"ผมอยากกินลูกกวาด ได้ไหมครับ?"
"ประ..ประธานเมาแล้วนะคะ นอนพักเถอะค่ะฉันจะออกไปแล้ว" ลูกกวาดเอ่ยเสียงสั่นพยายามผลักคนด้านบนให้ออกห่างจากตัวเอง ดวงตาสวยไหวระริกด้วยความหวาดหวั่น กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ออกมาพร้อมลมหายใจของประธานหนุ่มทำเธอใจไม่ดี ถ้าอยู่ในท่านี้ต่อไปไม่ดีแน่ เธอต้องออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้
"ผมอยากให้คุณนอนด้วย ได้ไหมครับ หื้ม?" ประธานหนุ่มเอ่ยเสียงออดอ้อนพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนเหมือนลูกเสือตัวน้อยที่ไร้เดียงสาทำให้ผู้ประสานสายตาถึงกับใจไหววูบ เรี่ยวแรงที่ดิ้นขัดขืนหมดไปเสียดื้อ ๆ
"ฉัน..ฉัน.." ลูกกวาดหาคำพูดต่อไปไม่เจอเมื่อโดนสายตาคมจับจ้อง นัยน์ตาสีดำมองสบตามายังดวงตากลมไม่วางตาราวกับจะสะกดตรึงเธอให้อยู่กับที่ ลมหายใจปนกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดอยู่ที่ปลายจมูกน้อยราวกับว่าเขาตั้งใจจะมอมเมาเธออย่างไรอย่างนั้น
"นะครับ คืนนี้อยู่กับผมนะ ผมจะมอบความสุขให้คุณทั้งคืนเลย ผมสัญญา" เมื่อสิ้นปร
