"อือ" เสียงครางแห้งดังออกมาจากลำคอเล็กเมื่อผู้เป็นเจ้าของรู้สึกตัวตื่น ร่างบางที่นอนอยู่กลางเตียงค่อย ๆ ขยับเป็นนอนหงายเนื่องจากเธอนั้นเมื่อยขบไปทั้งตัว เปลือกตาบางอันหนักอึ้งค่อย ๆ ขยับเปิดขึ้นรับเอาความสว่างให้เข้ามาในส่วนของการมองเห็นทำให้เธอเห็นเพดานห้องสีขาวที่ไม่คุ้นตา ภายในห้องมีเพียงแสงสลัว ๆ เพราะคนที่ใช้ห้องไม่ยอมเปิดผ้าม่านผืนหนาให้แสงแดดเข้ามา แต่ถึงอย่างนั้นก็สามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางวันเพราะแสงสว่างสีขาวด้านนอกผ้าม่านนั่น
"ตื่นสายนะครับ" เสียงทุ้มเอ่ยติติงไม่จริงจังดังขึ้นเบื้องบนศีรษะเล็ก เมื่อลูกกวาดมองขึ้นไปก็พบกับเจ้านายของเธอนั่งพิงพนักหัวเตียง ในมือเขามีโทรศัพท์มือถือยี่ห้อหรูอยู่เดาว่าเขาน่าจะอ่านข่าวสารออนไลน์หรือไม่ก็ตรวจเช็กอีเมลซึ่งเป็นกิจวัตรของประธานหนุ่ม
"ประธาน.." ลูกกวาดเอ่ยเสียงเบาหวิว รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อได้เผชิญหน้ากับเขาอีก
