วินธนัยกับน้องสาวมาถึงคอนโดเป็นเวลาสามทุ่มกว่า แม้ว่าพี่ชายยืนยันจะถือของเองคนเดียวแต่รมิดาก็ไม่ยอม ดังนั้นพี่ชายเลยต้องยอมตามใจน้องสาว ทั้งสองวางถุงต่าง ๆ ไว้ที่ห้องรับแขก น้องสาวเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำมาให้พี่ชายดื่ม
“พี่วินคะ น้ำค่ะ”
“ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยบอกแล้วตบมือลงบนที่นั่งข้าง ๆ ให้น้องสาวนั่งลง
พอเธอนั่งลงความเงียบก่อตัวขึ้นเพราะต่างคนต่างไม่พูดอะไร สักพักวินธนัยจึงเอ่ยปากถาม “รู้มั้ยว่าพี่กันจีบน้อง”
“ไม่รู้ค่ะ” รมิดาตอบ แต่ลึก ๆ แล้วเธอก็พอดูออกว่าถูกขายขนมจีบ แต่เพื่อนของพี่ชายคนนี้ท่าทางเจ้าชู้ไม่จริงจัง
“แล้วน้องหมิงชอบพี่กันมั้ยครับ” พี่ชายถามต่อ
“หมิงไม่รู้ค่ะ ดูพี่เขาก็เป็นคนดี แต่ว่าท่าทางเจ้าชู้ยังไงก็ไม่รู้” รมิดาบอกตามที่คิด
“ใช่มันเจ้าชู้ ถ้าเจออีกน้องหมิงก็ระวังตัวไว้ด้วย” วินธนัยเตือนน้องสาว จากนั้นเขาก็เข้าเรื่องที่อยากรู้ แม้พอจะเดาออกแต่ก็อยากมั่นใจ
“แล้วน้อ
