หัวใจสีขาว

ฝากงานให้อีกครั้ง

ตอนที่3 ฝากงานให้อีกครั้ง

จากที่คิดว่าจะขึ้นไปกินด้านบนพร้อมกับทำงานไปด้วย ตอนนี้นอกจากจะยังไม่ได้กินแถมยังไม่กล้าขึ้นไปอีก มะลิจึงแอบอยู่ที่ข้างตึกเพราะกลัวเจอกับเขาอีก ตอนนี้ใจเธอมันมีอาการสั่นแปลกๆเวลาเจอเขา เป็นจังหวะที่เกวลินเดินออกมาจากลานจอดรถ

" เกล เกล " คนที่ถูกเรียกเดินมาตามเสียง มะลิรีบดึงเกวลินเข้ามาในมุมที่เธอยืนอยู่

" มะลิ แอบทำไมวะ "

" มึงไปดูให้กูหน่อย พี่รามิลกลับหรือยัง " ไม่ทันที่เกวลินจะได้ถามอะไร มะลิก็ดันเธอออกมาไกล จนเธอคร้านจะเดินกลับไปถามจึงเลือกที่จะเดินเข้าลิฟท์ไปขึ้นบน

ฝั่งของรามิล หลังจากที่กลับขึ้นมาที่ห้องทำงานของกวินไม่นานเจ้าของห้องก็กลับมา พร้อมเอ่ยถามโดยที่ไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่าคือใคร

" ยังไม่กลับอีกหรอวะ " ชายที่นั่งอยู่เก้าอี้สีดำหน้าโต๊ะทำงานก็ค่อยๆหันมา

" ฝากคนเข้าทำงานหน่อยได้ไหมวะ " รามิลเข้าประเด็นทันที กวินที่ยกคิ้วข้างหนึ่งอย่างไม่เข้าใจ

" ใครอีกวะ "

" มะลิ "

" ก็ทำอยู่ " กวินที่ไม่เข้าใจความหมายของเพื่อน

" กูหมายถึง ฝากเข้าทำงานหลังจากนี้ " กวินมองเพื่อนด้วยสายตาสงสัย จนเขานั่งไม่ติดเก้าอี้

" มีอะไรในนั้นไหม " กวินถามพร้อมกับพยักพะเยิดไปที่กลางอกของเพื่อนสนิท

" ตอนนี้ยัง " รามิลตอบอย่างไม่กั๊ก เพียงแค่นั้นก็ทำให้กวินยิ้มส่ายหัวออกมา และคนตัวเล็กก็เปิดประตูเข้ามาพอดี

" พี่รามิล " เธอทักทายก่อนจะเหลือบตาไปมองที่อีกคน

" เกล พึ่งมาเหมือนกันหรอ " รามิลถามเธอด้วยท่าทีปกติเหมือนก่อนหน้านี้และทำเหมือนเรื่องวันนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

" อือ มาพร้อมกูเองแหละ " กวินที่เห็นรอยยิ้มของเพื่อนที่ส่งให้หญิงสาวก็เกิดหงุดหงิดขึ้นมา รามิลที่ได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าพร้อมกับเบ้ปากให้เบาๆ

" เห็นมะลิไหม "

" อ่อ มะลิเมื่อกี้เกลขึ้นมาเห็นหลบอยู่มุมตึกไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่ทันจะได้ถามมันก็ไล่เกลออกมา "

" กูไปก่อนนะ " รามิลบอกกับกวินยิ้มๆก่อนจะลุกพรวดออกไปทันที

ขายาวก้าวเดินมาทางลานจอดรถ ก่อนจะเดินตรงไปที่มุมอับของตึก เมื่อเห็นคนตัวเล็กในชุดนักศึกษากำลังยืนหันหลังอยู่ เขาก็ใช้ปลายนิ้วสะกิดที่ไหล่เบาๆ แต่แล้วมือเล็กก็ยกขึ้นมาปัดออกราวกับมันคือแมลง เขาจึงเลือกที่จะจับบ่านั้นแทน

" ไปยังวะเกล " มะลิที่นึกว่าเป็นเพื่อนสาวของตนจึง รีบหันกลับมา ก่อนจะยืนนิ่งตัวแข็งอยู่สักพัก

" ทำไมต้องหลบ "

" บ่มีหยังค่ะ โอ้ะ!! เปล่าค่ะ ไม่ได้หลบ " คนตัวเล็กก้าวถอยออกไปหนึ่งก้าวก่อนจะตอบ

" ไปกินข้าวกัน "

" นี่ไงของกินหนู พี่รามิลไปเลยค่ะ ไปเล้ย ทานให้อร่อยนะคะ " หญิงสาวยกถุงของกินขึ้นมาโชว์ ทั้งพูดทั้งดันหลังเขาไปทางที่รถหรูสีดำจอดอยู่ ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มเอ็นดูกับการกระทำ แต่ก่อนที่จะขึ้นรถเขาก็มองมาที่เธอพร้อมส่งยิ้มบางๆมาให้

" ซังเด้ ซังคนยิ้มใส่เด้ " เมื่อเห็นแบบนั้นหญิงสาวก็หันหลังบ่นกับตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยว แต่ก็เผลอมีรอยยิ้มไปด้วยเช่นกัน

สองสาวกลับมาถึงบ้านในเวลาใกล้ค่ำหลังจากที่เลิกงาน คุณยายมาริสาที่นั่งรอหลานๆอยู่ที่หน้าบ้านก็ยิ้มร่าออกมาเมื่อเห็นรถของมะลิเลี้ยวเข้ามาในเขตบ้าน

" หิวจังเล้ยยยย " มะลิที่เดินลงมาพร้อมกับเสียงร้องหิวสดใส

" วันนี้มีอะไรกินคะคุณยาย " เกวลินเดินเข้าไปกอดพร้อมกับถามหาของกินเช่นกัน

" พะโล้ขาหมูกับคะน้าฮ่องกง " เมื่อได้ยินคำตอบสองสาวก็หันหน้าเข้าหากันพลางนึกน้ำลายไหล

" เอ้าดูทำหน้าเข้า คุณยายมาริสานึกขำกับท่าทางของหลานสาว

หลังจากมื้อค่ำคุณยายมาริสาที่นั่งมองสาวสองคนช่วยกับเก็บกวาดโดยไม่ต้องให้คนแก่อยากเธอยุ่งยาก ของสดที่มะลิเทียวซื้อเข้ามาไว้มีไม่ขาด ทั้งปลา หมู ไก่ อาหารทะเลก็มี ผักอีกจนเต็มตู้เย็นไปหมด

" มะลิ...พี่รามิลขอไลน์มึงจากกูอะ กูให้ไปแล้วนะ " เกวลินที่นั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียงพูดขึ้นขณะที่มะลิกำลังออกมาจากห้องน้ำ สายตาของมะลิล่อกแล่กเล็กน้อยก่อนจะถามกลับ พร้อมกับเช็ดตัวไปด้วย

" ขอทำไมวะ "

" จะไปรู้กับมึงหรอ แล้วว่าแต่เมื่อกลางวันมึงหลบหน้าเขาทำไมวะ "

" ห้ะ!! อ่อ กูเผลอด่าเขา " มะลิที่แก้ตัวออกไป เกวลินี่เชื่อสนิทใจเพราะรู้ว่าเพื่อนของเธอมีนิสัยไม่ยอมคน แถมยังชอบหลุดปากด่าอยู่บ่อยๆจึงพูดต่อขึ้น

" หรือว่าเขาจะทักมาด่ามึงวะ "

" เชี่ย มึงให้ไปแล้วใช่ไหม? "

" อือ " เกวลินตอบพร้อมกับพยักหน้างึกๆ

ไลน์~

Ramil เพิ่มคุณเป็นเพื่อนด้วยหมายเลขโทรศัพท์

" อิเกล มาแล้วมึง " เมื่อดูหน้าจอมะลิถึงกับลนลานออกมา

" ไม่ต้องเปิด " เกวลินบอก ก่อนที่มะลิจะวางโทรศัพท์คว่ำหน้าลงที่โต๊ะแป้ง แต่เมื่อเกวลินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ด้านนอกเธอก็หยิบมือถือขึ้นมาดู พบกับข้อความแรกที่เขาส่งมาคือ สติ้กเกอร์รูปหัวใจสีน้ำเงิน และพอเธอเปิดอ่านอันแรกอันสองก็ตามมาทันทีเหมือนเขากำลังนั่งจ้องหน้าจออยู่

" พี่คุยกับกวินให้แล้วนะ " มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากตัวเองพร้อมกับลืมตาโต เมื่อไม่เห็นคนอ่านตอบกลับมาเขาก็ส่งมาอีกข้อความ

" จะนอนแล้วใช่ไหม? "

" ฝันดี " มุมปากเล็กๆยิ้มออกมาในประโยคสุดท้าย ก่อนที่มือจะเผลอดสติ้กเกอร์ จุ้ฟมั้วะ กลับไป

" เชี่ย!! " หญิงสาวสบถอย่างลืมตัว จะยกเลิกข้อความก็คงไม่ทันเพราะ -อ่านแล้ว-

หลายวันต่อมา

บริษัท

มะลิเดินกลับเขามาในออฟฟิศอีกครั้งพร้อมกับเอกสารกองโตในมือ

" หือ มึงกะจะทำจนวันสุดท้ายเลย " เกวลินที่เห็นกองงานก็รู้สึกขนลุกกับความขยันของเพื่อน

" กูจะทำงานที่นี่ต่อ " มะลิพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เกวลินมองหน้ากลับอย่างเข้าใจ

" เออนี่...มึงรู้ยัง เจ้ก็อตบอกจะจัดเลี้ยงส่งให้เราด้วยนะเว้ย "

" เลี้ยงส่ง? " เกวลินที่ไดยินแบบนั้นก็ถึงกับงง เพราะไม่เคยเห็นที่ไหนจะจัดงานเลี้ยงให้เด็กฝึกงาน

" อือ ตรีมอะไรนะ angle baby อะ " มะลิที่บอกด้วยน้ำเสียงปนขำ

" วันนี้กูจะไปหาชุด ไปป่ะ? "

" กูมีนัด มึงไปเลยเผื่อกูด้วย มีเงินไหม "

" แนะ เดี๋ยวนี้มีผัวแล้วลืมเพื่อน " เกวลินลุกพรวดขึ้นปิดปากของมะลิไว้ พร้อมมองซ้ายขวาอย่างระแวง

" อิมะลิเบา " เธอบอกก่อนจะปล่อยมือจากปากของเพื่อน

" โอ้ย...ไม่มีใครเขารู้หรอกว่าผัวมึงเป็นใคร " มะลิตอบกลับพร้อมกับนึกขำท่าทางของเพื่อนที่กลัวความลับจะแตก

ห้างใหญ่ใจกลางเมืองในเวลาเลิกงาน ผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาเดินเล่น ส่วนใหญ่ก็เข้ามาทานอาหารและช้อปปิ้งเป็นหลัก

รามิล คนตัวสูงใบหน้าหล่อละมุน ยืนนิ่งเด่นในขณะที่ลิฟท์แก้วกำลังเคลื่อนตัวลงมาที่ชั้นล่าง สายตาที่มองไปรอบห้างที่เข้าเป็นผู้บริหาร สายตาก็สะดุดเข้าที่หญิงสาวในชุดนักศึกษาหน้าตาน่ารัก กำลังเดินที่โซนเสื้อผ้าผู้หญิงในมือถือถ้วยไอศกรีมตักเข้าปากท่าทางอร่อย มุมปากเขาก็ยกยิ้มขึ้นมาทันที

" ผมมีงานต่ออีกไหม " เขาหันกลับไปถามเลขาส่วนตัวที่ยืนด้านหลัง

" ไม่มีครับบอส "

" คุณกลับได้เลย เดี๋ยวผมอยู่ที่นี่ต่อก่อนสักพัก " เมื่อได้ยินเช่นนั้นเลขาก็รับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะกดลิฟท์ไว้ที่ชั้นเป้าหมาย

" กลับบ้านดีๆนะ "

" ขอบคุณครับ " เลขาตอบกลับด้วยท่าทางอ่อนน้อมถึงแม่เขาจะอายุมากกว่ารามิลแต่เขาก็เคารพในฐานะเจ้านาย

" หื้ม ร้านนี้สวย " เมื่อเห็นแนวเสื้อผ้าที่ถูกใจหญิงสาวก็ทิ้งถ้วยไอศกรีมที่หมดแล้วลงในถังยะที่ตั้งไว้ตามจุด ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน

" สวัสดีค่ะ ตัสนี้เป็นคอลเลคชั่นใหม่เพิ่งเข้ามาเมื่อเช้าเองนะคะ " เมื่อเธอมองดูป้ายราคาแล้วถึงกับต้องปาดเหงื่อเพราะมันแพงลิบลิ่ว 59,999.-

" เดี๋ยวขอเดินดูก่อนนะคะ " มะลิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีและเดินดูชุดอื่นๆก่อน ในใจเธอตั้งงบมาไม่เกินหนึ่งหมื่นสำหรับสองชุด

" ไม่ต้องไปสนใจอะไรมากหรอก มาแนวนี้แค่มาเดินตากแอร์ ไม่มีปัยญาซื้อหรอก " เสียงพนักงานอีกคนที่เดินออกมาพูดกับอีกคน มะลิที่ได้ยินแบบนี้ก็ถึงกับลมออกหูเลยทีเดียว

" อิห่ามึงเอ้ย เป็นตาหยุมหัวแท้น้อ " เธอกัดฟันพูดมันออกมา พร้อมกับทำท่าจะเดินออกจากร้านไป แต่...

" เอาชุดนี้ไซส์S "