สร้อยมาลาไม่เคยรู้สึกไม่อยากมาทำงานแบบวันนี้มาก่อนเลย
เพราะเขา...
อนล...
ข้อเสนอไร้หัวใจของเขา มันทำให้หล่อนเจ็บปวดแทบขาดใจเลยทีเดียว
“สวัสดีค่ะบอส”
หญิงสาวยกมือไหว้อินทัช เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องทำงาน และเดินตรงมาหยุดที่หน้าโต๊ะทำงานของหล่อน
อินทัชหรี่ตาแคบ และมองหล่อนอย่างพิจารณามากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
“ผมคิดว่าคุณควรจะหยุดงานอีกสักวันนะครับ สีหน้าคุณยังดูไม่ดีเลย”
สร้อยมาลายกมือขึ้นขยับแว่นหนาของตัวเอง และก็อ้อมแอ้มตอบออกไป
“สร้อย... ค่อยยังชั่วแล้วล่ะค่ะ”
“คุณแน่ใจหรือ”
อินทัชชะโงกหน้าเข้ามาใกล้กว่าทุกครั้ง แต่หล่อนรู้ดีว่าเจ้านายหนุ่มไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง นอกจากห่วงใยเท่านั้น
“ตาคุณดูบวมๆ นะครับ คุณแน่ใจนะว่าทำงานไหว ผมอนุญาตให้คุณลางานต่อได้อีกสองสามวัน ถ้าคุณไม่ไหว...”
“สร้อย... ทำงานไหวค่ะ”
“อะ แฮ่ม... พี่หนึ่งเป็นห่วงเลขาฯ ออกหน้าออกตาไปหรือเปล่าครับเนี้ย”
เสียง
