พิมมี่ NC
949 คำ
ตอนที่5 พิมมี่ NC
“อื้อ...พี่วายุ” พิมประภาเปล่งเสียงหวานเมื่อถูกคนมากประสบการณ์ยัดเยียดความสุขที่แสนทรมานให้กับเธอ กลีบปากหนาจูบซับตามลำคอระหงของเธออย่างกระตุ้นอารมณ์จนร่างบอบบางแทบจะทานทนไม่ไหวจึงกำขยุ้มผมที่เขามัดเป็นจุกข้างบนเอาไว้ “ผู้หญิงเกือบทุกคนก็ชอบดึงมันถ้าได้อยู่ใต้ร่างของเขา”
“อ๊าส์...พอ..พอแล้ว”
“เสร็จแล้วเหรอ” หญิงสาวไม่ได้ให้คำตอบกับคนที่ถามเธอ มีเพียงเสียงลมหายใจหอบเหนื่อยเท่านั้นที่ออกมาให้เขาได้ยิน
“น้ำเยอะขนาดนี้เสร็จแล้วใช่มั้ย”
“พี่วายุ”
“นอนเฉย ๆ ที่เหลือฉันจะจัดให้เอง”
“อ๊าส์” พิมประภาหลุดเสียงแห่งความซ่านสยิวอีกครั้งเมื่อมีบางสิ่งกำลังดุนดันที่ใจกลางความสาวของเธอ “อย่าบอกนะว่าเขาจะใส่เข้ามาน่ะ”
“อื้อ...พี่.../ชู่ว...” เขาแตะนิ้วชี้ลงที่กลีบปากสั่นระริกของเธอก่อนจะหยิบถุงยางออกมาจากใต้หมอนอิงที่เธอกำลังหนุนนอนอยู่
“มันมีอยู่แทบทุกตารางเมตร เผื่อเจอเรื่องแปลก ๆ อย่างคืนนี้ไง”
พรึ่บ ร่างบอบบางเปลือยเปล่าลุกขึ้นนั่งตามแรงดึงของเจ้าของห้อง จังหวะที่เธอเห็นท่อนเอ็นขนาดเท่าไรไม่รู้แต่มันใหญ่กว่าข้อมือของเธอไปมากก็ต้องกลืนน้ำลายข้นเหนียวลงคอ
“พิมมี่ใส่ถุงยางให้หน่อยสิ”
“คะ? พิมใส่ไม่เป็น” ซองถุงยางถูกยัดใส่มือที่สั่นเทาอย่างควบคุมไม่อยู่ พิมประภามองสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเองอย่างทำอะไรไม่ถูก “หรือจริง ๆ แล้วจะหยุด”
“เร็วสิ” สิ่งที่คิดในหัวเมื่อครู่หายกระเจิงไปในชั่วพริบตา สองมือที่สั่นระริกช่วยกันฉีกซองถุงยางอย่างทุลักทุเลเพราะส่วนนั้นของเขากระตุกหงึกกดดันเธออยู่ด้วยเช่นกัน
“ละ..ละทำยังไงต่อคะ”
“เอามันมาวางตรงนี้ไงคะ แล้วพิมมี่ก็ค่อย ๆ รูดมันลงมาจนสุด ซี๊ด...” พิมประภาทำตามที่เขาบอก เธอรูดถุงยางครอบท่อนเอ็นของเขาจนถุงโคนความนุ่มนิ่มปนแข็งของส่วนนั้นทำให้เธอวูบวาบแปลก ๆ “เธอกำลังจะเสียตัวแล้วจริง ๆ เหรอ”
“อ๊ะส์” หญิงสาวถูกดันให้เอนลงนอนบนโซฟาอีกครั้ง เธอเหลือบมองแก้วที่ยังมีน้ำเมาบรรจุอยู่แล้วคว้ามันมาดื่มย้อมใจ
“อีกสักแก้วมั้ย”
“ก็ดีค่ะ” แทนที่เขาจะรินเหล้าในขวดใส่แก้วให้เธอแต่กลับกรอกมันเข้าปากของตัวเองแทน ยังไม่ทันที่พิมประภาจะเอ่ยคำใดออกมาเขาก็ป้อนจูบรสสุราให้เธอไปหนึ่งอึกใหญ่
“อื้อ...ทำอะไรคะเนี่ย”
“แบบเดิม ๆ จะไปสนุกได้ไง” วายุทำแบบเดิมอีกครั้งและครั้งนี้คนที่รับจูบมึนเมาจากเขาก็หน้าแดงปลั่งราวกับพิษเหล้าแผดเผาผิวของเธอ
“พร้อมยัง” พิมประภาไม่ได้ตอบกลับอะไรเขาอีกแต่เธอทิ้งศีรษะลงนอนจนผมสีน้ำตาลทองของเธอแผ่สยายบางส่วนก็ร่วงกองลงมาข้างล่าง
วายุที่พร้อมมาเนิ่นนานแล้วจับแก่นกายที่สวมถุงป้องกันถูไถกับยอดเกสรอย่างหยอกล้อแต่ทำให้คนใต้ร่างของเขาครางลั่นออกมาอย่างถึงใจเขา
“อ๊าส์...อ๊ะส์...”
“เสียวเหรอ” คนมึนฤทธิ์เหล้าเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาถาม สีหน้าสลึมสลือของเธอทำเอาเขาอยากจะจับล็อคสะโพกของเธอไว้แล้วตอกอัดสวนมันแรง ๆ เหลือเกิน แต่ถ้าทำแบบนั้นเขาจะไม่ได้กินของอร่อยอย่างเธออีกแน่
น้ำเมือกสีใสที่ไหลชโลมส่วนหัวทำให้วายุคิดว่าเธอคงพร้อมแล้ว เขาประคองลำกายที่ไม่น่าจะเข้าไปในตัวของเธอได้เลยพยายามดุนดันฝ่าความคับแน่นอย่างยากลำบาก
“อื้อ...เจ็บ”
“อดทนหน่อยนะคะ เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว” คนใต้ร่างของเขากัดปากเอาไว้อย่างอดกลั้น หากไม่มีความเมาอยู่บ้างมั่นใจได้เลยว่ากรี๊ดลั่นอย่างคนที่เขาเคยผ่านมาแน่ ๆ
“ซี๊ด... อ๊าส์...” ชายหนุ่มเชิดหน้าคำรามลั่นเมื่อเข้าฝ่าความคับแน่นไปได้สำเร็จ และเมื่อก้มลงมองหน้าคนที่เงียบไปพักใหญ่เขาถึงได้เห็นว่าเธอถึงกับมีน้ำตากันเลยทีเดียว
“อีกนิดเดียวมันจะไม่เจ็บแล้ว” เขาให้รางวัลคนอดทนเก่งด้วยการจูบไล้ตั้งแต่ปลายคางลงมาที่ยอดอกทั้งสองข้างดูดเลียสลับกันไปมาเพื่อเบี่ยงเบนความเจ็บของเธอออกไป
“อ้ะส์”
วายุเริ่มขยับเขยื้อนสะโพกทำในสิ่งที่เขาอยากจะทำมันตั้งนานแล้ว ใครจะเชื่อว่าผู้หญิงหยิ่งยโสอย่างพิมประภากำลังนอนอ่อนระทวยอยู่ใต้ร่างของเขา ความหฤหรรษ์จากการกระทำเริ่มทำให้หญิงสาวเริ่มจิกปลายเล็บที่ต้นแขนของเขาอย่างระบายอารมณ์ “เจ็บแต่ก็สะใจดี” เขาปล่อบให้เธอได้ระบายมันออกมาโดยที่ไม่ได้อยากเอาคืนให้เธอเจ็บแต่อย่างใด
“อื้อ...อ้าส์...”
“จะเสร็จเหรอคะ อื้ม...จะแตกแล้ว อ่าส์” วายุตอกอัดใส่ร่องรักคับแน่นของเธออีกสามสี่ครั้งก็พาทั้งเขาและเธอถึงปลายทางของความสุขได้สำเร็จ เขาซบใบหน้าชื้นเหงื่อลงที่ต้นคอของเธอ แต่ลมหายใจที่เป่ารดเธอนั้นทำให้เขาถูกเธอดันออกห่าง
- ผู้เขียน
