มารแดงช่วยเหลือผู้คนมาได้มากในวันถัดมา หลังจากที่หายไปทั้งวัน เจี้ยนหวาแทบจะถลาเข้าไปหา เพราะเป็นห่วงคนยิ่งนัก ยิ่งในยามที่เห็นเลือดเปรอะเปื้อนกันมาจนท่วมกาย นางยิ่งวิ่งไปดึงทึ้งอาภรณ์ของมารแดงในทันใด แต่กลับมิพบบาดแผลใดๆ นี่ช่างน่าทุบตียิ่ง
"ฝุเหริน ข้าหายไปเพียงหนึ่งวัน เจ้าคิดถึงข้ามาก จนจะปลุกปล้ำข้าในกลางสมรภูมิรบเลยหล่ะหรือ"
หย่งฉีเอ่ยยียวนก่อกวนนาง จนนางนั้นอับอายจนหน้าแดง เดินหนีหายไปเข้าไปในกระโจม
ที่ภายนอก หมอทหารช่วยกันเย็บแผลให้ชาวบ้าน ชาวบ้านล้วนน้ำตารินที่รอดตาย ชาวเหลียวคล้ายปีศาจน่ากลัวนัก มีชาวบ้านและและเหล่าดรุณีงดงามหลายนาง ที่แอบมองบุรุษพรรคมารอย่างหลงไหล แต่มิเห็นพวกมันชายตามองมากันซักครา พวกนางกัดริมฝีปากอย่างเจ็บใจในที่สุด
หย่งฉีและกองทัพ ทิ้งชาวบ้านไว้ในค่ายอพยพ และเคลื่อนทัพออกไปด้วยกัน ในทุกๆคืน ชาวเหลียวจะส่งทหารเงามาทุกคืน หย่งฉีก็ตั้งรับด้วยทหารเงาบ้าง อย่
