ตอนที่7 หิวนม
“แกนี่ชักจะเหลวแหลกใหญ่แล้วนะ บ้านช่องไม่กลับ”
“เรื่องเดียวใช่มั้ยคะที่จะพูด”
“แกอย่าปีกล้าให้มันมากนะพิม” พิมประภากำมือถือที่ยังคาสายพ่อของเธอแน่น หากเขาไม่ใช่พ่อเธอคงสวนกลับด้วยวาจาสุดเจ็บแสบไปแล้ว
“แค่นี้นะคะ”
“แม่แกมันเลี้ยงลูกให้เสียคน”
“พ่อก็ดีแต่โทษคนอื่น” กลายเป็นเธอที่กดตัดสายก่อนจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรออกมา
ความสัมพันธ์พ่อลูกไม่ดีเหมือนบ้านอื่นตั้งแต่วันที่เขาทำร้ายแม่ต่อหน้าต่อตาของเธอด้วยเหตุผลที่ว่าแม่ไประรานเมียน้อยของเขา เธอเกลียดภาพทรงจำนั้นสุดหัวใจ
“เราไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะพิม”
“จ้ะ” เพราะห้องน้ำไม่ได้อยู่ไกลจากที่นี่เท่าไรนักเธอจึงไม่ได้ไปกับรินรดา แต่เพียงเสี้ยววินาทีที่นั่งข้าง ๆ เธอก็มีคนมานั่งลงแทน
“หนีกลับทำไม”
“พิมวางเงินไว้ให้พี่วายุแล้ว” วายุดุนลิ้นดันกระพุ้งแก้มเมื่อเจอคำตอบของเธอที่เหมือนไม้ฟาดเข้ากลางหน้าแต่สีหน้าดูหยิ่งของเธ
