ตอนที่ 2 ไปตีหม้อ (ต่อ)
1272 คำ
“ไม่ต้องหรอก แค่นี้ก็พอแล้ว พี่ขอไปล้างมือก่อนนะ สร้อยกินไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอพี่” ชายหนุ่มไปไม่นานก็กลับมาพร้อมกับใบหน้าที่ลายพร้อยไปด้วยแป้ง เขาสวมโสร่งผืนเดียวมีผ้าขาวม้าพาดไหล่ทำราวกับพ่อบ้านนั่งกินข้าวกับเมีย แต่ก็ดูเท่มากๆ
หุ่นล่ำตรงหน้าทำให้สร้อยรู้สึกอึดอัด เขามานั่งโชว์กล้ามท้องหรือมากินข้าวกันแน่
“กินเลยนะครับ พี่หิวแล้ว”
“มืดแล้ว สร้อยขอไปปิดประตูก่อนนะคะ”
“พี่ไปเอง น้องนั่งเถอะ” เขาลุกขึ้น เดินเร็วๆ ไปปิดประตูบ้าน
บ้านยายซ้อนเป็นเรือนไม้ใต้ถุนสูงมีอายุร่วมร้อยปีแต่ยังแข็งแรง ตัวบ้านชั้นบนแบ่งเป็นสองส่วนมีส่วนที่เป็นครัวและส่วนที่เป็นห้องนอน ส่วนที่เป็นห้องนอนนั้นมีสามห้องแต่ละห้องเป็นสัดส่วนราวกับบ้านหนึ่งหลังมีครบทั้งห้องน้ำห้องนอนห้องนั่งเล่น กลางบ้านเป็นลานกว้างมีไว้สำหรับตั้งสำรับล้อมวงกันกินข้าวและทำกิจกรรมร่วมกันในครอบครัวซึ่งตอนนี้มีเธอและเขาเท่านั้นที่นั่งอยู่
เสือกลับมานั่งพร้อมกับข้าวจานใหม่ที่กำลังร้อน หญิงสาวเปลี่ยนจานให้เขา เธอดูแลเอาใจใส่เขายิ่งกว่าเมียเสียอีก กับแม่ก็เหมือนกัน แม่เขาจึงทั้งรักและหลงราวกับโดนเธอทำของใส่
“อร่อยทุกอย่างเลย รู้ได้ไงครับว่าพี่ชอบกินแกงจืด”
“ไม่รู้ค่ะ แต่สร้อยชอบก็เลยทำ”
“งั้นเราก็ใจตรงกัน ชอบอะไรที่เหมือนกัน” เป็นเรื่องจริงที่เขาชอบกินแกงจืด
ชายหนุ่มตักเพลินเจริญอาหารเป็นพิเศษเพราะไม่มีมารดาเป็นก้างขวางคอ หญิงสาวให้บริการเขาเพียงคนเดียว เสือหนุ่มชื่นมื่นนัก ส่วนคนทำก็รวบช้อนจ้องมองเขาตาแป๋วขณะยกขันน้ำขึ้นดื่ม เรียวปากประดับรอยยิ้มน้อยๆ ด้วยความพอใจที่ได้เห็นกับข้าวซึ่งตัวเองทำพร่องลงไปอย่างรวดเร็ว แสดงถึงความอร่อย และเขาก็ไม่ได้โกหกที่บอกว่าหิวยังไม่ได้กินอะไรมาและชอบกับข้าวที่เธอทำ
“คุณเสือกินเยอะๆ นะคะ สร้อยอิ่มแล้วค่ะ”
“น้องล้างปากด้วยเงาะก่อนสิครับ”
“ไม่ชอบผลไม้ค่ะ ถ้าเป็นของหวานนั้นพอได้”
“เหมือนพี่ พี่ก็ชอบของหวาน” มองปากเธอตาปรอย คงจะหวานฉ่ำ เสือกลืนน้ำลายด้วยความหิว
สายตาที่เปิดเผยความนัยโจ่งแจ้งมีหรือที่หญิงสาวจะไม่รู้ สร้อยก้มหน้าให้กลุ่มผมยาวสลวยปิดบังพวงแก้มที่แดงระเรื่อ และซ่อนเร้นอาการเขินอายไว้อย่างมิดเม้น สายตาผู้ชายมีผลต่อผู้หญิงเสมอแม้เธอจะไม่ได้รักหรือชอบก็ตาม
“สร้อยเก็บสำรับก่อนนะคะ” มืดแล้วจะไม่เรียกคนงานขึ้นบ้านหญิงสาวจะทำเองทุกอย่างจึงเป็นที่ถูกใจของยายซ้อนยิ่งนัก
“พี่ช่วยครับ”
“ไม่ต้องค่ะ สร้อยทำเองได้ คุณเสือไปพักผ่อนเถอะนะคะ ออกล่าเหยื่อมาคงจะเหนื่อย เกิดเป็นลมเป็นแล้งไปละก็แย่”
หือ! ดวงตาเสือเป็นประกายพราวเต้นระริก
“ครับ” เขาขยับไปใกล้หญิงสาว ท่วงท่านั้นเปรียบเหมือนเสือขย้ำเหยื่อ ดวงตามีเสน่ห์จ้องผิวแก้มเนียนใสอย่างมีความหมายพาให้หญิงสาวหนาวๆ ร้อนๆ หัวใจเต้นกระหน่ำ แล้วเขาก็เดินจากไป สร้อยถอนหายใจพรูเอามือทาบอก
‘เธอไม่น่าไปแหย่เขาเลย ไม่เอานะ ต่อไปห้ามทำอีก’
ไร้ที่พึ่งจึงคิดเอาตัวเข้าแลกหรือ น่าอายที่สุด หญิงสาวนึกตำหนิตัวเองขณะเก็บสำรับกระทั่งเสร็จก็เดินกลับห้อง ตายแล้ว! อกสร้อยจะแตก เสือมานอนอยู่บนเตียง เธอจะโดนขย้ำไหม
“พี่กลัวเป็นลมเหมือนที่น้องว่า แม่ก็ไม่อยู่ พี่จึงมาขอนอนกับน้องจนกว่าแม่จะกลับ”
สร้อยยืนอึ้งอยู่กลางห้อง เป็นนิสัยเสือที่กินไม่เลือกใช่ไหม ขอให้เป็นเนื้อก็กินดะ
“พี่ซื้อของมาฝากด้วยนะ ดูสิ ชอบไหม” ขยับเข้าไปใกล้เอาไหล่เข้าไปชิด
เสือยิ้มตาพราว ไม่ได้กินดมกลิ่นก็ยังดี ไปตีหม้อมาแล้วแต่ไม่หายอยากทำไงได้ล่ะ เขาอยากกินเธอนี่นาแต่ไม่อยากมีเมียก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ หนามยอกเอาหนามบ่ง อยากกินเธอมากก็ทรมานตัวเองด้วยวิธีนี้ ดมกลิ่นวนไป
“เอ่อ คือว่า คือ คุณเสือออกไปนั่งรับลมที่ระเบียงก่อนดีกว่าไหมคะ สร้อยขออาบน้ำก่อนแล้วจะออกไปนั่งเป็นเพื่อน”
“ไม่เอา พี่ไม่กล้าอยู่คนเดียว”
ท่าทางเสือมุ่งมั่นมาก สร้อยใจเต้นมือเย็นเฉียบ หญิงสาวเดินไปนั่งที่เก้าอี้มุมห้อง ตั้งใจว่าจะนั่งจนกว่ายายซ้อนจะกลับมา
“ไปอาบน้ำสิ จะได้มานอนด้วยกัน”
เอ่อ...เขาพร้อมจะขย้ำเธอทุกลมหายใจเข้าออก ที่เข้ามาก็เพื่อ
สิ่งนี้ แล้วเธอล่ะ พร้อมให้เขาขย้ำหรือเปล่า สร้อยถามตัวเองอีกครั้ง จะเอาตัวเข้าแลกไหม
“สร้อยค่อยอาบก็ได้ค่ะ รอให้ยายกลับมาก่อน” ใจไม่กล้าพอ หรือจะเรียกว่ากล้าๆ กลัวๆ ก็ได้
“กว่าแม่จะกลับน้องคงนั่งหลับไปหลายงีบ ไปอาบน้ำเสียก่อนเถอะครับ พี่จะรอ”
อาจเป็นเพราะคำสั่งจากสายตาคมกล้าคู่นั้น ที่กล่อมให้เธอคล้อยตามโดยง่าย จึงรีบเข้าไปอาบน้ำอย่างรวดเร็วและกลับออกมาด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวพันกาย เพราะตื่นเต้นจึงลืมหยิบเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยน เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ไม่ให้เขารู้ว่าหวาดหวั่นขณะเดินไปหยิบชุดนอนในตู้เสื้อผ้า เพื่อกลับเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำอีกครั้ง แล้วก็กลับออกมาใหม่ในสภาพที่เรียบร้อยมิดชิด เธอเรียกกางเกงวอร์มเสื้อยืดว่าชุดนอน
สร้อยทรุดตัวลงนั่งที่พื้นซึ่งมีตุ๊กตาเสือตัวใหญ่วางอยู่ ตุ๊กตาเสือ
มีแทบทุกพื้นที่ของบ้านหลังนี้ เสือเห็นดังนั้นก็ลุกจากเตียงเดินไปหาหญิงสาว พร้อมกับหยิบสารพัดถุงที่ซื้อเป็นของฝากมาให้เธอ
“พี่ซื้อชุดนอนมาฝากด้วยนะครับ น้องเปิดดูเสียหน่อยสิ”
เพราะโดนคะยั้นคะยอหลายครั้งก็เลยต้องเปิดดูด้วยมารยาทและรักษาน้ำใจคนที่ซื้อมาฝาก แล้วเธอก็ต้องอึ้งเมื่อเจอชุดนอนหลากสีเนื้อผ้าบางใส ใสจนมั่นใจว่าปกปิดอะไรไม่ได้ แล้วจะใส่ทำไม?
“สวยไหม ชอบหรือเปล่าครับ”
สร้อยพยายามฝืนยิ้มให้เขา ทั้งที่แทบจะยิ้มไม่ออก “ค่ะ”
“สวมให้ดูหน่อยสิครับ”
“ฮะ! จะ...” จะบ้าเหรอ ดีนะที่ไม่ตวาดเขาออกไปอย่างนั้นเพราะยั้งปากได้ทัน รอชาติหน้าก็ไม่ได้เห็นเธอสวมชุดนอนพวกนี้ คอยดูสิ...เธอจะเอาไปทำผ้าขี้ริ้วในครัวให้หมด
“ไม่ชอบหรือครับ”
“ค่ะ ไม่ชอบ”
“งั้นพี่ค่อยซื้อมาให้ใหม่ ถุงนี้เป็นน้ำหอม พี่เปิดให้ก็ได้ น้องลองใช้ดูนะ ไม่รู้จะถูกใจอีกหรือเปล่า” ทำเนียนขยับเข้าไปใกล้เอาไหล่เข้าไปชิด หยิบน้ำหอมออกมาเปิด
“สร้อยทำเองได้ค่ะ” เธอผลักมือเขาออกไปและขยับตัวออกห่างเหมือนรังเกียจ
- ผู้เขียน
