียวยาวก็ไม่ได้อยู่นิ่ง กลับไปติดหนึบอยู่ที่ข้างอกสาวข้างกาย             ที่รักชักชวนสาวๆ ดื่ม เพื่อนฝูงก็ไม่มีใครขัด เพราะนิสัยคล้ายกันถึงคบกันได้อย่างไรเล่า ที่รักเริ่มมึนๆ เล่นปูไต่กับสาวอกล้น หัวเราะต่อกระซิกกันไม่แคร์สายตาใคร เพื่อนๆ รู้ดีว่าที่รักเจ้าชู้ ถ้าเป็นผู้ชายแท้ คงทำสาวน้ำตาตกในไปทั้งเมืองแล้ว แต่แม้จะเป็นหญิงก็ไม่ได้น้อยหน้าใคร เล่นฟันเดาะไม่เลือกหน้า ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ ขอให้อกล้น ก้นใหญ่ไว้ก่อน ที่รักชอบ             บ่อยๆ ที่ทอมสาวที่รักจะพาสาวๆ เข้าโรงแรม ไม่มีใครรู้แน่ว่าไปทำกันอิท่าไหน แต่ก็เดาๆ กันว่าคงไปเล่นดนตรีไทยกันตามระเบียบ             เดิมทีที่รักก็เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา แต่บังเอิญว่าเมื่อตอนหกขวบมีเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนล้อ และโดนแกล้งบ่อยๆ ที่รักเลยประกาศว่าจะเป็นผู้ชาย จะไม่อ่อนแอให้ใครเห็น ตั้งแต่นั้นเลยไปท้าเตะท้าต่อยใครต่อใครไปทั่ว จนโตขึ้นมาก็ยังไม่เลิกนิสัยนักเลงหัวไม้ สุดท้ายเลยสถาปนาตัวเป็นผู้ชายเสียเลย ยอมหั่นผม รัดอก ใส่เสื้อผ้าผู้ชาย จีบหญิงไปเลย สาวๆ ก็หลายคนอยู่ที่หลงเสน่ห์ที่รักมาก เมื่อสามปีกว่าก็มีคนหนึ่งถึงขนาดหอบผ้าหอบผ่อนเข้าไปอยู่ที่บ้านด้วย แต่เพราะพ่อของที่รักรับไม่ได้เลยไล่ออกไป ประกาศชัดว่าลูกตัวเองเป็นผู้หญิง จะให้แต่งงานกับผู้ชายเท่านั้น             หลังจากนั้นสาวๆ เลยตีตัวออกห่างที่รัก ครั้งนั้นที่รักขัดใจพ่อ หนีไปอยู่บ้านเพื่อนๆ เวียนกันไปเกือบปี จนพ่อต้องยอมให้คบผู้หญิงต่อ ที่รักเลยยอมกลับไปอยู่บ้านพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก             ที่รักก้มลงไปกระซิบอะไรกับสาวอกล้น หญิงสาวหัวเราะเบาๆ และจูบแก้มที่รักซ้ายทีขวาที จนเพื่อนๆ หรี่ตาใส่ แต่ที่รักไม่สน กะหนุงกะหนิงกับสาวข้างกายต่อไป           ทุกการกระทำของที่รักตกอยู่ในสายตาของใครบางคนอีกมุมหนึ่งที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก ข้างกายแวดล้อมไปด้วยสาวๆ สี่คนที่คอยชงเหล้า ป้อนกับแกล้ม และชวนคุย บ้างก็ใช้อกบดเบียดต้นแขนอย่างจงใจ เยื้องไปด้านหลังทั้งสองข้าง มีลูกน้องคนสนิทยืนอย่างสำรวมอยู่ด้วย สองคนสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ นานๆ จะวกกลับมาดูเจ้านายบ้าง           สองแขนกำลังยกขึ้นวาดไปยังไหล่บางของสาวทั้งสองข้าง เอนหลังพิงพนักโซฟา สายตามองตรงไปยังที่รักอย่างสนอกสนใจ นัยน์ตาวาวแสงอยู่ในเงาสลัวๆ มุมปากค่อยๆ ขยายออก           “อานนท์” เสียงทุ้มดังน่าเกรงขาม           “ครับนาย” ชายฉกรรจ์นามว่าอานนท์ก้มลงมาหาเจ้านายเพื่อรอรับคำสั่ง           “ให้คนไปสืบ ทอมนั่น”           อานนท์มองตามสายตาเจ้านายและตอบรับ เขาออกไปจากตรงนั้น พักใหญ่ๆ จึงกลับมารายงานเจ้านาย           “ชื่อที่รักครับ อายุสามสิบสี่ย่างสามสิบห้าแล้ว พวกนั้นคือเพื่อนที่โตมาด้วยกัน ฟังว่าคนหนึ่งเพิ่งหย่าภรรยา เลยมาเลี้ยงปลอบใจ คุณที่รักเป็นแขกประจำครับ เด็กร้านจำกันได้ดี เพราะมาทีไรก็เรียกสาวๆ ไปนั่งด้วยตลอด”          ดนัยยิ้ม “เยี่ยม สืบให้ถึงครอบครัว”           “ได้ครับนาย” อานนท์รับคำและออกไปโทรศัพท์พักใหญ่ก่อนจะกลับเข้ามายืนยังตำแหน่งเดิม ต้องรอนักสืบก่อน งานละเอียด เชื่อว่าไม่เกินพรุ่งนี้ ข้อมูลของทอมที่รักจะมาถึงหูเจ้านายแน่นอน           สาวๆ ที่นั่งข้างๆ ต่างพากันตัวแข็งทื่อ ดูท่าดนัยจะสนใจสาวทอมมากกว่าพวกตนเสียแล้ว หรือดนัยจะเปลี่ยนรสนิยมก็คราวนี้แหละ เป็นอย่างนั้นพวกเธอก็ตายแน่ ถุงเงินถุงทองอย่างดนัยจะหาได้ที่ไหนเล่า           เวลาผ่านไปเกือบครึ่งคืนแล้ว ที่รักลุกขึ้นและเดินเซออกไปเพียงลำพัง เป็นโอกาสให้ดนัยเดินตามไป เขาสลัดสาวๆ พวกนั้นอย่างง่ายดาย สุระลูกน้องมือซ้ายโยนเงินไปให้คนละพับ แม้จะขัดใจแต่ก็พอใจในตัวเงินที่ได้รับอยู่มาก เลยยอมแยกตัวกันไปทางใครทางมัน           ห้องน้ำปลอดคน โดยเฉพาะห้องน้ำชาย และที่รักคงลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิง แต่เลือกเดินเข้าห้องน้ำชาย เธอเข้าไปปลดเบาเพราะนั่งดื่มมานานแล้ว           ดนัยเดินเข้าไปเงียบๆ เขายืนกอดอกอยู่หน้ากระจก มองที่รักออกมาจากห้องน้ำผ่านทางกระจกบานใหญ่ สาวทอมล้างมือและเปล่าแห้ง ดนัยเดินไปคว้าข้อมือบางๆ นั้น ใบหน้ารูปไข่หันขวับไม่พอใจ          “ทำอะไร!” เสียงตวาดนั้นติดอ้อแอ้อยู่มาก           ดนัยยิ้ม แต่ก็ยังไม่ปล่อยข้อมือของที่รัก “นี่ห้องน้ำชาย”           “รู้แล้ว” ที่รักแหวใส่ ใบหน้าบึ้งตึงพร้อมถลึงตา          “คุณเป็นผู้หญิง”          “ใครว่า!” ที่รักขึ้นเสียงอย่างขัดใจ พยายามเพ่งตามองไอ้ร่างยักษ์ตรงหน้า แต่งตัวก็ดี ตัวก็สูงเหมือนยักษ์ปักหลั่น ที่รักสะบัดมือหลุดและเดินผ่านดนัยออกไป          ดนัยคว้าแขนไว้อย่างฉับไว หนีบไว้ด้วยนิ้วยาวๆ แข็งๆ ลากเข้าไปห้องน้ำในสุดและปิดประตู ยืนขวางทางเอาไว้ ที่รักขมวดคิ้วกอดอกเชิดหน้ามองดนัยอย่างขัดใจ “จะไฝว้หรือ”          “ได้ก็ดีสิ ไฝว้บนเตียงนะ” พร้อมประโยคหลังดนัยก้มลงมากระซิบ           “ไม่ใช่เรื่อง”           “ถ้าไม่แน่จริงจะถามทำไม” ดนัยแหย่ แต่ดูท่าที่รักจะไม่สนใจมากนัก           “หลีกไป” ที่รักผลักดนัย แต่กายกำยำไม่ได้ขยับเลยด้วยซ้ำ “บอกให้ออกไปไง! เดี๋ยวต่อย... ไม่นิยมไอ้ท่อนไม้ฟืนหรอกนะ”           “ก็รู้อยู่ แต่จะทำให้ชอบเอาไหม?” ดนัยขยับก้าวเข้ามาใกล้อีก บีบให้ที่รักต้องถอยและนั่งแหมะลงยังชักโครก           “ไม่ชอบโว้ย! ออกไปไอ้ยักษ์”           “จุ๊ๆ เป็นผู้หญิง อย่าวะ อย่าโว้ยสิครับ”           “ไอ้ยักษ์นี่ท่าจะพูดไม่รู้เรื่องแฮะ” ที่รักขัดใจ ยกเข่าขึ้นหมายจะเตะผ่าหมากให้ตรงเป้า แต่ดนัยใช้ปลายนิ้วยันเข่าที่รักไว้ สาวทอมขัดใจเลยชักขากลับ           ดนัยดึงที่รักขึ้นยืน กระชากชายเสื้อเธอหลุดออกจากขอบกางเกงและสอดมือเข้าไปจับเข้าตรงเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ ตะขอโลหะหลุดจากกัน ดนัยถลกเสื้อที่รักขึ้นไปถึงลำคอ ผ้ารัดอกหลุดขยาย เขากระชากจนที่รักหมุนขว้าง ผ้ารัดอกตกไปอยู่ในมือเขาเป็นที่เรียบร้อยและแสนจะง่ายดายด้วย ที่รักโกรธจัด ควันออกหู เลยต่อยเขาไปเปรี้ยงหนึ่ง           ดนัยยังยืนนิ่ง หมัดจากมือน้อยๆ ไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านเลย ที่รักยิ่งโกรธจัด ซัดไปอีกหมัดหนึ่ง ดนัยก็ยังคงนิ่ง เขาขยายริมฝีปากหยักสวย และเริ่มหัวเราะเบาๆ เสียงโทนต่ำติดอยู่แค่ในลำคอ           “ถึงคราวผมบ้างนะที่รัก”           ดนัยช้อนใต้ศีรษะที่รักและก้มลงไปจูบหนักๆ ด้วยความรวดเร็ว บดเคล้าอย่างแรง ไม่มีที่ว่างให้ที่รักได้ขัดขืนอีก ลิ้นเรียวควานเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นที่รัก ลมหายใจเขาแรงขึ้น มือหนึ่งทิ้งผ้ารัดอกและเลื่อนขึ้นมาจากเอวบางๆ สอดเข้าไปยังเสื้อชั้นในคัปบีแตะปลายยอดและเนินเนื้ออย่างได้ใจ           ที่รักยกขาขึ้นเตะอีก เตะทั้งที่ถูกจูบถูกบีบหน้าอก อะไรเล่า ดื่มไปแค่มึนๆ ตึงๆ ยังสู้แรงไอ้ยักษ์ไม่ได้ ที่รักขัดใจ ใช้ทั้งมือทั้งขา ก็เปล่าประโยชน์ เปลืองแรงเปล่า           “อา ชอบไหม” ดนัยถอนจูบและเลียริมฝีปาก ยังคงลงแรงที่มืออย่างลืมตัว ผิวนุ่มลื่นทำให้เขาหลงไปชั่วขณะเพราะคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสัมผัสเนื้อนวลของที่รักแล้วมันจะให้ความรู้สึกดีกว่าที่คิด           ผัวะ!           หมัดหนึ่งเสยเข้าใต้คางดนัย เขาไม่ทันตั้งตัวเลยหน้าหงาย ที่รักได้จังหวะ รีบออกไปจากห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันพ้นก็ถูกดนัยกระชากกลับมาจูบอีก ประตูห้องน้ำเปิดอ้า มีอยู่สามคนที่อยู่ในห้องน้ำนั้นด้วย หนึ่งในนั้นคือชาติชาย รุ่นน้องของที่รักที่มาตามเพราะที่รักเข้าห้องน้ำนานมากแล้ว ชาติชายกำลังตะลึงงัน อีกสองชายผู้มาปลดหนักหรือเบาก็ตามแต่ ขณะนี้ได้แต่ยืนจังก้าอ้าปากค้างไปแล้ว           “เอาแล้ว! อ่อนระทวยเลยพี่กู” ชาติชายจ้องเขม็ง           “ไอ้ชาติ! มึงไม่รีบเอาไอ้ยักษ์หื่นนี่ออกไปอีก” ที่รักหลุดจากปากดนัยได้ แต่ก็ยังถูกดนัยกอดรัดอยู่ รู้สึกเหมือนเขาจะดึงเสื้อเธอให้ลงมาปิดเนื้อนวลสองก้อนไว้           ดนัยหันขวับ ชาติชายเลยไม่กล้าขยับ ใบหน้าและแววตานั้นบอกว่าอย่ามายุ่ง ชาติชายเลยได้แต่ยืนมองรุ่นพี่ดิ้นแด่วๆ อยู่กับอกของเจ้ายักษ์หื่น เป็นดนัยเองที่ยอมวางมือและถอยออกไปยืนห่างๆ           ที่รักหลุดแล้วปรี่เข้าไปเตะขาดนัยทีหนึ่ง ดนัยยกขาหลบแล้วคว้าสองไหล่ของที่รักเข้ามาและจูบอีก เมื่อสะบัดหลุด ที่รักเสยหมัดเข้าไปอีก แต่คราวนี้ไม่อยู่รอให้ดนัยได้จูบ เธอรีบจ้ำอ้าวกระแทกเท้าออกจากห้องน้ำไป เจ้ายักษ์หื่นหัวเราะไล่หลัง ชาติชายตะลึงและรีบตามที่รักออกไปคน อีกสองชายก็ได้แต่ยืนงงเดิม           ที่รักกลับมาที่โต๊ะ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย แถมหน้าอกก็พุ่งออกมาจนเห็นได้ชัด เพื่อนๆ ต่างมองไปข้างหลังที่รัก เห็นชาติชายเดินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกตามมาเงียบๆ สายตาตั้งคำถามมากมาย ชาติชายเพียงแค่ยักไหล่           “ไปทำอะไรมาวะไอ้รัก?” ภามเป็นคนถาม           “ฟัดกับยักษ์มา”           “ยักษ์?” ทุกคนมองที่รักอย่างเป็นคำถาม           ที่รักกระดกแก้วเหล้าอึกหนึ่ง “ไอ้ยักษ์หื่น ไอ้บ้านั่นมันจับนมกู ไอ้ยักษ์สารเลว”           พรืด! เสียงหลุดหัวเราะของพวกเพื่อนๆ ต่างพยายามเก็บเสียงเพราะที่รักกวาดมองทั่วทุกคน มะนาวเดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งใกล้ๆ กอดคอที่รักไว้ นิ้วเรียวเกี่ยวคอเสื้อที่รักเปิดดู           “เป็นรอยนิ้วเชียว สงสัยสนุกมือไปหน่อย ไอ้ยักษ์หื่นตัวไหนนะ ฮ่าๆ” มะนาวหงายหน้าหัวเราะอย่างชอบใจ           เพื่อนๆ พากันเฮ มีหรือที่ทอมสาวจะเคยโดนผู้ชายหยามหน้ามากมายถึงขนาดนี้ ใครนะช่างกล้า เหนือคนยังมีอีกหรือนี่           “อย่าให้เจออีก จับเฉือนแน่” ที่รักกระดกเหล้าเข้าไปอึกๆ จนไหลเปื้อนข้างปากและลำคอ เสื้อก็เลยเปียกไปด้วย           “ผมอยู่นี่” ดนัยยังตามมาไม่เลิก ทุกคนในที่นั้นได้เห็นไอ้ยักษ์ของที่รัก สมแล้วที่สาวทอมเรียก ดนัยตัวสูงใหญ่แม้กับภามที่สูงร้อยแปดสิบกว่าแล้วยังเตี้ยกว่าอีก ไหนจะร่างกำยำ เนื้อแขนเป็นกล้ามแต่ก็สมส่วนไปทุกอย่าง ซ้ำร้ายหน้าตายังหล่อเหลา เสน่ห์เหลือร้ายทีเดียว           ที่รักวางแก้วดังกึก เหล้ากระเซ็นออกมา และตรงปรี่เข้าไปหาดนัย แต่ดนัยชูสิ่งที่เขาถือติดมือมาด้วย ที่รักชะงัก ก้มลงมองหน้าอกตัวเองแล้วต้องยกสองแขนขึ้นกอดไว้ ก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นคว้าผ้ารัดอกจากมือดนัย แต่ชายหนุ่มหลบ ที่รักหน้าแดงจัดโกรธจนควันออกหัวออกหู           “จะเอาไงก็ว่ามา ต่อยกันสักยกรึ”           ดนัยหัวเราะเบาๆ “ผมไม่ทำผู้หญิงตัวเล็กๆ หรอก”           “ก็บอกว่าไม่ใช่โว้ย ฉันเป็นผู้ชาย ผู้ชาย” ที่รักทุบอกตัวเองขณะที่พูด เสียงดังปึกๆ ท่าทางคงจะเจ็บน่าดูชม           ดนัยมองท่าทางนั้นแล้วกลับหัวเราะชอบใจ สองแขนไขว้กันอยู่ข้างหลัง ยืดตัวเต็มสัดส่วน อกผึ่งผายสง่างาม น่าเกรงขาม ศีรษะเขาเอียงน้อยๆ           “เอาไง?” ที่รักเชิดหน้าถาม           “ไปดื่มกับผม แล้วจะคืนให้” ดนัยต่อรอง แต่ก็ไม่ได้หวังผลมาก           “เรื่องไร ชิ” ที่รักปั้นปาก ขัดใจสุดกำลังแล้ว           “งั้นเป็นคู่ควงผมสักวัน” เขายังไม่ยอมหรอก           “ไร้สาระว่ะ” เอ่ยแล้วก็แบะปากใส่คู่สนทนา            “ดื่มกับผมสักแก้ว” ดนัยยังต่อรอง           “กระเดือกไม่ลง”           “เป็นเพื่อนคุยกับผมที่โต๊ะโน่น” ดนัยบุ้ยปากไปทางโต๊ะที่เขานั่งก่อนหน้านั้น           “เสียเวลาฉิบ” ที่รักเกาหัวและเสยผม เสยไปเสยมาก็ยังคงทิ้งตัวลงมาที่เก่า จะเสยให้เหมือนผมดนัยก็ทำไม่ได้   ของไอ้ร่างยักษ์ผมหยักศก เสยทีก็ขึ้นไปอยู่ข้างบนหมด ของที่รักมันตรงและลื่น แม้จะทรงผมเดียวกันแต่ทำไงมันก็ไม่เหมือนกัน           “ยอมเป็นเมียผม แล้วผมจะคืนผ้ารัดอกให้ จะยกร้านนี้ให้เลยก็ยังได้” ดนัยจ้องลึกเข้าไปในดวงตาที่รักและอมยิ้ม             คราวนี้ทุกคนในที่นั้นยกเว้นที่รักตะลึงตาค้างไปหมด ยกร้านให้? ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าผับแห่งนี้เป็นของเจ้ายักษ์หื่นหรอกหรือ            “ผมดนัย เรียกเฮียแดนเหมือนเด็กๆ ในร้านก็ได้ ผมเป็นเจ้าของผับนี้” ดนัยหันไปบอกทุกคนและเก็บผ้ารัดอกของที่รักเข้ากระเป๋ากางเกงทางด้านหลัง           ที่รักต่อยเปรี้ยงให้หมัดหนึ่ง ยังคงเดิม ดนัยไม่สะทกสะท้าน เสียงเพลงก็ยังคงดังอยู่ แต่ตอนนั้นเองที่ลูกค้าหลายคนเริ่มจะหันมามองและซุบซิบกัน อานนท์และสุระ ลูกน้องซ้ายขวา วิ่งเข้ามากันเจ้านายจากที่รักไว้ แต่ดนัยยกมือห้าม ทั้งสองเลยไปยืนนิ่งอยู่ข้างหลังเขา           เขายิ้มให้ที่รัก “ตกลงไหมที่รัก”           “ไม่โว้ย! ไอ้เพี้ยน ฉันชอบผู้หญิง ชอบอกตูมๆ ไม่ชอบท่อนไม้ฟืน รู้ไว้!” ที่รักกางนิ้วขนาดความคำว่าตูมๆ ขณะที่พูดด้วย           ดนัยยิ้ม ตามด้วยหัวเราะหึๆ ในลำคอ ไม่พูดหว่านล้อมอีก เขาก้มศีรษะให้และหันหลังเดินจากไปเงียบๆ ที่รักหมายจะเข้าไปทำร้ายเขาอีก แต่เพื่อนๆ ดึงตัวไว้ ทำให้ฮึดฮัดขัดใจเป็นที่สุด           “ไอ้ยักษ์นี่อวดเบ่ง สมควรตาย” ที่รักปั้นปากอย่างขัดใจ           “มึงถูกสักหมัดของเขาก็ตายไม่เหลือซากแล้ว คนอะไรตัวโตเป็นบ้า” ชินกระซิบข้างหูขณะล็อกคอที่รักไว้           “กลัวตายล่ะ”           “เออ กูรู้มึงไม่กลัว” ชินกระชากที่รักกลับมานั่งที่เดิมแต่เจ้าตัวยังส่งสายตาเคียดแค้นไปทางดนัยตลอดเวลา           “เลิกจ้องได้แล้ว” ชินดันใบหน้าที่รักให้หันกลับมา           “เกลียด! ไอ้ยักษ์” ว่าแล้วก็ยกกำปั้นขึ้นสูงและคิดว่าดนัยยังคงมองอยู่แน่ๆ บอกให้รู้ว่าตัวเองไม่กลัวหรอก อาจปะทะกันอีกเร็วๆ นี้ก็ได้