เล่ห์วายุ(Sour love)

บ้านที่ไม่น่าอยู่

ตอนที่2 บ้านที่ไม่น่าอยู่

พิมประภากลับมาเรียนทันในคาบที่สอง แต่สมองของหญิงสาวไม่โฟกัสกับสิ่งที่อาจารย์กำลังบรรยายเสียแล้ว เธอกำลังใช้ความคิดว่าจะทำอย่างไรให้รู้ห้องที่พ่อของเธอพาเมียน้อยมากก “ถามเจ้าของคอนโดได้มั้ยนะ” “ไม่ได้สิขนาดเข้าไปยังต้องมีคีย์การ์ดเลยหนิ”

นิ้วเรียวหมุนปากกาไปมาอย่างครุ่นคิด เธอต้องช่วยแม่ให้หลุดพ้นจากพันธะทะเบียนสมรสให้ได้

.....

กลิ่นไอของพิมประภายังคงเจือจางอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมโทนมืดของวายุ ชายหนุ่มนั่งขมวดคิ้วมาพักใหญ่เขาพยายามนึกกลิ่นน้ำหอมที่พิมประภาใช้ เจอผู้หญิงมามากเขาไม่ยักจะเคยได้กลิ่นแบบนี้

“หรือจะใช้น้ำหอมผู้ชายวะ เอาของผัวมาใช้?” ชายหนุ่มปัดพิมประภาออกจากสมองเมื่อรู้ตัวว่ากำลังคิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง เขาหยิบมือถือที่วางอยู่เบื้องหน้ามารับสายใครบางคนที่โทรมาได้ทุกวันแล้วเขาก็รับบ้างไม่รับบ้าง

“ว่าไง”

“วายุ ทำไมรับสายเขาช้าจัง ทำอะไรอยู่”

“อยู่ห้องมั้ย เดี๋ยวไปหา”

“จะมาจริง ๆ เหรอ หลอกให้ดีใจเล่นหรือเปล่า”

“ไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึง เตรียมตัวรอเลย” เขาเก็บมือถือที่เพิ่งวางสายจากหญิงสาวอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะเดินหาของที่ต้องใช้อีกในครึ่งชั่วโมงข้างหน้า “ถุงยาง เงิน” จ่ายเงินทุกครั้งจะมาเผลอใจไม่ได้นะเว้ย

.....

พิมประภาก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่แต่ไม่เคยอบอุ่น มันมีแต่หนาวเหน็บหรือไม่ก็ร้อนดั่งไฟเท่านั้นที่ทำร้ายใจของเธอมาตั้งแต่เล็กจนโต

“แม่คะ” เธอนั่งลงที่เตียงของมารดาที่นอนหันหลังให้กับเธออยู่ บ้านเงียบเชียว ก็แน่ล่ะพ่อไปเสวยสุขกับผู้หญิงหน้าด้านนี่

“กลับมาแล้วรึพิม”

“กลับมาแล้วค่ะ อยากออกไปทานข้าวข้างนอกบ้างมั้ยคะพิมจะพาแม่ไปเอง”

“เรียนมาเหนื่อย ๆ พิมไปพักเถอะ”

“อีกไม่นานพ่อต้องยอมหย่าอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง พิมสัญญาค่ะ” พรปวีย์ลืมตัวรีบหันกลับมาหาลูกสาวและนั่นทำให้เธอเห็นร่องรอยของการโดนทำร้าย(อีกแล้ว)

“อีกแล้วเหรอคะ!” คนเป็นแม่พยักหน้ารับทั้งน้ำตา อุตส่าห์ว่าจะไม่ให้ลูกเห็นสองแก้มที่บวมช้ำนี่แล้วเชียว

“ทำไมคะ”

“แม่พูดถามเรื่องหย่า พ่อเขายอมหย่าแต่จะไม่ได้อะไรออกมาสักชิ้นเดียว พิมเข้าใจแม่มั้ยว่าทุก ๆ อย่างแม่ก็หามาเหมือนกัน ทุกอย่างมันก็มาจากแรงของแม่เหมือนกัน” พรปวีย์ร่ำไห้อย่างควบคุมไม่อยู่อีกต่อไป พิมประภารีบโผเข้ากอดคนเป็นแม่อย่างช้ำใจ “เธอนี่แหละจะทำให้การหย่าเกิดขึ้นโดยที่พ่อจะไม่ได้อะไรที่แม่สร้างมาเลย”