วางมาด
359 คำ
ตอนที่ 3
“นี่เดินยังไงกัน ไม่ดูตาม้าตาเรือ จนฉันเกือบจะชน แล้วนี่นายน่ะ...เพิ่งมาทำงานใหม่เหรอ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะหันมาถามกันตธีร์ที่เธอแปลกใจว่าเขาลักษณะอย่างเขาไม่ควรเป็นพนักงานฝ่ายผลิต จนพนักงานที่กำลังทยอยออกมาพากันมองเป็นแถว กันต์ธีร์ฝืนยิ้มเจื่อน ๆ ให้เธอแล้วไม่ตอบ ก่อนจะยักไหล่และแสดงท่าทียียวนออกมา จนหญิงสาวหมั่นไส้
“..........” ความสวยของเธอสยบกันตธีร์ในแวบแรกที่เห็นเธอเดินออกจากรถมา ก่อนจะคิดในใจว่า ก็เขาไม่ได้เป็นฝ่ายผิดสักหน่อย จากนั้นปวินก็รีบดึงแขนเพื่อเรียกสติทันที
“อยากโดนไล่ออกรึยังไง หรือว่าเป็นใบ้ถึงไม่ยอมตอบคำถามของฉัน แล้วก็ยังไม่รู้จักที่จะขอโทษฉันอีก” เสียงแหลมต่อว่าขึ้น เมื่อหนุ่มหล่อไม่ยอมตอบคำถาม แถมยังทำท่าทางกวน ๆ ใส่เธอ
ก็ทำไมละเธอเป็นคนผิดแท้ๆ แต่ดันมาโทษว่าเป็นความผิดของเขาเสียนี่! แล้วจิตสำนึกก็บอกว่าเขาไม่ควรไปต่อล้อต่อเถียงกับเธอเป็นอันขาด เพราะหากเป็นเช่นนั้นก็หมายถึงเรื่องหน้าที่การงานของเขาที่นี่ที่อาจจะต้องจบลงไปด้วย เรื่องนี้เพื่อนในแผนกเคยเตือนเขาเอาไว้แล้ว และเขาก็เพิ่งจะได้เจอตัวจริงของเธอวันนี้ เธอสวยไม่ใช่เล่นแต่ก็เจ้าอารมณ์ชะมัด!
“ขอโทษครับ..คุณบัว พอดีพวกผมสองคนไม่ทันมอง” ปวินก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วรีบกล่าวขอโทษเธอทันทีเพราะกลัวจะมีเรื่อง ก่อนจะรีบลากกันตธีร์ออกไป สายตาของหญิงสาวมองตามด้วยท่าทางขุ่นเคือง
“มีอะไรกันหรือเปล่า..บัว!!” ผู้ชายสูงวัยท่าทางภูมิฐานรูปร่างค่อนข้างท้วมเล็กน้อยก้าวลงจากรถตู้สีดำ เมื่อเห็นรถของผู้เป็นบุตรสาวจอดนิ่งอยู่ เขาคือคุณพรตพิพัฒน์..ผู้เป็นเจ้าของบริษัทผลิตยางรถยนต์แห่งนี้นั่นเอง
- ผู้เขียน
