BAD MEAN 8 เธอต้องช่วยฉัน
2185 คำ
"ทำอะไรกัน" เสียงทุ้มถามพร้อมกับจับมือหนาที่กำลังจะเลื่อนเข้าไปแตะใบหน้าเล็ก
"ครับ?" ใบหน้าหล่อทำสีหน้างุนงงออกมากับคนที่เข้ามาใหม่
พึ่บ คินก็ปล่อยมือของอีกคนออกพร้อมกับหันกลับไปมองหน้าร่างบาง ที่ยืนอยู่
"กลับได้แล้ว" พูดจบ คนตัวสูงก็เลื่อนมือจะคว้าแขนเล็กให้เดินไปกับเขา
"เดลยังไม่ได้จะกลับ" ปากเล็กเอ่ยบอก ทำให้รุ่นพี่หนุ่มชะงักหันไปมองหน้าเธอนิ่ง
"ถ้าพี่จะกลับก็กลับไปสิ เดลยังไม่ได้จะกลับ" ว่าแล้ว ใบหน้าเล็กก็หันยิ้มพูดคุยกับชายร่างสูงอีกคน
"ไปหาที่เงียบๆคุย..." ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ
"กลับบ้านซะเดล" คินเอ่ยบอกเสียงนิ่ง ซึ่งคนตัวเล็กก็ไม่สนใจ
"ไปกันเถอะค่ะ เราไป..."
พึ่บ มือหนาเอื้อมไปจับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา ในตอนนี้...เขาพยายามใจเย็นกับเด็กดื้อเป็นอย่างมาก
"พี่บอกให้กลับไง"
"พี่จะมายุ่งอะไรกับเดลนัก ไม่ต้องมาสนใจเดลหรอก"
"จะไม่ให้สนใจได้ยังไง ก็เราเป็น..."
"น้อง" ปากเล็กเอ่ยออกมาทำเอาใบหน้าหล่อนิ่งไปกับท่าทีของอีกคน
"เราเป็นอะไรไปเดล บอกพี่..."
"ไม่ต้องมายุ่ง" สองเท้าเล็กเดินออกไปทันทีโดยมีคนตัวสูงนั้นเดินตามออกไป
ตึก
ตึก...
หมับ!
"เราเป็นอะไร" คินยังคงวิ่งเข้ามาคว้าแขนเล็กเพื่อพูดคุยกัน เขาเองไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างมาก ว่าทำไมอยู่ ๆ รุ่นน้องสาวถึงได้มีท่าทีแบบนี้ ไหนจะพยายามหลบหน้าไม่ยอมมาเจอกันเหมือนเมื่อก่อนอีก
"..." ร่างบางก็เงียบไม่ตอบพยายามสะบัดมือหนาออก
"เดล อย่ามาเป็นแบบนี้"
"..." คนตัวเล็กก็ไม่สนใจยังคงจะสะบัดมือหนา
"เดวา หยุดเดี๋ยวนี้" ปากหนาเอ่ยบอกคนตรงหน้าออกมาเสียงกดต่ำ ทำเอาหญิงสาวชะงักไปทันที เพราะไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้จากรุ่นพี่หนุ่มมาก่อน
"..." ใบหน้าเล็กก็ได้แต่นิ่ง
"เป็นอะไร แล้วทำไมต้องไปพูดคุยกับผู้ชายขนาดนั้น..."
"...เราเป็นผู้หญิงนะ"
"แล้วยังไง" ดวงตากลมเงยหน้าถามขึ้น
"เดล"
"เดลก็เป็นของเดลแบบนี้ พี่จะมายุ่งอะไรด้วย"
"จะไม่ให้ยุ่งได้ยังไง เรารู้จักกันไอ้หมอนั่นดีแล้วเหรอ"
"..." ร่างบางก็นิ่ง
"มันเป็นเสือผู้หญิง..."
"แล้วยังไง เดลต้องสนใจด้วยเหรอว่าเขาจะเป็นยังไง"
"เดวา..."
"ต่อให้เดลจะไปนอนกับเขา..."
"เดวา!" คนตัวเล็กเผลอสะดุ้งออกมาด้วยความตกใจสุดขีดกับเสียงกดต่ำอย่างถึงที่สุดของคนตรงหน้า
"อึก" เธอเผลอกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกบางอย่าง
คินในตอนนี้...ดูไม่เหมือนพี่คินของเธอเลย
"ฟู่ววว" ลมหายใจร้อนถูกพ่นออกมาราวกับพยายามระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง เอาไว้
"รู้ตัวไหม พูดอะไรออกมา" ดวงตาคมจ้องถาม
"..." ร่างบางก็นิ่งไม่ตอบ เพราะเมื่อกี้ที่พูดออกไป มันก็มาจากอารมณ์น้อยใจที่ผุดขึ้นมา
"พี่เป็นห่วงเรา พี่ถึงเตือน" ปากหนาบอก
"..." เดลเองก็เอาแต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
"เดี๋ยวพี่ไปส่ง" ว่าแล้ว คนตัวสูงก็ทำท่าจะจับมือพาหญิงสาวเดินไปยังรถหรูของเขา
"ไม่เป็นไรค่ะ" แขนเล็กยื้อตัวไว้ ทำให้ใบหน้าหล่อหันไปมองนิ่ง
"เดลขับรถมา" ปากเล็กเอ่ยบอก
"ขับรถทั้งที่มาร้านเหล้าน่ะเหรอ" คินมองหน้าถาม
"..." ร่างบางก็ชะงักไป ซึ่งเธอไม่ได้โกหกเขา เธอขับรถมาจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาดื่มด้วย
"บอกอาดีนดีไหม" นี่แหละ สิ่งที่เธอกังวล แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจมาดื่ม แต่ขับรถมาร้านเหล้า ไปบอกใคร ใครจะเชื่อ...ยิ่งถ้าเป็นพ่อของเธอแล้วด้วย
"พี่อย่ามาขี้ฟ้องนักเลย เดลไม่ได้ตั้งใจจะมาดื่ม เดลมาเป็นเพื่อนเพื่อน"
"แล้วไหนเพื่อน"
"ก...ก็กลับไปแล้วไง"
"พี่ไม่เชื่อ"
"พี่คิน!" เขาจะเอายังไงกับเธอ
"พี่จะไปส่ง"
"ก็บอกว่าไม่ต้อง..."
"พี่จะไป...ไหนรถเรา"
"..." สองเท้าบางก็ยืนนิ่งไม่ยอมบอกอีกคน
"เดวา"
"ก็เดลบอกว่า..."
"รถอยู่ไหน"
"พี่ฟังที่เดลพูดบ้างได้ไหม!"
"สีขาวคันนั้นใช่ไหม" พูดจบ มือหนาก็ดึงแขนเล็กให้เดินออกไปกับเขาท่ามกลางเสียงโวยวายดื้อรั้น ของคนตัวเล็ก
ยิ่งเขาทำแบบนี้ เธอยิ่งอึดอัด...
เงียบ
ตลอดการไปคอนโดของหญิงสาวไม่มีเสียงใดใดเอ่ยออกมา มีเพียงแต่ความเงียบ จนคนตัวสูงที่ขับรถอยู่นั้นทนไม่ไหว
"ทำไมเงียบไป" เขาถามออกมาอย่างต้องการทำลายความเงียบ
"..." ร่างบางก็นั่งนิ่งไม่ตอบ
"เฮ้อ" ใบหน้าหล่อจึงถอนหายใจออกมาพร้อมกับเหยียบไปที่เบรกรถ
เอี๊ยด!
"จอดทำไม" ปากเล็กถาม
"พี่อยากคุยกับเรา"
"คุยอะไร ไม่คุย" ว่าแล้ว ใบหน้าเล็กก็หันหนีไปอีกทาง
"เดวา"
"ไม่ต้องมาเรียกเดลแบบนั้น" หญิงสาวเอ่ยทั้งที่ยังคงหันหน้าหนีอยู่
"..." คนตัวสูงก็นิ่ง ก่อนจะตัดสินใจคว้าแขนเล็กดึงเข้าหาตัว
พึ่บ!
"อ๊ะ" เสียงร่างบางร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วก็ต้องนิ่งไปเมื่อพบว่าใบหน้าของอีกคนอยู่ไม่ไกลจากเธอ
พะ...พึ่บ! มือเล็กรีบผลักคนตรงหน้าออกไปทันที
"ทำบ้าอะไรของพี่" ปากเล็กเอ่ยถาม
"พี่ไม่ได้ตั้งใจ แล้วทำไมต้องตกใจขนาดนั้น"
"..." เดลก็นิ่งไม่ตอบหันหน้าไปอีกทาง ซึ่งในขณะนั้นเอง...
พึ่บ
ควับ! ใบหน้าเล็กรีบหันหน้าไปร่างสูงอีกคนด้วยความรวดเร็วหลังจากที่รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่เลื่อนเข้ามาสัมผัสที่เส้นผมของเธอ
"อะไรไม่รู้ติดผมเราอยู่" ปากหนาบอกพร้อมกับเลื่อนใบหน้าหล่อของตัวเองเข้ามาเพื่อมองดู บางอย่างที่ติดอยู่บนเส้นผมนั้น
ตึกตัก
โดยที่เขาไม่รู้เลยว่า การกระทำของเขานั้นทำเอาคนตัวเล็กใจเต้นแรงได้ขนาดไหน
"อืม..." ในที่สุดคนตัวสูงก็จัดการเศษกระดาษที่ติดเส้นผมเล็กของอีกคนออกมา ได้สำเร็จ
"...นี่ไง" เขาหยิบยื่นเศษกระดาษนั้นไปให้คนตรงหน้า
"..." เดลก็นั่งนิ่งไปด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
เขาใจดีกับเธออีกแล้ว...
"เดล" เสียงทุ้มเอ่ยเรียกขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างบางเอาแต่นั่งนิ่งคล้ายเหม่อลอย
"อ...อืม ขอบคุณค่ะ" พูดจบ คนตัวเล็กก็หันหน้าหนีออกไปทางหน้าต่างรถพร้อมกับคำพูดที่ได้ยินวันนี้ที่ฉายเข้ามาในหัวของเธอ
'เป็นอะไรรึเปล่า'
'พี่คิน...'
'...ไม่เป็นไรแล้วค่ะ'
'ขอโทษนะ พี่จะเข้ามาช่วยแล้ว...แต่ไม่ทัน'
'ไงไอ้คิน ไปช่วยหวานใจไม่ทันโดนตัดหน้าเลยมึง'
'ใช่ เลิกชอบแล้ว ไอ้คินมันถึงจะเคลมนี่ไง'
"พี่ชอบผู้หญิงคนนั้นเหรอ" อยู่ๆใบหน้าเล็กก็หันไปเอ่ยถามคนตัวสูงที่นั่งขับรถอยู่ ซึ่งคำถามของเธอทำให้เขากลับมามองหน้าเธอ
"ถามทำไม"
"ก...ก็..." แล้วคนตัวเล็กก็นิ่งไป ก่อนจะเปลี่ยนท่าทีของตัวเอง
"ช่างเถอะ! จะชอบหรือไม่ชอบก็เรื่องของพี่" ว่าแล้ว หญิงสาวก็หันหน้ากลับไปยังด้านหน้าต่างกระจกรถพร้อมกับคิดในใจ ไม่อยากที่จะได้ยินคำตอบจากปากหนานั่นเพราะเธอกลัว...กลัวว่า
เขาจะตอบคำถามมาในคำตอบที่เธอไม่อยากได้ยิน
เธอกลัว...
เอี๊ยด!
ไม่นานรถสีขาวของร่างบางก็ถูกคนตัวสูงขับเข้ามาจอดยังด้านในคอนโดด้วยความปลอดภัย
"สุดท้ายก็อ้อนจนได้นะ" ปากหนาเอ่ยแซวคนตรงหน้าเพราะรู้ดีว่าอีกคนพยายามอ้อนพ่อเธอ แค่ไหนเพื่อที่จะมาอยู่คอนโดคนเดียว
"..." เดลก็นิ่งไม่ตอบเดินตรงไปยังร่างสูงที่ยืนอยู่
พึ่บ มือเล็กแบขึ้นพร้อมกับเอ่ยบอก
"กุญแจรถ"
"..." คินก็ยืนนิ่งมอง
"เอากุญแจระ..." ยังไม่ทันที่ปากเล็กจะพูดจบ
"ไหนคำขอบคุณ" ใบหน้าหล่อก็เอ่ยออกมามองหน้าหญิงสาว
"เดลไม่ได้ขอให้พี่มาส่ง ทำไมต้องขอบคุณ"
"เด็กไม่ดี"
"พี่คิน!"
"เด็กนิสัยไม่ดี"
"นี่! อ๊ะ..." เสียงร่างบางร้องออกมาเมื่อมือหนาเลื่อนเข้ามาบีบจมูกเล็กของเธอ
"...พี่คิน!!" มือเล็กพยายามที่จะเอามืออีกคนออก แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงอีกคนได้เพราะเขาใช้มือเดียวของเขาจับมือทั้ง สองข้างของเธอไว้
"พี่คิน!! ปล่อยเดลนะ..."
"หึ" ใบหน้าหล่อก็แสยะยิ้มไม่ยอมทำตาม แต่ในขณะนั้นเอง...
ครืดดด ครืดดด เสียงโทรศัพท์หรูของร่างสูงดังขึ้นทำให้เขาเลื่อนมือที่จับสองมือเล็กไว้อยู่ไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
แล้วก็ต้องนิ่งไป
LINE
Pim : พี่คิน
Pim : พิมรออยู่นะคะ
Pim : วันนี้...
Pim : Sent a photo
"..." คนตัวสูงก็เผลอยกยิ้มมุมปากขึ้นมากับข้อความและภาพตรงหน้า
พึ่บ เขาค่อย ๆ ปล่อยมือจากคนตัวเล็กให้เธอเป็นอิสระ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์หรูลงใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองด้วยท่าทีปกติ
"ขึ้นห้องได้แล้ว" ปากหนาเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่ยืนอยู่
"พี่ก็เอากุญแจรถมาสิ"
เขาก็ยอมยื่นให้อีกคนไปแต่โดยดี
พึ่บ เดลรับกุญแจไปพร้อมกับจะเดินเข้าล็อบบี้คอนโด แต่...
หมับ มือหนาเอื้อมไปจับข้อมือเล็กไว้
"เข้าห้องก็ล็อคดี ๆ อย่าเปิดให้ใครง่าย ๆ นะ รู้ไหม"
"รู้แล้วน่า ไม่ใช่เด็กอนุบาล" ข้อมือเล็กสะบัดออกเดินตรงไปยังลิฟท์ที่อยู่ไม่ไกลจากล็อบบี้ โดยมีสายตาคมที่มองตามแผ่นหลังเล็กนั่นไปจนสุดสายตา ก่อนที่เขาจะหยิบโทรศัพท์เครื่องเดิมออกมาตอบกลับไปยังหญิงสาว ที่รอเขาอยู่
LINE
Kin : ครับ
Kin: พี่กำลังไป
:)
วันต่อมา...
@มหาลัยคิงตัน
เจ้าของใบหน้าเล็กเอาแต่นั่งเหม่อมองไปยังด้านหน้าของตัวเองด้วยความรู้สึกเหม่อลอย เมื่อวานแม้ว่าเธอจะไม่อยากที่จะกลับกับคนตัวสูงเลยแม้แต่นิด แต่สุดท้ายสิ่งที่เธอปฏิเสธไม่ได้ก็คือ...หัวใจตัวเอง มันยังคงหวั่นไหวกับผู้ชายคนนั้นอยู่ดี ไม่ว่ายังไง...มันก็ยังคงรู้สึกกับการกระทำของเขา
"อยากจะบ้า" เธอดูไม่มีทางที่จะเลิกรู้สึกกับเขาได้เลย...
"เฮ้อ" ปากเล็กพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหันไปเห็นเพื่อนตัวเองที่ยืนนิ่งมอง อะไรบางอย่างอยู่ สองเท้าบางจึงตัดสินใจลุกขึ้นจากโต๊ะเดินไป
บรื้นนนนนน!
"นั่นมันรถพี่มาร์ตินนี่..." หญิงสาวเอ่ยออกมา
"อืม" ริชชี่ก็พยักหน้าตอบ
"มาทำไมอะ หรือว่ามารับเธอ..." แล้วเดลก็ต้องได้สติเมื่อนึกขึ้นได้ว่าถ้ามารับเพื่อนเธอ ริชชี่ก็คงไม่มายืนอยู่อย่างนี้
"มาหาผู้หญิงคนนั้น"
"คนนั้น?"
"เด็กเสิร์ฟคนนั้นไง"
"เธอโอเครึเปล่า" ร่างบางอดที่จะเอ่ยถามคนตรงหน้าออกไปไม่ได้
"หึ โอเคงั้นเหรอ..."
"...ฉันไม่เคยโอเคเลย" ริชชี่ตอบกลับมาเสียงสั่นพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกตัวเองเองไว้
"..." เดลก็นิ่งมองเพื่อนด้วยความสงสาร
"ทั้งที่ฉันยอมให้มากขนาดนี้แล้ว แต่ทำไม..." ปากเล็กของริชชี่เม้มเข้าหากันแน่นด้วยความรู้สึกจุกอกอยู่ในใจทำให้เดลตัดสินใจเล่าสิ่งที่รู้มาให้เพื่อนตัวเองฟัง ว่าที่จริงแล้วเด็กเสิร์ฟที่ชื่อวีนั้นเคยแอบรักพี่ชายของเธอ ซึ่งดูแล้วก็ไม่น่าจะรู้สึกอะไรกับมาร์ติน ริชชี่ก็ยืนนิ่งฟังสิ่งที่เดลเล่า ก่อนจะตัดสินใจหันไปมองหน้าถามเจ้าของใบหน้าเล็ก
"เธอ...ยังอยากให้พี่เธอลืมรักแรกที่ตายไปไหม"
"หะ" เดลก็ทำสีหน้างุนงงไม่เข้าใจ
"ยังอยากอยู่ไหม"
"ถามทำไม"
"ฉันมีแผนบางอย่าง"
"ริช..." เสียงเล็กเอ่ยออกมาอย่างรู้ทันในน้ำเสียงและแววตาของคนเป็นเพื่อน
"แผนนี้ต้องมีเธอช่วย"
"แต่..."
"เธอต้องช่วยฉันนะ...เดล"
"..." ร่างบางก็ยืนนิ่งมองหน้าอีกคนที่ส่งสายตาอ้อนวอนมายังเธอ
"อืม" สุดท้ายเดลก็ต้องพยักหน้าตอบริชชี่ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้แม้ว่าในใจจะยังคงไม่ค่อยเห็นด้วยกับสิ่งที่ตกลงจะทำไปเลยก็ตาม
- ผู้เขียน
