BAD MEAN 9 นิสัยไม่ดี
2771 คำ
สองวันต่อมา...
ในที่สุดก็มาถึงวันที่ฉันกับริชชี่คิดที่จะทำอะไรบางอย่างกับพี่ดินแล้วก็ ผู้หญิงคนนั้น...
(เดล ได้ยินที่ฉันพูดรึเปล่า) เสียงปลายสายดังขึ้นทำให้ฉันได้สติ
"อ...อ่า เธอว่าไงนะ" ปลายสายที่ว่านั้น ก็คือริชชี่นั่นแหละ ตอนนี้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน
(ฉันกำลังจะเดินไปหาพี่ชายเธอแล้วนะ...)
"อ่อ อืม"
(พร้อมแน่นะเดล ได้ยินมาว่า พี่ชายเธอฉลาดมาก ถ้าเขา...)
"ฉันทำได้ เธอเดินไปเลย" ฉันบอกออกไปน้ำเสียงมั่นใจ ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ก็ต้องทำสินะ
(โอเค งั้นฉันไปแล้วนะ) ว่าแล้ว ปลายสายก็กดตัดสายไปทิ้งให้ฉันนั่งนิ่งมองหน้าจอโทรศัพท์ด้วย ความรู้สึกยังคงเป็นกังวล สงสัยใช่ไหมล่ะว่าทำไมฉันถึงได้เป็นแบบนี้ เพราะสิ่งที่ฉันกำลังจะทำกับริชชี่ มันเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลยยังไงล่ะ ฉันกับริชชี่กำลังจะวางยาพี่ดินเพื่อให้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น มันเป็นความคิดที่โง่เง่ามากเลยใช่ไหม ฉันก็คิดแบบนั้นแหละ แต่พอมาเห็นแววตาอ้อนวอนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของเพื่อนตัวเองบวกกับความคิดที่อยากจะทำให้พี่ตัวเองหลุดพ้นจากอดีตที่แสนมืดมนนั่ยมันก็ทำให้ฉันตัดสินใจจะทำเรื่องไม่ดีนั้นต่อ...
ทำไมฉันถึงได้เป็นคนที่แย่ได้ขนาดนี้นะ
ครืดดด ครืดดด โทรศัพท์ที่อยู่ในมือฉันดังขึ้นทำให้ฉันก้มลงไปมอง ก่อนจะนั่งนิ่งไป
P-DIN
ใช่ คนที่โทรเข้ามาก็คือพี่ชายเพียงคนเดียวของฉัน
"พี่ดิน เดลขอโทษ..."
ติ้ด!
(มีอะไร) น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาจากปลายสาย แน่นอนว่าฉัน ก็ไม่ได้สนใจอะไรกับมันเพราะมันก็เป็นน้ำเสียงปกติของพี่ชายฉัน
"พี่ดิน ฮือออ" ฉันจัดการร้องไห้ออกไปแบบที่คุยกันไว้กับริชชี่
(เป็นอะไร) พี่ดินเสียงเปลี่ยนไปทันทีที่ได้ยินเสียงฉันร้องไห้ตอบกลับ
ฮือออ พี่ดิน เดลขอโทษ TT
"ฮึก...มาหาหน่อย ฮืออออ" ฉันยังคงร้องไห้บอกปลายสาย
(...) พี่ดินก็เงียบไปไม่ตอบอะไรกลับมา ทำให้เอ่ยเรียกพี่ชายตัวเองขึ้น
"พี่ดิน..."
(อยู่ไหน) เสียงทุ้มเอ่ยถามฉัน
"บลูมูน ชั้นสี่ ฮึก..." ฉันร้องไห้ตอบกลับไป
(อืม) ปลายสายก็รับรู้พร้อมกับกดตัดสาย ซึ่งฉันก็นั่งนิ่งมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองด้วยความรู้สึกที่ตีกัน ไปหมด ฉันไม่รู้เลยว่าสิ่งที่ทำอยู่มันจะดีต่อพี่ตัวเองจริงไหมแล้ว มันจะเป็นกาทำร้ายผู้หญิงคนนึงเกินไปรึเปล่า
กึก! ฉันเม้มปากแน่นด้วยความรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
ฉันควรทำต่อไปไหม?
ผ่านไปสักพัก
ออดด ออดด เสียงออดประตูดังขึ้นทำให้ฉันที่นั่งคิดไม่ตกอยู่บนโซฟาหรูชะงัก หันไปมอง
พี่ดินมาแล้วสินะ
ตึกตึก สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจลุกเดินไปยังประตูห้องพร้อมกับพ่นลมหายใจ ออกมา
"ฟู่วว..."
"...เอาน่าเดล ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว" พูดจบ ฉันก็รีบทำหน้าเศร้าร้องไห้เอื้อมมือไปเปิดประตูทันที
แอดด
"พี่ดิน ฮึก..." ฉันโผกอดพี่ชายตัวเองด้วยท่าทีเสียใจก่อนจะแอบส่งสัญญาณให้ริชชี่เดินออกไปจากห้องเพื่อจัดการทำตามแผนที่วางไว้
"เป็นอะไร" ใบหน้าหล่อของพี่ดินก้มลงมองหน้าถามฉันเสียงนิ่งแววตาเป็นห่วง ทำเอาฉันที่ยืนกอดพี่ดินอยู่ชะงักไป
พี่ดินดูเป็นห่วงฉันมากๆ แม้ว่าเขาจะดูนิ่งๆเย็นชา แต่ก็ไม่เคยทิ้งให้ฉันต้องเผชิญปัญหาคนเดียวเลยสักครั้ง เขาทั้งเป็นห่วงและหวงใครไม่แพ้ใคร
ให้ตายเถอะ
ฉันควรจะทำยังไงต่อไปดี
ว่าควรจะทำตามแผนต่อไปไหม...
"เดวา..." ฉันสะดุ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากพี่ตัวเอง
"เดลโดนแด๊ดดุมา" ฉันบอกพร้อมกับค่อยๆผละออกจากพี่ดิน
"ทำไม" ใบหน้าหล่อก้มมองหน้าถามฉัน
"แด๊ดดุที่เดลแอบไปถ่ายแบบ..."
"...ฮึก! แด๊ดไม่เข้าใจเดล" อันนี้ฉันก็ไม่ได้โกหกนะ เพราะฉันพึ่งโดนแด๊ดดุเรื่องไปแอบถ่ายแบบมาจริงๆ เพราะท่านไม่อยากให้ทำ เพียงแต่ว่ามันไม่ได้รุนแรงมากถึงขนาดที่ฉันกำลังร้องไห้อยู่ ฉันแค่แต่งเติมเสริมมันเข้าไป
หมับ มือหนาของคนตรงหน้าดึงฉันเข้าไปกอด
"พ่อก็มีเหตุผลของเขา"
"เดลรู้พี่ดิน แต่ว่าเดล...ฮืออ" ฉันยังคงแสดงท่าทีเสียใจออกไปทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
พึ่บ พี่ดินก็เลื่อนมือโอบฉันให้เข้าไปนั่งยังโซฟาหรูกลางห้องพร้อมกับเลื่อน มือมาลูบหัวฉันด้วยความอ่อนโยน
ฮือออ ยิ่งพี่ดินทำแบบนี้ ฉันก็ยิ่งรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย พี่ชายฉันดูเป็นห่วงฉันมากๆกับเรื่องที่ฉันแต่งเติมขึ้นมา
"ที่มาอยู่นี่ เพราะไม่อยากกลับบ้านใช่ไหม" เสียงทุ้มมองหน้าเอ่ยถามฉัน
"ค...ค่ะ"
"อืม" ว่าแล้ว พี่ดินก็เอาแต่นั่งลูบหัวฉันด้วยความเบามือ
"ถ้าไม่อยากกลับบ้าน ก็ไปนอนคอนโดพี่" ปากหนาเอ่ยบอก ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีจนแทบบ้า
ทั้งที่พี่ชายฉันเป็นห่วงฉันขนาดนี้แล้ว...
"..." แล้วฉันก็ต้องเบิกตากว้างออกมาด้วยความตกใจที่อยู่ๆพี่ดินก็ทำท่าจะ เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่วางอยู่เตรียมจะยกขึ้นดื่ม
หมับ! ฉันรีบเอื้อมมือไปดึงยื้อแก้วนั้นไว้ทันที
"..." คนตรงหน้าก็ชะงักมองหน้าฉันงุนงง
"พี่ดินอย่ากินแก้วนี่เลย กินแก้วอื่นดีกว่า" ฉันบอกออกไป
"ทำไม" ดวงตาคมมองหน้าถาม
"คือว่า..."
"...เฮ้อ เดลขอโทษ" ในที่สุด...ฉันก็ไม่สามารถที่จะโกหกและหลอกพี่ชายตัวเองต่อไปได้ ฉันทำไม่ลง แล้วก็ไม่กล้าพอที่จะเอาศักดิ์ศรีของหญิงสาวอีกคน มาย่ำยีด้วยเช่นกัน
"..." ใบหน้านิ่งก็มองหน้าฉันแววตาไม่เข้าใจ ทำให้ฉันตัดสินใจบอกความจริง
"เดลไม่ได้ทะเลาะกับแด๊ดรุนแรงขนาดนั้นหรอก แล้วก็ไม่ได้เสียใจจนไม่อยากกลับบ้านด้วย"
"..." พี่ดินก็นั่งนิ่งมองหน้าฉัน
"เดลขอโทษ..."
"...เพราะความคิดน้อย เดลก็เลยยอมร่วมมือกับเพื่อนจับคู่พี่กับเด็กเสิร์ฟคนนั้น"
"เด็กเสิร์ฟคนนั้น?"
"ผู้หญิงที่ชื่อวี ที่เคยชอบพี่ไง"
"รู้ได้ไงว่าเคย"
"หะ" ฉันทำหน้าเหวอออกไปทันทีกับคำพูดของพี่ตัวเอง
"..." พี่ดินก็นิ่งไม่ตอบ
"เดลขอโทษนะพี่ดิน" ฉันจึงบอกออกไป
"ทำไปทำไม"
"ก็อยากให้พี่เริ่มต้นใหม่กับใครสักคน"
"แล้วทำไมต้องเป็น..."
"...คนนั้น"
"ก็เขาเคยชอบพี่ไง แล้วอีกอย่าง..."
"...พี่ก็รู้ว่าเพื่อนเดลเป็นอะไรกับพี่มาร์ติน แล้วยิ่งช่วงนี้พี่มาร์ตินยิ่งตามติดผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วย"
"..." คนตรงหน้าก็นั่งฟังคำอธิบายจากฉัน ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น
"แล้วในแก้วมีอะไร" พี่ดินถามพร้อมกับมองไปยังแก้วน้ำที่ฉันยื้อเอาไว้
"..." ทำไงดี ฉันไม่กล้าตอบ TT
"เดวา" เสียงทุ้มเข้มเอ่ยเรียกฉันขึ้น ทำให้ฉันเบะใส่อีกคน
"ฮือ! อย่าดุน้องสิ อย่าทำหน้าดุน้อง"
"มีอะไรในแก้ว" พี่ดินยังคงมองหน้าถาม
"พี่ดิน..."
"..." ดวงตาคมจ้องมาที่ใบหน้าฉันนิ่ง
เฮ้อ...
"ยาปลุกเซ็กส์" สุดท้ายฉันก็ก้มหน้าตอบกลับไป
"ว่าไงนะ"
"แงงง พี่ดิน..."
"ทำไมทำแบบนี้ ถ้าไม่ใช่พี่..." อยู่ๆพี่ดินก็เหมือนโมโหขึ้นมาแต่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้พร้อมกับหันมาเอ่ยบอกฉันเสียงนิ่ง
"...นี่มันเกินไปนะเดวา"
"เดลขอโทษ เดลก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้" ฉันรู้สึกผิดจริงๆนะ รู้สึกไม่ดีด้วย...
แต่ในขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นจากปลายสายก็คือริชชี่ แน่นอนว่าฉันเองก็กดรับสายไปเพื่อต้องการบอกว่าแผนนั้นไม่สำเร็จ แต่ทันทีที่รับสายริชชี่กลับมีเรื่องที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือ น้องของริชชี่ไปขับรถชนคนทำให้ฉันต้องรีบขับรถพาเพื่อนตัวเองไปยังที่เกิดเหตุทันที ซึ่งก็ไม่วายโดยสายตาคาดโทษจากพี่ชายตัวเองอยู่ดี
เฮ้อ! แต่ก็ยังดีแหละที่สุดท้ายก็ไม่ได้เผลอไปทำร้ายชีวิตของใคร
ยังดีที่คิดได้ทันนะเดล...
วันต่อมา...
@มหาลัย
"เบื่อชะมัด..." วันนี้ฉันต้องมาเรียนคนเดียวด้วยความเหงาหงอยเนื่องจากเมื่อวานบ้าน ของริชชี่ยังคงทีปัญหาเกี่ยวกับน้องชายที่ขับรถไปชนคนทำให้ยัยนั่น ไม่สามารถที่จะมาเรียนได้ ฉันเองก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรต่อ เพราะฟังจากน้ำเสียงที่คุยกัน ริชชี่ดูเหนื่อยมากแถมยังเสียงสั่นๆด้วย ไว้รอพร้อมหรือไม่ไหว ก็คงมาระบายให้ฉันฟังเอง ฉันเองก็พร้อมรอรับฟังปัญหาของเพื่อนเสมอ แต่ตอนนี้...
"ไม่มีอะไรทำเลย" เซ็งชะมัด พอมาเรียนคนเดียว อาจารย์ก็ดันมาปล่อยเร็วอีก แล้วแบบนี้คนขี้เบื่ออย่างฉันจะไปหาอะไรทำดี
ให้กลับไปคอนโดตอนนี้ ยิ่งน่าเบื่อเข้าไปใหญ่
"วาโย!" โอ๊ะ ฉันเจอเป้าหมายแล้ว
ตึกตึก ฉันรีบสาวเท้าเดินไปยังคนตัวสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากตัวเองทันที
"อ้าวเดล"
"เลิกเรียนแล้วไปไหนต่อไหม" ฉันถามออกไปอย่างไม่คิดอ้อมค้อม
"ก็ไม่นะ เธอมีอะไรรึเปล่า"
"ดีเลย งั้นนายไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ" ไม่ได้แอ๊บนะ แต่ฉันเป็นพวกไม่ชอบกินข้าวคนเดียวขั้นสุด ไม่รู้สิ กลัวคนมองว่าไม่มีคนคบมั้ง อีกอย่างเวลาที่ต้องทำอะไรคนเดียวเนี่ย ฉันไม่ชอบเอาซะเลย
"มาแปลก" วาโยยิ้มมองหน้าฉัน
"ฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียวอะ วันนี้ริชชี่ก็ไม่มา"
"อ่อ" ใบหน้าหล่อก็พยักหน้ารับรู้
"อ่อคือ?"
"อืม ไปสิ"
"เยี่ยม!" อย่างน้อยวันนี้ก็ไม่ต้องนั่งกินข้าวคนเดียวแล้ว
"ว่าแต่...เธอจะไปกินที่ไหนล่ะ"
"ไม่รู้สิ" ฉันแทบไม่เคยกินข้าวในมหาลัยหรือแถวมหาลัยเลย พอเลิกเรียนทีไรก็พากันกับริชชี่ออกไปกินที่ห้างข้างนอกทุกที
"เคยกินร้านอาหารเกาหลีข้างๆรึยัง" วาโยถามฉัน
"..." ฉันก็ส่ายหน้าตอบกลับไป
"งั้นไปลองร้านนั้นกันไหม เธอน่าจะชอบ"
"รู้ได้ยังไงว่าฉันจะชอบ?" ฉันมองหน้าถามอดีตเดือนคณะ
"เดาเอา" ร่างสูงก็ยิ้มตอบ
เขาหล่อแล้วดูดีมากจริงๆ ไม่แปลกเลยที่จะชนะตอนประกวดมาได้อย่างง่ายดาย...
"จ้องหน้าฉันแบบนี้คือ?"
"เปล่า ไม่มีอะไร..."
"...ไปกันเถอะ" ว่าแล้ว ฉันก็เดินนำคนตัวสูงออกไปยังร้านอาหารที่เขาบอกทันที
ตึกตึก
ขณะที่เราสองกำลังจะเดินไปยังร้านอาหารที่อยู่ข้างมหาลัย ตามที่วาโยบอก สองเท้าฉันก็ต้องชะงักไปเมื่อสายตาของตัวเองเหลือบไปเห็นร่างสูงสาม คนที่คุ้นเคยกำลังเดินไปยังตึกเรียนตึกนึง ซึ่งสามคนที่ว่านั่นก็คือกลุ่มเพื่อนพี่ฉันนั้นเอง
ดีเลย...
ฉันว่าจะไปเอาของที่ลืมไว้ที่พี่ดินพอดี
ตึก! แล้วอยู่ ๆ สองเท้าฉันก็ต้องชะงักไปอัตโนมัติเมื่อสองตามันดันไปเห็นภาพของคน ตัวสูงคุ้นเคยกำลังยืนเอามือหยอกล้อโยกตัวหญิงสาวคนนึงไปมาด้วยสี หน้ายิ้มแย้ม
เจ็บ...
มันเจ็บดีชะมัด
ทั้งที่พยายามจะหยุดความรู้สึกตัวเองแล้ว แต่ว่า...
มันก็ทำไม่ได้เลย
พึ่บ! ฉันตัดสินใจหันหลังให้กับภาพพวกนั้น ภาพของพี่คินที่ยืนเล่นกับเด็กเสิร์ฟคนนั้นด้วยความอบอุ่บ
ฉันไม่อยากเห็น
ไม่อยากที่จะต้องเห็นมัน
'เด็กดื้อ...'
'อ๊ะ! พี่คิน เดลเจ็บนะ'
'ฮ่า ๆ '
อยู่ ๆ ภาพที่อีกคนเองก็เคยหยอกล้อกับแบบนั้นก็ฉายเข้ามาในหัว ซึ่งฉันจำได้ว่าตอนนั้นฉันรู้สึกมีความสุขกับมันมาก มากจนไม่รู้เลยว่า...เขาก็ทำอะไรแบบนี้กับคนอื่นเช่นกัน
มันไม่ได้พิเศษไปกว่าใครเลย...
ไม่เลยสักนิด
"เดล เป็นอะไรรึเปล่า" เสียงวาโยเอ่ยถามฉันขึ้นทำให้ฉันได้สติ
"ขอโทษนะวาโย แต่ฉันไม่อยากกินแล้ว"
"หะ?"
"ขอโทษนะ" พูดจบ ฉันก็หมุนตัวเดินกลับไปยังทางคณะของตัวเองทันที ก่อนจะค่อยๆหยุดเดินกลางทางด้วยความรู้สึกจุกขึ้นมาในใจ
ตึก!
"ก็คิดไปเองทั้งนั้น จะไปโทษใครได้" ฉันเอ่ยต่อว่าตัวเองออกมาพร้อมกับเม้มปากแน่นด้วยความรู้สึกเจ็บกับสิ่งที่เห็น แล้วมันก็ยิ่งเจ็บไปกว่านั้นกับสายตาคู่นั้นที่ดูเอ็นดูผู้หญิงคนนั้น เป็นอย่างมาก อาจจะมากกว่าฉันด้วยซ้ำ
"..." ฉันก็ยืนนิ่งเหม่อมองไปยังด้านหน้าตัวเองด้วยความรู้สึกหม่นหมองไป หมด ทุกอย่างมันดูใจร้ายกับฉันจัง ทำไมฟ้าต้องพาฉันมาเห็นภาพอะไรแบบนี้ด้วย ทำไม...
"เดล?" เสียงคุ้นเคยของใครบางคนดังขึ้นทำให้ฉันสะดุ้งหันไปมอง
ตึกตึก...
ฟ้าก็ยังคงเกลียดชังฉันสินะ
"เรามาทำอะไรแถวนี้" ใบหน้าหล่อเดินเข้ามาเอ่ยถามฉัน
"..." ฉันก็นิ่งไม่ตอบทำท่าจะเดินหนีออกไป
แต่...
หมับ!
"พี่ถามทำไมไม่ตอบ" ปากหนาถามพร้อมกับจับแขนฉันไว้
"เรื่องของเดล" ฉันตอบกลับไปพยายามแกะมืออีกคนออก
"..." เขาก็นิ่งไม่ยอมปล่อย
"ปล่อยแขนเดล"
"ยังไม่หายโกรธพี่อีกหรอ เราโกรธอะไร..."
"ไม่ได้โกรธ เดลแค่..."
"แค่อะไร"
"แค่ไม่อยากอยู่ใกล้พี่อีกแล้ว"
"ทำไม" พี่คินก็นิ่งมองหน้าฉัน
"ก็แค่เบื่อพี่แล้ว ไม่อยากยุ่งด้วย" ฉันบอกออกไปก่อนจะยื้อไปกับแรงของอีกคนที่จับแขนฉันไว้แน่นไม่ ปล่อย
"ปล่อยเดลสิ!"
"โกรธอะไร ทำไมไม่พูดกันตรงๆ"
"ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไง!"
"พี่ไม่ได้เพิ่งรู้จักเรา"
"..." ฉันก็นิ่งเหลือบสายตาไปอีกทาง
"เดล"
"เลิกทำแบบนี้สักทีได้ไหม เดลอึดอัด..."
"...เลิกมาทำดี เลิกมาสนใจเดลได้แล้ว!"
"..." คนตัวสูงก็นิ่งจ้องหน้าฉัน
"กลับไปสนใจ คนที่พี่สนใจจริงๆเถอะ"
"หมายความว่ายังไง"
"ผู้หญิงคนนั้นไง"
"ใคร?"
"คนที่ชื่อวี"
"วี? วีเกี่ยวอะไรด้วย"
"..." ฉันก็นิ่งไม่ตอบ
"เดล"
"เอาเวลาไปสนใจคนของพี่เถอะ ในวันนี้เดลยังเปลี่ยนใจทัน แต่วันต่อๆไป เดลไม่แน่ใจ"
"หื้อ? เราพูดถึงเรื่องอะไร" ใบหน้าหล่อมองหน้าถามฉันแววตาไม่เข้าใจ
"ก็เรื่องที่เดลกับเพื่อนจะวางยาปลุกเซ็กส์ผู้หญิงคนนั้นให้นอนกับพี่ดินไง" ด้วยความน้อยใจหรือบ้าอะไรไม่รู้ทำให้ฉันมองหน้าบอกคนตัวสูงออกไป
"..." พี่คินก็นิ่งมองหน้าฉัน
"นี่เรา..."
"..." ฉันก็ยืนนิ่งมองคนตรงหน้าที่เอาแต่จ้องใบหน้าฉันด้วยแววตาผิดหวัง
"พี่ไม่คิดเลยว่าเราจะมีความคิดจะทำเรื่องแบบนั้น"
จึก! มันเหมือนมีอะไรบางอย่างเข้ามาปักลงที่กลางใจของฉัน แต่ฉันก็ยังคงทำเป็นเฉยราวกับไม่ได้รู้สึกอะไรกับมัน
"พี่ผิดหวังในตัวเธอมากเดวา..." เธองั้นเหรอ...
"...เธอเกือบจะทำร้ายคนๆนึงไปเพียงเพราะความสิ้นคิดพวกนั้นน่ะเหรอ ใจร้ายเกินไปรึเปล่า"
ทำไมมันถึงได้จุกขนาดนี้นะ
"เธอนี่มัน...นิสัยไม่ดีเกินเยียวยาจริงๆ" พูดจบ สองเท้าหนาก็เดินออกไปด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ผิดกับฉันที่ได้แต่ยืนนิ่งไปกับคำพูดและท่าทีพวกนั้น
"ฮึก..." ฉันมันแย่มากเลยสินะ
- ผู้เขียน
