“ทำไมรีบลุกออกมาล่ะสร้อย ดูท่าทางยังเพลียๆ อยู่เลยนะลูก”
ผู้เป็นแม่ที่กำลังง่วนอยู่กับการหั่นผักเงยหน้าขึ้น เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นใกล้ๆ
“สร้อยหายมึนหัวแล้วจ้ะแม่ ก็เลยจะออกมาช่วยแม่ทำกับข้าวเย็นน่ะจ้ะ”
“ไม่ต้องหรอกลูก ไปพักเถอะ แม่ทำเองได้ นี่ก็ใกล้เสร็จแล้วล่ะ”
“ให้สร้อยช่วยเถอะจ้ะแม่ สร้อยอยู่เฉยๆ ก็เบื่อน่ะจ้ะ”
คนเป็นแม่มองหน้าลูกสาว แล้วก็อมยิ้ม
“งั้นก็เอาผักที่แม่หั่นแล้วไปล้างให้หน่อยนะ ล้างให้สะอาดล่ะ”
“ได้จ้ะแม่”
สร้อยมาลาหยิบตะกร้าที่ใส่ผักหลายชนิดที่มารดาหั่นรวมกันไปที่อ่างล้างจาน
“เมื่อคืนสร้อยดื่มด้วยใช่ไหมลูก”
มือเล็กที่กำลังล้างผักอยู่ชะงักค้าง ก่อนจะก้มหน้ามองท่อนคะน้านิ่ง
“พอดีลูกค้าอยากให้สร้อยดื่มเป็นเพื่อนน่ะจ้ะแม่ แก้วก็เลยปฏิเสธไม่ได้...”
แม่ของหล่อนถอนใจออกมา และพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง
“ลูกไม่เคยดื่ม ดีนะไม่เมาจนเกิดเรื่องขึ้นน่ะ”
คนฟังแก้มแดงก่
