อาคิระพารถเคลื่อนตัวไปข้างหน้าอย่างยากลำบาก เพราะถนนหลายสายถูกน้ำท่วมขัง ทำให้เขาใช้เวลาในการเดินทางนานหลายชั่วโมง กว่าจะถึงบ้านจึงเป็นเวลามืดค่ำพอดี หลังรถจอดสนิทตะวันวาดช่วยประคองคุณนายเนียนลงจากรถ เพื่อให้อีกฝ่ายเดินยืดเส้นยืดสายจากอาการเมื่อยขบที่ต้องนั่งอยู่ในรถเป็นเวลานาน แล้วสายตาก็พลันเหลือบเห็นลุงแม้นจูงเจ้ามอมแมมเดินเล่นอยู่บริเวณสนาม จึงส่งเสียงเรียกเจ้าหมาตัวโปรดด้วยเสียงอันดัง
“มอมแมม!”
เจ้าหมาแสนรู้ได้ยินเสียงเรียกก็สลัดสายจูงวิ่งกระดิกหางตรงรี่มาหาทันที ทำเอานายแม้นที่ไม่ทันระวังตัวถึงกับเสียหลักล้มกลิ้งลงกับพื้น เมื่อลุกขึ้นได้ก็ชี้หน้าด่าโขมงโฉงเฉงเสียงดังลั่น
“ไอ้มอมแมม! กระดูกกระเดี้ยวกูหักป่นปี้หมด”
ตะวันวาดมองเจ้าหมาตัวโตของเธอที่วิ่งเห่าเสียงดังตรงมา แล้วจู่ๆ มันก็เบรกจนตัวโก่งตรงหน้าคุณนายเนียน ก่อนจะส่งเสียงร้องงี๊ดง๊าดแล้วยกขาทั้งสองข้างขึ้นไหว้อย่างฝากเนื้อฝาก
