ตอนที่ 3(เมืองกรุง)
1264 คำ
ตอนที่ 3(เมืองกรุง)
"โอ๊ย!กว่าจะถึงปวดเมื่อยไปทั้งตัว" จารุณีบ่นออกมาเสียงเหนื่อยอ่อน เพราะต้องนั่งรถเป็นชั่วโมง ๆ กว่าจะถึงเล่นเอาเธอหลับไปอย่างไม่รู้ตัว เพราะตอนที่อยู่บ้านนอกจารุณีไม่ชินกับที่หลับที่นอนและยังต้องตื่นเช้าทุกวันเพื่อมาช่วยงานหลานสาวอีกด้วยจึงทำให้คุณนายสาวชาวเมืองกรุงถึงกับบ่นเป็นหมีกินผึ้งอย่างช่วยไม่ได้
"พิชขอโทษค่ะป้าจา ทำให้ป้าจาต้องลำบากไปด้วยเลย" พิชญ์สินีที่ได้ยินป้าตนเองบ่นก็ก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
"ตายแล้วน้องพิช ป้าก็แค่บ่นไปตามประสาคนแก่น่ะ ไม่ใช่ความผิดหนูสักหน่อยอย่าคิดมากสิไป ๆ เข้าบ้านกันดีกว่าปะ เอ้ามายกกระเป๋าคุณพิชเข้าบ้านด้วยนะ" จารุณีหันไปเบิกตากว้างมองหลานสาวตนเองอย่างตกใจ เธอก็ลืมคิดไปว่าพิชญ์สินีเป็นคนชอบคิดมากแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วหลานสาวเธอทำหน้าเศร้าออกมาอย่างเห็นได้ชัด
"ค่ะคุณจา" หนูนินหญิงเด็กรับใช้ในบ้านขานรับและรีบเข้ามายกกระเป๋าพิชญ์สินีเข้าไปเก็บตามคำสั่งคุณนายของบ้าน
พิชญ์สินีเดินตามจารุณีเข้ามาในบ้าน เธอเดินก้มหน้าโดยไม่มองอะไรเพราะหญิงสาวไม่ชินและไม่เคยเข้าบ้านหลังใหญ่โตเช่นนี้
"น้ำค่ะคุณจา คุณ… เอ่อ…" หนูนินที่หิ้วกระเป๋าเข้ามาเสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปเตรียมน้ำเย็นไว้ให้จารุณี แต่แม่บ้านสาวกลับจำชื่อหลานของคุณนายไม่ได้เสียอย่างนั้น ทั้ง ๆ คุณนายสาวก็เอ่ยชื่อออกมาแล้วเมื่อสักครู่
"นี่คุณพิชหลานสาวฉัน ต่อไปนี้คุณพิชจะมาเป็นเจ้านายพวกเธออีกคน ไปบอกทุก ๆ คนด้วยว่าปฏิบัติกับฉันอย่างไรก็ต้องปฏิบัติกับหลานฉันอย่างนั้น" จารุณีกำชับหนูนินอีกครั้ง เพราะไม่ต้องการให้เด็กในบ้านมาตีตัวเสมอหลานสาวของเธอ และเพื่อป้องกันการไม่ให้เกิดปัญหาอะไรทีหลังเธอจึงต้องสั่งเอาไว้แต่เนิ่น ๆ
"ค่ะคุณจา"
"อ้อ! แล้วนี่คุณวินไปไหนล่ะ กลับเข้ามาบ้านบ้างหรือยัง" จารุณีมองหาลูกชายของสามีเธอแต่ก็ไร้วี่แววของดาราหนุ่ม
"ยังค่ะ คุณวินไม่กลับบ้านตั้งแต่คุณการุญไปต่างประเทศแล้วค่ะ"
"อืม ๆ ไปเถอะเอากระเป๋าคุณพิชขึ้นไปเก็บบนห้อง แล้วบอกหอมจันทร์ไปเตรียมห้องสปาด้วย เดี๋ยวเย็นนี้ฉันจะให้นวดให้สักหน่อย" คุณนายสาวพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะไล่ให้เด็กรับใช้ออกไปทำหน้าที่ของตน
"ค่ะคุณจา" หนูนินพยักหน้าก่อนจะเดินหิ้วกระเป๋าขึ้นไปยังชั้นสอง เพราะก่อนหน้านั้นคุณนายโทรมาสั่งเอาไว้แล้วว่าจะให้เตรียมห้องด้านบนไว้เพิ่มหนึ่งห้อง เธอจึงเข้าไปจัดการอย่างเรียบร้อย
"คุณลุงยังไม่กลับหรือคะป้าจา แล้วพิชมาอยู่ด้วยคุณลุงกับป้าจาจะมีปัญหากันไหมคะ" หญิงสาวถามย้ำออกไปอีกครั้ง เพราะเธอไม่อยากเป็นคนสร้างปัญหาที่จะทำให้ป้าของเธอกับสามีต้องผิดใจกันหากสามีของป้าเธออาจจะไม่พอใจ
"ไม่มีจ้ะ ป้าคุยกันแล้วพิชอยู่ที่นี่ได้อย่างสบายใจเลย เดี๋ยวคุณลุงกลับมาก่อนแล้วป้าจะให้คุณลุงพาไปทำงานที่บริษัทนะ"
การุญสามีของจารุณีเป็นคนใจดี และไม่ได้เรื่องมากอะไรการที่พิชญ์สินีจะเข้ามาอาศัยอยู่ด้วยย่อมไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนอยู่แล้วบ้านหลังใหญ่โตเพิ่มหลานสาวเธอสักคนก็ไม่มีปัญหาอะไร จารุณีไม่มีลูกเธอไม่ต้องการที่จะท้อง เพราะไม่อยากให้ลูกเลี้ยงเกลียดเธอไปมากกว่านี้
"ค่ะ" เมื่อได้ฟังเช่นนี้พิชญ์สินีก็เบาใจ
"เออ! น้องพิชหนูจำคุณวินได้ไหม คุณวินลูกชายคุณลุงลูกเลี้ยงป้าน่ะ"จารุณีหันมาถามหลานสาว เพราะสมัยที่พิชญ์สินีเด็ก ๆ เธอเคยพาหลานสาวมาเลี้ยงที่กรุงเทพช่วงที่หลานเธอปิดเทอม จึงทำให้มีโอกาสเจอกับกรกวินทร์อยู่ช่วงหนึ่ง แต่ครั้งนั้นก็เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่พิชญ์สินีมาเที่ยวบ้านเธอ
"คุณวินลูกชายคุณลุงใช่ไหมคะ" ทำไมจะจำไม่ได้เด็กผู้ชายคนนั้นที่กลั่นแกล้งเธอเป็นประจำในครั้งที่เธอมาเที่ยวที่นี่
"จำได้ค่ะ แล้วคุณวินไม่อยู่หรือคะ"
"ไม่อยู่จ้ะ คุณวินน่าจะไปทำงาน ถ้าน้องพิชจำได้อย่างนั้นรู้ใช่ไหมว่าคุณวินน่ะเป็นดารานักร้องชื่อดังเชียวนะ"
"เอ่อ… พิชไม่ค่อยได้สนใจวงการบันเทิงเท่าไรหรอกค่ะป้า พิชจำได้แค่ว่าคุณวินที่พิชเคยเจอตอนเด็ก ๆ เท่านั้น ตอนนี้พิชจำไม่ได้แล้วค่ะ" เพราะหญิงสาวต้องทำงานช่วยพ่อเธอมาตลอด เรื่องวงการบันเทิงก็เพียงดูผ่าน ๆ เธอไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร
"อ้าว! แล้วกันป้ากำลังจะโม้ให้น้องพิชฟังเลย งั้นไม่เป็นไรถ้าอย่างนั้นน้องเอานี่ไปดู ป้าให้แล้วกัน วง VTK น่ะ เป็นวงของคุณวินกับเพื่อน ๆ เขาล่ะดังมากเลยนะลูก เห็นแล้วน้องพิชจะตกใจ"
พิญช์สินีไม่ได้พูดอะไรต่อหญิงสาวเพียงแค่รับมือถือราคาแพงของคนเป็นป้ามาดู จารุณีเปิดคลิปของวง VTK ที่ลูกเลี้ยงเธอเป็นสมาชิกในวงอยู่ เธอเล่าให้หลานสาวฟังอย่างตื่นเต้นและภูมิใจในตัวลูกเลี้ยงคนนี้ถึงแม้ว่ากรกวินท์จะไม่ได้ดีกับเธอสักเท่าไรนัก
"เคยฟังไหมน้องพิช วงของคุณวินเขาแหละ" จารุณีถามอย่างตื่นเต้น
"เคยได้ยินอยู่ค่ะ เพลงเขาดังมาก ๆ เลยนะคะ" จบคำพูดของพิชญ์สินี จารุณีก็ร่ายยาวถึงความโด่งดังของลูกเลี้ยงตนอย่างไม่หยุด พิชญ์สินีก็เพียงนั่งฟังอย่างไม่ออกความเห็นอะไร
"อุ๊ย! ป้าชวนคุยเพลินเลย น้องพิชไปอาบน้ำอาบท่าเถอะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน เด็ก ๆ น่าจะทำเสร็จแล้ว เดี๋ยวคืนนี้ป้าจะนวดสปาสักหน่อย น้องพิชสนใจไหมล่ะ" เมื่อเริ่มรู้ตัวว่าเธอจะคุยจ้อมากเกินไป จารุณีจึงหยุดพูดและให้หลานสาวเธอขึ้นไปพักบนห้อง ดูจากสีหน้าพิชญ์สินีก็เหนื่อยไม่น้อยเพียงแค่หญิงสาวไม่บ่นออกมาเท่านั้นเอง
"ไม่ดีกว่าค่ะ เชิญป้าจาตามสบายเลยค่ะ"
"จ้ะ ๆ เอาอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวก็ได้เจอคุณวินแล้ว น้องพิชขอลายเซ็นได้เลยนะ"
"ค่ะ" พิชญ์สินียิ้มตอบกลับไป ก่อนที่จารุณีจะพาเธอเข้าไปในห้องนอนที่เด็กจัดเตรียมไว้ให้แล้ว ส่งเสร็จคุณป้าก็เดินหายออกไป พิชญ์สินีจึงเดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่ เธอมองขึ้นไปบนเพดานและเริ่มกวาดตามองไปอย่างรอบ ๆ
ขนาดเตียงอย่างเดียวก็น่าจะราคาพอ ๆ กับบ้านเธอทั้งหลังเลยมั้งหญิงสาวคิดอย่างขำ ๆ คนรวยนี่สบายจังเตียงนอนนี่ก็นิ่มเหมือนนอนบนสวรรค์ผิดกับที่นอนเธอที่แข็งจนปวดหลัง คิดไปคิดมาหญิงสาวก็ผล็อยหลับไปอย่างหมดแรง
- ผู้เขียน
