ตอนที่17 บ้านของเรา
" เราจะไปไหนกันหรอคะ " มะลิเอ่ยถามเมื่อมองดูเส้นทางแล้วเป็นเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย
" เดี๋ยวถึงก็รู้เอง...รับรองว่าหนูต้องชอบแน่นอนครับ " เสียงนุ่มตอบกลับมา เธอได้แต่นั่งมองทางไปเรื่อยๆด้วยความอยากรู้ แต่ก่อนที่จะได้รู้จุดหมาย ความง่วงก็เข้าครอบงำซะก่อน หัวทุยเอนลงกับเบาะเล็กน้อยและค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทรา
" หลับหรอ " รามิลเอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นได้ว่าคนด้านข้างนิ่งไป รถสีดำขลับของเขาจอดสนิทที่ข้างทางก่อนที่เขาจะเอี้ยวตัวไปหยิบผ้าห่มหลังเบาะออกมาและคลุมมันลงที่ร่างกายของคนรักอย่างเบามือ โดยที่เขาเองก็ไม่ลืมที่จะปรับเบาะให้คนตัวเล็กได้นอนสบายมากขึ้น
ขณะที่ผมตั้งใจจะพาเธอไปที่บ้านที่เป็นบ้านของผมจริงๆแต่ก็ต้องวนรถกลับมาที่บ้านหลังใหญ่ เพราะพ่อผมโทรเรียกให้กลับมา
" รามิล พ่อมีเรื่องอยากคุยด้วย " พอผมเดินเข้ามาในบ้านก็พบกับพ่อที่นั่งอยู่ที่โซฟาในห้องรับแขก
" เรื่องอะไรครับ
