เนื่องจากวันรุ่งขึ้นรมิดาจะเริ่มเรียน ดังนั้นบ่ายนี้จึงยังเหลือเวลาให้เที่ยวเล่นได้ เพราะถ้าเริ่มเรียนเมื่อไหร่ ตารางเรียนของเธอจะหนักมากตั้งแต่เช้ายันค่ำ ทั้งยังต้องเปลี่ยนที่เรียนอีกแม้ว่าสถาบันแต่ละแห่งจะอยู่ใกล้ ๆ กัน แต่เธอก็จะเหนื่อยมากทีเดียว
“เดี๋ยวเราออกไปหาอะไรทานกัน แล้วพี่พาน้องหมิงไปชอปปิ้ด้วยเลย ดีมั้ย” วินธนัยถามความคิดเห็นของน้องสาว
“แล้วแต่พี่วินค่ะ”
“งั้นก็ตามนี้ แต่ว่าน้องอยากทานอะไรครับ”
“หมิงก็ไม่รู้เหมือนกัน เจ้ามือเลือกสิคะ”
“อาหารญี่ปุ่นมั้ย น้องหมิงชอบ" พี่ชายเสนอ
“ก็ได้ค่ะ” พี่ชายรู้ใจเธอเสมอ
เมื่อพร้อมแล้วทั้งคู่ก็เดินทางไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ พี่ชายพาน้องสาวไปยังร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง เมื่อทานเสร็จก็พากันออกไปชอปปิ้งต่อ คนเป็นน้องไม่ได้สนใจจะซื้ออะไรเป็นพิเศษ มีแต่คนเป็นพี่ที่คอยเลือกของให้ และตอนนี้สองพี่น้องอยู่ในแผนกเสื้อผ้าที่เป็นแบรนด์ที่วัยรุ่นน
