วันนี้วินธนัยขับรถไปส่งน้องสาวเองเนื่องจากเขาตั้งใจจะเข้าบริษัท ข้างนอกฝนกำลังตก ช่างเข้ากับบรรยากาศอึมครึมภายในรถเสียจริง ด้วยสองพี่น้องต่างคนต่างเงียบ วินธนัยได้แต่โทษตัวเองที่ไม่ยอมห้ามใจ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ยอมถลำลึกลงไปกว่านี้ แค่นี้ก็เจ็บเจียนตายแล้ว เขารู้ว่าทำให้น้องสาวเจ็บปวดแต่ใครจะรู้ว่าเขาเจ็บปวดกว่าหลายเท่า ส่วนตัวรมิดานั้นกำลังเสียใจและไม่เข้าใจในการกระทำของพี่ชาย
ตอนเช้า ๆ อย่างนี้วินธนัยยังพอวนรถหาที่จอดได้ เขายังคงทำตัวเป็นพี่ชายแสนดีที่เอาใจใส่น้องสาวเช่นเคย แต่ความรู้สึกที่เปลี่ยนไปแล้วของรมิดาทำให้สิ่งที่พี่ชายปฏิบัติกับเธอนั้นก่อเกิดเป็นความกระอักกระอ่วนมากกว่า
สองพี่น้องเดินเคียงคู่ภายใต้ร่มคันเดียวกันโดยมีพี่ชายเป็นผู้ถือ สังเกตได้ว่าคนถือนั้นขยับร่มไปทางฝ่ายหญิงมากกว่าตน มองดูแล้วเหมือนคู่รักที่ดูรักกันจนน่าอิจฉา
“แวะทานอะไรก่อนนะครับน้องหมิง” พี่ชาย
