นารากรเดินกลับมายังบ้านพักตากอากาศทันที เพื่อไม่ให้ใครสงสัย คิ้วเรียวเล็กของนารากรขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เมื่อเห็นเรือเร็วลำใหญ่หนึ่งลำ และลำเล็กอีกหนึ่งลำ จอดลอยคออยู่ริมชายฝั่งทะเล ตอนแรกนึกว่าเป็นเรือของนักท่องเที่ยวรายอื่นจึงละความสนใจ
แต่ยิ่งเดินเข้าใกล้บ้านหลังนั้น เธอก็มองเห็นร่างของมานะกำลังลำเลียงของบางอย่างลงเรือ นารากรเร่งฝีเท้าเดินเข้าไปในบ้าน หวังจะถามใครสักคนว่าจะไปไหนแห่งหนตำบลใด
แล้วพอเข้ามาในบ้าน คนที่พบคนแรกคือแม่สามี นารากรจึงเอ่ยถามขจัดความสงสัย “แจนเห็นมานะขนของขึ้นเรือ ขนไปทำไมคะคุณแม่?”
“เราจะไปเที่ยวเกาะไม้ท่อนกันนะลูก” อินทุอรตอบพร้อมแจกยิ้มให้ลูกสะใภ้คนโต
“ทำไมคุณแม่ไม่เห็นบอกแจนเลยคะว่าวันนี้จะไปเกาะไม้ท่อน” นารากรถามต่อ
“แม่เพิ่งนึกได้เมื่อเช้านี้เองลูก ก็เลยสั่งให้มานะเช่าเรือมารอ”
“ค้างหรือเปล่าค่ะคุณแม่?”
นารากรถามอีกคำถาม เธอนึกหวั่นๆ กับคำตอบที่
