ทรงอิทธิพล
1245 คำ
ในที่สุดความฝันในการได้เข้าเรียนในคณะนิติศาสต์ของฉันมันก็กลายกลายมาเป็นความจริงที่ฉันสัมผัสได้ เพราะมีเขา... ผู้ชายที่แสนดีคนนั้นที่เดินเข้ามาในชีวิตของฉันและช่วยให้ฉันได้เข้าเรียนในคณะที่เคยใฝ่ฝันเอาไว้จริงๆ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาจนเกือบจะครบสองเดือนแล้วค่ะทุกคน โดยที่ในตอนนี้ฉันพักอาศัยอยู่ในคอนโดห้องเดียวกับพวกนางๆ ในกลุ่มเพื่อนค่ะ แล้วที่ทุกอย่างมันได้กลายมาเป็นแบบนี้ก็เพราะอีเหน่มันดันบังเอิญไปซื้อคอนโดเอาไว้ที่เดียวกันกับที่จ้าวกับฉันตกลงจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันนั่นเองค่ะ
ฉันเอ่ยปากขอเขาว่าจะย้ายมามาพักอยู่กับกลุ่มเพื่อนแทน และแลกกับการที่ฉันจะไม่ขอรับเงินสัปดาห์ละแสนมาจากเขา แต่...เขาก็ยังคงโอนเงินให้ฉันตามที่เคยให้สัญญากันเอาไว้ไม่เคยขาดตกบกพร่อง ก็...คนมันวาสนาดีอะนะ ฮี่ๆ
"เงินถุงเงินถังมาจากไหนวะ" 'ศันสนีย์ ปิติมากรณ์ หรืออีซันนี่' ที่ดูเหมือนกับว่าจะคิดสงสัยในความร่ำรวยเกินฐานะทางบ้านของฉันมานานแต่พึ่งจะกล้าถามว่าขึ้นพลางเอียงคอใส่ฉันที่ในวันนี้ซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมมาเป็นของขวัญวันเกิดให้กับมัน
"ถ้าเกรงใจไม่อยากรับก็ไม่เป็นไรนะ" ฉันทำท่าดึงกระเป๋ากลับอย่างจงใจจะแกล้งมัน
"เฮ้ยอีห่า! เอาสิวะกูก็แค่สงสัย" ซันนี่เห็นแบบนั้นมันก็รีบดึงกระเป๋าใบนั้นเอาไปกอดเอาไว้แน่นในทันที ก่อนจะทำหน้ายู่ยี่อย่างไม่พอใจในการกระทำของน้องน้ำหวานคนสวยอย่างแรง ฮ่าๆ
"วาสนามันแข่งกันไม่ได้หรอกนะอีซัน" ฉันถึงกับกลอกลูกตามองบนเมื่อได้เห็นว่าอีเหน่มันกำลังทำหน้าตากรุ้มกริ่มจนน่าจับมาตบให้หายคันมือ ไม่ต้องบอกฉันก็พอรู้อยู่บ้างแล้วละว่ามันต้องไปรับรู้เรื่องอะไรที่มันเด็ดๆ มาอย่างแน่นอน
"มึงหมายความว่าไง!" สังเกตจากใบหูที่ผึ่งออกกับลูกกะตาที่เบิกกว้างนั้นแล้ว... ฉันก็คงจะไม่ต้องบอกใช้ไหมคะว่าคำพูดของเสน่ห์มันไปกระตุกต่อมสอดรู้สอดเห็นของเพื่อนร่วมกลุ่มมากแค่ไหน
"ก็.." เสน่ห์ลากเสียงยาว "เพื่อนสาวของพวกเราเป็นว่าทีลูกสะใภ้ของท่านบูรพานะสิ" มันว่าก่อนจะเสแสร้งแกล้งว่าตกใจกับข้อมูลที่ตัวเองสืบทรายมา แต่สำหรับฉันที่รู้เช่นเห็นชาติในสันดานของมันดีนั้นพอที่จะดูออกได้ว่ามันคงรับรู้ถึงเรื่องนี้มานานแล้วอย่างแน่นอน
"อะไรนะ!" ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่เพื่อนของฉันจะตกใจ ก็ฉันเคยบอกไปแล้วยังไงละว่าจักยิ่งรุ่งเรืองเป็นตระกูลมาเฟียที่โหดเหี้ยมแลำอำมหิตเป็นที่สุด
"ได้ยินน่า" เสน่ห์ว่าขณะที่ตากลมๆ ของมันก็ขยิบใส่ฉันอย่างรู้ใจกัน "แล้วที่สำคัญนะคะ คนที่เราเรียกกันว่าโฮปๆ เนี่ย เขาชื่อจ้าวโฮปนะคะ แต่ชื่อจ้าวเขาจะให้คนสำคัญของเขาเท่านั้นที่เรียก"
"รู้ลึกรู้จริง! เชิฐมึงไปเป็นนักข่าวเถอะอีเหน่ถ้าจะสืบเรื่องชาวบ้านเก่งขนาดนี้" ฉันผลักหัวเล็กๆ ของมันเบาๆ อย่างรู้สึกมันเขี้ยว
"กูรู้เยอะกว่านั้นอีก" นางหันมาทำหน้ากวนประสาทใส่ฉันและการกระทำนั้นของมันก็ทำให้ฉันแทบจะประทับฝ่าเท้าลงไปบนหน้าสวยๆ ของมันให้สลบคาตีน
"บอกมา!" แม่นางช่างสอดที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อรักของน้ำหวานคนสวยต่างก็พากันไปรุมตอมร่างเล็กๆ ของอีเหน่ราวกับแมลงวันตอมอุนจิในทันทีที่มันทำท่าเหมือนกับว่าจะรับรู้ในเรื่องราวชีวิตของชาวบ้าน! หมั่นไส้มันจริงๆ อีเหน่เพื่อนเตี้ยหมาตื่น!
"ก็... โฮปเนี่ยเขาเป็นถึงนักบาสเกตบอลทีมชาติเลยนะเว้ยพวกมึง" ดูอีเหน่ยืดอกเข้าสิหมั่นไส้มันชะมัดเลยทุกคน
"แล้วกูก็รู้มาด้วยว่าวันนี้เขาจะมาแข่งที่สนามกีฬาของ ม.เรา"
"แค่กๆ" ฉันสำลักชาไทยที่กำลังดูดลงคอจนหน้าดำหน้าแดงหลังจากที่ได้ยินประโยคดังกล่าวหลุดออกมาจากปากของเสน่ห์
"มึงพูดว่าอะไรนะอีเหน่"
"มึงได้ยินน่าอีหวาน" เสน่ห์เลิกคิ้ว "เตรียมเสียงไว้เชียร์ผัวรึยังละจ๊ะ?" ก่อนจะยกนิ้วมือกระจิดริดของนางขึ้นมาสะกิดคางฉันเบาๆ เชิงหยอกเอิน
"มึงรู้เรื่องนี้ได้ยังไงอีเหน่!" ฉันเริ่มที่จะเลิ่กลั่กขึ้นมาในทันทีเมื่อพอที่จะสัมผัสได้แล้วว่านางดูเหมือนเหมือนจะรู้ลึกรู้ดีในเรื่องระหว่างฉันกับจ้าวมากพอสมควร
"มึงจะปิดทำไมว้า~" เสน่ห์ทำเสียงยานคางอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยที่ฉันพยายามที่จะปกปิดเรื่องนี้เอาไว้ไม่ให้พวกมันรู้
"ก็เพื่อนกันทั้งนั้นจะมาปิดบังทำไมวะเนี่ย! อีกอย่าง! ระดับลูกชายของท่านบูรพาอย่างโฮป ไม่สิต้องเรียกพี่เพราะในตอนนี้พี่เขาอายุสามสิบสี่ปีแล้ว ระดับนั้นแล้วเขาไม่เที่ยวซ่อนใครไว้เป็นนางบำเรอหรอกจ้า หรือถ้าเขาจะมีหลายเมีย เขาก็ไม่จำเป็นต้องปิดใครค่าอีหวาน"
เสน่ห์มันก็พูดถูกนะคะทุกคนในเรื่องที่ไม่มีนางบำเรอหรือถ้าจะมีหลายเมียก็คงนับเป็นเมียไปตามลำดับ และไม่มีทางที่จะซุกซ่อนใครเอาไว้เป็นเมียเก็บให้ฉันต้องเจ็บช้ำน้ำใจอย่างแน่นอน เพราะทางบ้านจ้าวเขาเป็นตระกูลมาเฟียเก่าแก่ ที่มีธรุกิจนำเข้าซุปเปอร์คาร์ แล้วยังเป็นเจ้าของธุรกิจคาสิโนที่กระจายตัวอยู่ทั่วแถบโซนเอเชียอีกด้วย ไอ้คลับดังๆ ในประเทศไทยก็เป็นของเขาซะเกินครึ่ง บ่อนเล็กๆ ผิดกฎหมายที่มีเกลื่อนกลาดก็โดนคาสิโนเจ้าใหญ่อย่างบ้านท่านบูรพานี่แหละที่เป็นคนเก็บกวาด
ถึงตอนนี้ฉันเองยังรู้สึกขอบคุณท่านอยู่เลยค่ะทถกคน ก็เป็นเพราะท่านนี่แหละค่ะพ่อของฉันถึงได้ล้มเลิกความคิดที่จะเข้าบ่อนเล่นการพนัน เพราะพ่อของฉันนั้นเป็นคนขี้ขลาดและไม่มีความกล้ามากพอที่จะย่างขาตัวเองเข้าไปเสี่ยงดวงในคาสิโนใหญ่ๆ
"ที่กูสงสัยก็คือตอนโดนน้องอั๋นต่อยเข้าที่คลับ ทำไมจ้าวถึงไม่ตอบโต้อะไร ทั้งๆ ที่อิทธิพลตัวเองก็ใหญ่พอควร" ฉันกัดนิ้วชี้ตัวเองเบาๆ เมื่อนึกไปถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้นที่จ้าวเขาเข้าไปเกี้ยวพาราสีอีเหน่จนเป็นเหตุให้น้องอั๋นประเคนกำหมัดเข้าตรงเบ้าตาแบบเต็มๆ
"กูคิดเอาเองว่าบางทีโฮป เอ่อ... อาจจะเพราะในตอนนั้นพี่โฮปแกหลงเข้าไปในถิ่นของอั๋นเขามากกว่า"
"กรี๊ด!"
น้องน้ำหวานคือผู้หญิงที่น่าอิจฉาและน่าเวทนาในเวลาเดียวกัน เพราะถึงแม้ผัวนางจะตามใจคนเป็นเมียหมดทุกอย่างก็จริง แต่ผัวนางโมโหร้ายฉิ..หายเลยละคะทุกคน 🥹🥹🥹
- ผู้เขียน
