วันนี้รมิดาเหนื่อยมากทั้งกับการเดินทางและการเรียนจึงตั้งใจเข้านอนแต่หัวค่ำ เพราะพรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้าไปเรียนอีก
“เหนื่อยหรือครับน้องหมิง” วินธนัยถามขณะที่รั้งร่างน้องสาวเข้าไปกอด
“ค่ะ” รมิดาเริ่มชินกับการนอนในอ้อมกอดนี้ของพี่ชายเสียแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นพี่ช่วยให้น้องผ่อนคลายนะ”
“ไม่เอาค่ะ หมิงเหนื่อยจริง ๆ นะคะ อยากรีบเข้านอน” รมิดาพอจะเดาออกว่าพี่ชายจะช่วยอย่างไร ถึงเธอจะชินกับการที่เขากอด แต่เรื่องอื่นเธอยังกระดากอายอยู่เลย
“พี่รับรองน้องหมิงจะผ่อนคลายและหลับสบายกว่าเดิม ไม่เหนื่อยหรอก เดี๋ยวพี่ทำให้”
“อ๊ะ”
รมิดารู้สึกถึงมือใหญ่ที่เลื่อนลงไปกอบกุมลูบไล้ส่วนสงวนของเธอ เพียงถูกลูบเบา ๆ แต่เธอกลับรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งตัว ในขณะที่ด้านหลังกลับรู้สึกเหมือนถูกบางอย่างที่เป็นท่อนแข็งและร้อนขนาบแนบบริเวณบั้นท้าย
“พี่วินอย่าค่ะ” รมิดาเอ่ยห้ามเสียงเบาหวิว แต่คนเป็นพี่กลับสอดนิ้วผ่านกางเกงใน
