ชายชู้คนนั้นคือท่านประธาน

ตอนที่ 12 ชายชู้

หลังจากบทรักที่เร่าร้อนได้จบลงพีรมนก็รู้สึกอับอายกับสิ่งที่ตนเองร้องขอออกไปไม่น้อย หลับตาเบือนหน้าหนีไปแล้วแต่ว่าเขาก็ยังคงไม่ขยับออกจากตัวเธอเสียที

“ฉันหนัก” เธอเปลี่ยนสรรพนามกลับไปห่างเหิน

“เรียกตัวเองว่าพลอยสิครับ น่ารักดีออก” เขาพูดเสียงนุ่ม เธอลืมตาขึ้นมองแววตาที่เต็มไปด้วยประกายที่มีเสน่ห์นั้นก็รู้สึกหวั่นไหวไม่น้อย

“พลอยหนักค่ะ” เธอบอกเสียงเบา ธนัทยิ้มแล้วค่อย ๆ ขยับออกไป

เธอรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างของตนเอง ไม่รู้ว่าควรจะทำหน้าอย่างไรกับสถานการณ์ที่น่าอายนี้ แม้ทุกอย่างเกิดมาจากฤทธิ์ยาปลุกอารมณ์ที่ถูกอติรุจวางยาเธอ แต่ในช่วงหลังมันเกิดจากความปรารถนาและความเต็มใจของเธอล้วน ๆ

“คุณพลอยไม่ต้องกังวลนะครับ อย่างไรผมก็จะรับผิดชอบคุณแน่”

“พลอยเข้าใจค่ะว่าทุกอย่างมันเกิดเพราะคุณต้องการช่วยเหลือ อีกอย่างพลอยก็เป็นคนเรียกร้องจากคุณเอง ขอบคุณนะคะที่มาช่วยเหลือพลอยเอาไว้” เธอพูดเสียงเบา ไม่รู้ว่ากำลังประชดตัวเองอยู่หรือเปล่า

หนีการถูกข่มขืนจากอติรุจ แต่สุดท้ายก็ต้องจบลงบนเตียงกับธนัทที่เข้ามาช่วยเหลือ

“ตอนนี้ผมให้คนจับเขาเอาไว้ คุณจะแจ้งความหรือเปล่าก็แล้วแต่คุณ” เขาบอกเธอขณะที่ขยับไปอยู่ใต้ผ้าห่มด้วย

“ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ แจ้งความไปก็จะเป็นเรื่องเปล่า ๆ อย่างน้อยเราก็ยังมีธุรกิจที่ทำร่วมกัน เอาไว้เรื่องนี้ฉันจะบอกคุณพ่อคุณแม่ให้ไปคุยกับบ้านนั้นให้รู้เรื่อง ส่วนเรื่องยกเลิกงานแต่งงานตอนนี้ก็มีหลายคนที่รู้เรื่องแล้ว แต่เพื่อความชัดเจนฉันคงจะต้องประกาศอย่างเป็นทางการอีกครั้ง”

“ก็ดีครับ เรื่องของเราผมจะได้สานต่อได้อย่างเปิดเผย ไม่ต้องรู้สึกผิดกับเรื่องนี้ ผมอยากดูแลคุณนะครับคุณพลอย ผมเป็นห่วงคุณ ถ้าเขาทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้ในอนาคตก็ต้องหาแผนการมาลอบทำร้ายคุณอีก”

“ฉันดูแลตัวเองได้ค่ะ และฉันก็ไม่อยากเป็นของเล่นคนรวย” เธอบอกเขาแล้วจะขยับหนี แต่ธนัทดึงเธอมากอดเอาไว้ ไม่สนว่าเตียงที่พวกตนนอนอยู่จะเปียกชุ่มแค่ไหน

“ใครบอกว่าผมจะเล่นกับคุณ ผมจริงจังไปจนถึงขั้นแต่งงาน พรุ่งนี้เช้าไปจดทะเบียนสมรสกันรับประกันเอาไว้เลยก็ได้” เขาพูดด้วยท่าทางจริงจัง

เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็เลิกคิ้วมองเขาอย่างไม่เชื่อหู จดทะเบียนสมรสงั้นหรือ มันใช่เรื่องที่จะมาพูดล้อเล่นกันเสียเมื่อไหร่

“ถ้าคุณเป็นภรรยาของผมใครจะกล้าแตะต้องคุณ นะครับคุณพลอย มาเป็นภรรยาของผมนะครับ” เขาพูดด้วยความจริงจังและหนักแน่น แต่หญิงสาวยังไม่ได้ตอบตกลง ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างทำให้เธอคิดอะไรไม่ออก

หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว พีรมนก็ตามธนัทไปยังห้องพักที่คุมตัวอติรุจไว้ เมื่อเขาเห็นเธอแววตานั้นก็หลบสายตาที่จ้องมองมาด้วยความโกรธด้วยความรู้สึกผิด หญิงสาวเดินเข้าไปหาแล้วฟาดฝ่ามือลงที่ใบหน้าของเขาเต็มแรงมือ จนหน้านั้นเป็นรอยแดงขึ้นมาเป็นรูปนิ้วทั้งห้าอย่างเห็นได้ชัด

“พลอยฟังพี่อธิบายก่อน พี่ก็แค่อยากคืนดีกับพลอย ให้ตายสิเราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ พลอยจะเลิกกับพี่ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ”

“สามีภรรยาอย่างนั้นเหรอ ตั้งแต่ตอนที่คุณนอกใจฉันเราก็สิ้นสุดกันไปแล้ว ฉันก็ประกาศยกเลิกงานแต่งงานไปแล้ว ไม่ต้องมาอ้างพิธีการตามประเพณีบ้าบออะไรนั่น แล้วเลิกใช้สิทธิ์ในความเป็นสามีกับฉันทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” เธอตะโกนใส่หน้าเขา ที่ผ่านมาพยายามใจเย็นและสงบนิ่ง แต่นาทีนี้เธอคุมความโกรธไว้ไม่อยู่แล้ว

“เพราะมันใช่ไหมพลอย พลอยเป็นชู้กับมันใช่ไหมก็เลยหาเรื่องไม่อยากคืนดีกับพี่ ที่หายไปนานสองนานก็ไปเอากันมาใช่ไหมถึงได้หายดีแบบนี้” อติรุจโมโหแล้วพรั่งพรูความคิดโสโครกนั้นออกมาจากปากอันแสนโสมม จ้องหน้าธนัทที่ยืนอยู่ด้านหลังด้วยความโกรธและรู้สึกเสียหน้า

“สกปรก” เธอพูดได้แค่นั้น ตอนนี้โกรธจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ธนัทเองก็อยากเดินไปใส่อีกสักหมัดแต่กพลรั้งเอาไว้ทำให้ถลึงตามองลูกน้องด้วยความขัดใจ แต่ก็เข้าใจว่าเขาไม่ควรยื่นมือไปสอดตอนนี้

“หึ ไม่เถียงซะด้วย ยอมรับใช่ไหมว่าไปนอนกับมันมา” เขาพูดยั่วยวนเธออีกครั้ง

“จะเรียกว่าชู้ไม่ได้นะคะ เพราะถ้าฉันจะนอนกับเขาจริง ๆ ก็เป็นหลังจากที่ฉันเลิกกับคุณไปแล้ว” เธอพูดแล้วกำมือแน่น คนที่นอกใจเล่นชู้ในงานแต่งมีสิทธิ์อะไรมาหาว่าเธอคบชู้

“แล้วใครเลิกด้วย พลอยพูดฝ่ายเดียว พี่ไม่ตอบตกลง เอาสิ แจ้งตำรวจเลย ผัวให้เมียกินยาเพื่อเพิ่มสีสันของชีวิตคู่ ดูสิว่าชายชู้ที่เข้ามาเสือก กับผัวที่แต่งงานกันแล้ว สังคมจะเข้าข้างฝ่ายไหน หลักฐานว่าพี่มีชู้พลอยก็ไม่มี” เขาพูดแล้วถลึงตามองอย่างท้าทาย

วันนั้นตอนที่เธอออกไปจากห้องจัดงาน โทรศัพท์ของเธอหล่นระหว่างที่เดินออกไป เขาลบคลิปนั้นออกไปเรียบร้อยแล้วก่อนจะคืนให้แม่ของเธอ

ทั้งอัลบั้มและในถังขยะ ถึงให้เธอหาแทบตายก็ไม่มีหลักฐานการนอกใจของเขา ส่วนพยานใครล่ะจะกล้ามาเป็นพยานให้ เรื่องผัว ๆ เมีย ๆ คนส่วนใหญ่ก็ไม่อยากยุ่งอยู่แล้ว

“เลว” เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าทอเขา

เธอเดินออกจากห้องไปด้วยความโกรธจนลมแทบออกหู ธนัทเดินตามหลังเธอออกไปแล้วถามเกี่ยวกับเรื่องนี้

“คุณพลอยจะแจ้งความไหมครับ” เขาถามเธอเสียงนุ่ม แต่ในใจเต็มไปด้วยความโกรธจนอยากส่งคนไปจัดการให้ไปเฝ้ารากมะม่วง

“วันนี้ปล่อยไปก่อนค่ะ เพราะเรื่องก็ยังไม่เกิด แจ้งความไปตอนนี้ก็เอาผิดไม่ได้มาก ให้เขากลับออกไปในสภาพปกตินะคะ ถือว่าพลอยขอ” เธอบอกเขา รู้ทันว่าหากเธอไม่พูดดักเอาไว้ เขาคงเล่นงานอติรุจหนักแน่

“กลัวเขาเจ็บเหรอครับ” ธนัทถามเธอ กังวลว่าในใจเธอยังคงตัดอติรุจไม่ขาด

“ฉันไม่อยากให้เขาแจ้งความคุณกลับข้อหาทำร้ายร่างกายมากกว่าค่ะ อีกอย่างเรื่องของเขากับฉันก็ยังคาราคาซังอยู่จริง ๆ มีหลายคนที่ยังไม่รู้ว่าเราจบความสัมพันธ์กัน เพราะเขาเองก็ไม่ยอมจบ”

“ผมไม่อยากเป็นชู้ของคุณ... อยากเป็นตัวจริง และสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายมากกว่า เรื่องจดทะเบียนสมรส ผมพูดจริงนะครับคุณพลอย” เขายังคงพูดหว่านล้อมเธอ หลังจากที่ฤทธิ์ยาหมดไปก่อนจะลงมาเขากับเธอก็มีสัมพันธ์กันอีกรอบ แล้วเธอก็ดูใจอ่อนลงมาก

“ฉัน... ไม่รู้สิคะ ฉันเพิ่งเป็นเจ้าสาวของคนอื่นมาก่อน ยังไม่ถึงเดือนจะจดทะเบียนกับคนใหม่ ฉันว่ามันเร็วเกินไป แล้วอีกอย่างเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องใหญ่ ฉันไม่อยากให้มีปัญหายุ่งยากตามมาทีหลัง” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ขณะที่เดินเข้าลิฟต์ด้วยกัน

“จดทะเบียนสมรส คนที่ได้เปรียบก็คือคุณ คุณยังต้องกลัวอะไรอีกครับ” เขาถามเธอ ไม่เข้าใจว่าเขายื่นข้อเสนอให้ขนาดนี้ ทำไมเธอไม่รีบคว้าเอาไว้

“นั่นสินะ ฉันต้องกลัวอะไรอีก” เธอพึมพำออกมาเสียงเบา มองตัวเลขในลิฟต์ที่กำลังขึ้นไปยังชั้นที่สิบเก้า แล้วงงตัวเองว่าทำไมเธอไม่กลับบ้าน จะตามเขาขึ้นไปอีกทำไม ในใจเริ่มหวั่นไหวและมีความปรารถนาลึก ๆ ทั้งที่ฤทธิ์ยาหมดไปแล้วแต่กลับถวิลหาสัมผัสจากเขาอยู่ได้

************************