ตอนที่ 2 ไปตีหม้อ
2000 คำ
2…ไปตีหม้อ
ตำบลบางเขียด อำเภอxxx จังหวัดaaa มีพืชเศรษฐกิจที่ขึ้นชื่อคือปาล์มและมะพร้าว สภาพแวดล้อมของตำบลแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยป่า บ้านเรือนแต่ละหลังอยู่ห่างกัน บ้านของเสืออยู่ท่ามกลางดงมะพร้าว ชายหนุ่มทำธุรกิจส่งออกมะพร้าวอ่อน มะพร้าวตัดแต่ง และผลิตมะพร้าวแปรรูป เช่น วุ้นในลูกมะพร้าว วุ้นในถ้วย พุดดิ้งในถ้วย น้ำมะพร้าวพาสเจอไรซ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ และน้ำมะพร้าวปรุงแต่งหลากรส ภายใต้ชื่อ รวมพลราชย์ ส่งจำหน่ายต่างประเทศซึ่งเน้นกลุ่มยุโรปเป็นด้านหลัก
นอกจากนั้นก็ยังรับซื้อมะพร้าวอ่อนจากชาวสวนในละแวกบ้านด้วย เพราะสวนของตัวเองนั้นมีมะพร้าวไม่เพียงพอต่อความต้องการของลูกค้า
ส่วนยายซ้อนนั้นก็ได้ชื่อว่าเป็นเศรษฐีในละแวกนี้ แกร่ำรวยเพราะมีที่ดินหลายแปลง เมื่อสิ้นสามีก็แบ่งขายที่ดินติดหน้าถนนไปบางส่วนเพื่อหาเลี้ยงตัวเองและลูก ได้เงินก้อนใหญ่ก็เจียดเงินส่วนหนึ่งไปซื้อที่ดินราคาถูกต่างหมู่บ้านไว้หลายสิบไร่และปลูกต้นไม้ทิ้งไว้ รกที่ดีกว่ารกคน ยายซ้อนว่าไว้อย่างนั้น และที่ดินบางแห่งที่ซื้อทิ้งไว้ไม่ถึงปีราคาพุ่งพรวดทำเงินให้มหาศาล แกรีบขายและนำเงินไปซื้อที่ดินผืนอื่นต่อไปหมุนวนไปเรื่อยๆ จนเงินในบัญชีงอกเงยราวกับดอกเห็ด
สองแม่ลูกแข่งกันหาเงิน ยายซ้อนชอบเอามาโม้กับลูกชายเมื่อขายที่ดินได้ และเร่งเร้าให้เขามีเมียเพราะอยากหาคนมาช่วยใช้เงิน มีเงินก็ใช่ว่าจะมีความสุข หากลูกชายยังไม่มีเมียแกคงตายตาไม่หลับ แล้วผู้หญิงที่ลูกเลือกมาเป็นเมียนั้นจะดีหรือเปล่า ยายซ้อนคิดวุ่นวายตามประสาคนเป็นแม่ที่ห่วงลูก
“ลูกสะใภ้แม่ขยัน มึงเห็นไหมวะไอ้บ่าว” ยายซ้อนพยักพเยิดไปที่สร้อยซึ่งกำลังรดน้ำต้นไม้
เสือทำหน้าหน่ายกับความฝันของมารดา แต่ชายหนุ่มก็ไม่ขัดคอท่านให้โดนด่าในเวลานี้
“แล้วนั่นจะไปไหนอีก”
“ไปตีหม้อครับ วันนี้งานในสวนและที่โกดังไม่มีอะไรให้ห่วง ไอ้โต้งก็อยู่ มันดูแลคนเดียวได้ครับ เย็นๆ ผมจะรีบกลับ”
“เดี๋ยวๆ เพิ่งไปมาไม่ใช่หรือลูก” พูดเสียงนุ่มหวังจะดึงลูกชายให้อยู่กับบ้าน
“โห! แม่ ตีทีเดียวมันจะอิ่มหรือครับ”
“ไอ้บ่าว มึงแน่ใจนะ ว่าซื้อมาแล้วตีทีเดียว” น่าน! นุ่มได้ไม่กี่นาที
“ครับ ทีเดียวแต่หลายครั้ง ตีจนหม้อเกือบพัง” ยิ้มทะเล้นให้แม่
“ระวังไข่ตาย อดใช้กับหนูสร้อย” ลดเสียงลงกลัวหญิงสาวได้ยิน
“แม่ครับ ให้ผมฝันคนเดียวดีกว่าไหมครับ”
ยายซ้อนทำหน้าตื่นเต้นทันที “นี่ลูกก็อยากได้หนูสร้อยทำเมียเหมือนกันหรือ”
“อยากนอนกับเธอครับแม่ มีผู้ชายคนไหนบ้างที่ไม่อยากได้ผู้หญิงสวย”
“ไอ้บ่าว!” ยายซ้อนตวาดแว้ด
“ครับแม่” ยิ้มแฉ่ง
“แต่งงานกับน้องสิวะ แล้วฝันจะเป็นจริง”
“ไม่ครับ ผมขอตีหม้อไปเรื่อยๆ แบบนี้ดีกว่า ไปนะครับแม่” เสือหอมแก้มมารดาแล้วรีบเดินตัวปลิวจากไป
‘หม้อหนูสร้อยก็น่าตี อิๆ’
“พี่เข้าในเมือง น้องอยากได้อะไรหรือเปล่าครับ” เสือยืนซ้อนหลังหญิงสาวขณะส่งสายตาขู่คนงานให้ถอยออกไปจากรัศมีของเขา
สร้อยปิดก๊อกน้ำ จากหางตาหญิงสาวเห็นว่าคนงานที่อยู่บริเวณนั้นถอยออกไปทีละคนจนหมดพร้อมกับไออุ่นจากร่างใหญ่ที่แผ่ซ่านไปทั่วกายเธอ
“ไม่มีค่ะ”
“ไปเที่ยวกับพี่ไหมครับน้อง”
ลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดใบหูทำให้สร้อยเกือบสั่น หญิงสาวยืนชิดถังน้ำ จะไปหน้าหรือถอยหลังก็ไม่ได้
“ไม่ค่ะ”
“น้องสร้อย”
“คะ?” เหมือนเขาจะดมเธอจากด้านหลัง
“น้องตัวหอมจัง ใช้น้ำหอมอะไรครับ”
ทำหมาหยอกไก่อีกแล้ว “แป้งเภสัชกลิ่นมาดามค่ะ ยายให้มา”
“งั้นพี่จะซื้อน้ำหอมมาฝาก”
“ขอบคุณค่ะ แต่สร้อยไม่ชอบ คุณเสือรีบไปทำธุระเถอะนะคะเดี๋ยวจะสาย” นี่จะหาเศษหาเลยกับเธออย่างนี้ทุกวันเลยหรือไง
“พี่ไปตีหม้อ ไม่ได้ไปทำธุระ” เขาพูดออกไปตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อมทั้งที่ไม่จำเป็นสักนิด
สร้อยคันยิบๆ ที่ใจกับผู้ชายดิบห่าม เถรตรงไปเสียทุกเรื่อง เพราะเขาเคยเดินมาบอกตรงๆ ว่าอยากได้เธอ ด้วยเหตุผลที่ว่าไม่อยากออกไป
ตีหม้อบ่อยๆ ห่ามแค่ไหนถามใจดู แต่เธอก็ชอบเพราะคิดว่าผู้ชายแบบนี้
ไม่มีพิษภัย เธออยู่ที่นี่ด้วยความสบายใจไม่ต้องหวาดผวาเหมือนอยู่ที่บ้าน เสือแค่หยอกไม่เคยตะปบจริงสักที และเธอก็มั่นใจว่าเขาจะไม่ทำถ้าเธอ
ไม่เต็มใจ
“อ๋อ ค่ะ งั้นก็รีบไปสิคะ”
“พี่ไม่รีบ อยากคุยกับน้องมากกว่า” คุยกันแบบใกล้ชิดแทบจะสิงร่างเข้าด้วยกัน ตอนนี้เดือยเสือแนบชิดลอนสะโพกกลม หน้าอกเขาแนบแผ่นหลังเธอ และเจตนาปล่อยลมหายใจอุ่นจัดรินรดข้างแก้มเธอ
เสือสูดลมหายใจเข้าลึก ‘ไม่ได้กินดมกลิ่นก็ยังดี และได้ลวนลามนิดหน่อยให้พอกระหาย มีอารมณ์ตีหม้อสุดๆ’
“ไอ้บ่าว มึงเป็นหมาหรือไงวะ” ยืนดมอยู่ได้ น่าหมั่นไส้เสียจริง
ลูกเสือตกใจเพราะเสียงตวาดแว้ดของแม่เสือ ไอ้ที่ชูคอตัวพองก็หดเหี่ยว เสือหลุดจากบรรยากาศวาบหวาม
‘แม่นะแม่ ทำไมถึงทำกับลูกได้’
“ไหนว่าจะไปตีหม้อ?” ยายซ้อนยืนเท้าสะเอวตะโกนมาจากบนบ้าน แกส่ายหน้าให้กับความหน้าหม้อของลูกชายที่ทำเรี่ยราดไม่หยุดหย่อนแต่ไม่ยอมจริงจังเพราะเหตุผลไม่อยากมีเมีย ก็ใช่ว่าอยากจะขัดคอลูกชายแต่กลัวไก่ตื่นเสียก่อน
‘ใจเย็นสิวะไอ้บ่าว หนูสร้อยมาอยู่ที่นี่ได้แค่ไม่กี่วันเองนะ’
“ครับแม่” เสือตะโกนตอบและถอยห่างออกมาจากความหอมหวานด้วยความรู้สึกสุดแสนจะเสียดาย
“พี่ไปก่อนนะครับ แล้วเจอกันเย็นนี้” อยากหอมแก้ม แต่ทำไมไม่กล้าก็ไม่รู้ ได้แค่ดม
เสือยังไม่อยากมีเมีย เขาได้แต่ทำเล่นเป็นหมาหยอกไก่ ไม่เคยลวนลามจริงจังสักครั้งเดียวเพราะหญิงสาววางตัวดี แม่หม้ายไม่ได้ง่ายเหมือนกันหมดทุกคน แต่ถ้าเธอเล่นเขาก็พร้อมที่จะเล่นด้วย
ณ ใต้ต้นมะม่วงหลังบ้าน สร้อยกำลังปอกมะม่วงมียายซ้อนนั่งอยู่ไม่ห่าง
“หนูสร้อย”
“ขา” เงยหน้าส่งยิ้มหวานไปให้
“เป็นลูกสะใภ้แม่เถอะนะ แม่ชอบหนู” ยายซ้อนแทนตัวเองว่าแม่แสดงถึงความตั้งใจที่จะเอาหญิงสาวเป็นลูกสะใภ้ให้ได้
สร้อยหัวเราะคิก “ยายชอบ แต่ลูกชายยายไม่ได้ชอบ จะทำไงคะ” หญิงสาวชอบในความตรงไปตรงมาของสองแม่ลูก
“หนูก็จีบเขาสิลูก”
สร้อยทำตาโต “สร้อยจีบผู้ชายไม่เป็นค่ะ”
“แหม ไม่น่าเชื่อว่ามีลูกแล้ว”
“มีลูกแล้วต้องจีบผู้ชายเป็นด้วยหรือคะ”
“มีลูกแล้วต้องกล้าสิ กล้าอ่อยไง”
“สร้อยยังไม่มีลูกค่ะ”
“อ้าว”
“เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกสร้อยค่ะ”
ยายซ้อนตบเข่าฉาด “ว่าแล้วเชียว” แต่แกไม่ถามว่าความจริงเป็นอย่างไร และเชื่อหมดใจว่าหญิงสาวไม่ได้พูดโกหก
ยายซ้อนไม่ถามสร้อยก็ไม่เล่า หญิงสาวรู้ว่าหญิงชราเชื่อที่เธอพูดและเธอก็ตั้งใจว่าจะบอกความจริงทั้งหมดในสักวัน แต่หากท่านถามขึ้นมาตอนนี้เธอก็พร้อมที่จะตอบ
“ยายยังแข็งแรงนะคะ ดูเป็นสาวกว่าอายุ” สร้อยชมจากใจจริง หน้าตากับอายุห่างกันมาก แทบดูไม่ออกว่าท่านใกล้จะแปดสิบแล้ว
“ไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ แม่ชอบทำงานให้เหงื่อออก และอาจเป็นเพราะแม่ไม่เครียดด้วยก็ได้จ้ะ”
“ค่ะ” เธอเห็นด้วยที่ว่ายายซ้อนไม่เครียด ท่านเป็นคนมีอารมณ์ขันและพูดตลกให้คนรอบข้างได้หัวเราะเสมอ
ยายซ้อนยังคล่องแคล่วกระฉับกระเฉงว่องไว ไปวัด ออกงานเข้าสังคมกับเพื่อนบ้านได้โดยไม่เคยบ่นว่าปวดเมื่อยเนื้อตัว
“เย็นนี้ไม่ต้องทำกับข้าวเผื่อแม่นะลูก”
“ยายจะลดความอ้วนหรือคะ” หญิงสาวพูดเล่น ยายซ้อนคงมีธุระต้องไปไหนสักแห่ง
“ใช่แล้ว จะลดพุงสักหน่อย หมู่นี้พุงยื่นเพราะกินเยอะ ก็หนูสร้อยทำกับข้าวอร่อย”
สร้อยทำตาโตน่าขัน ยายซ้อนหัวเราะ “แม่ล้อเล่น เย็นนี้จะไปงานแต่งบ้านใกล้ๆ อาจจะกลับมืด หนูไม่ต้องรอนะลูก”
“ค่ะยาย”
“ปิดประตูใส่กลอนให้ดีล่ะ เดี๋ยวเสือมันจะย่องมาคาบไปกิน”
สร้อยหัวเราะคิก “ค่ะ”
เย็นนั้นเสือเดินตัวปลิวเข้าบ้านพร้อมกับถุงหลายใบซึ่งเป็นของฝากที่เขาซื้อมาฝากสร้อย มีทั้งเสื้อผ้าเครื่องประดับและน้ำหอม ชายหนุ่มเดินสวนกับมารดาที่จะออกไปนอกบ้านพอดี
“ถุงไหนของแม่วะไอ้บ่าว”
“แม่สั่งซื้ออะไรหรือครับ” เสือทำหน้างง
“แล้วถุงที่หิ้วมาเป็นของใคร”
“ของน้องสร้อยครับ”
“หนูสร้อยสั่งซื้อ?” เลิกคิ้วถาม
เสือยิ้มเรี่ยราด “เปล่าครับ” เขาไม่เคยโกหกแม่
“อ้าว งั้นก็ลำเอียงสิ”
“โธ่แม่”
“ไม่ต้องมาโธ่ ปากแข็งแบบนี้ ขอให้ไข่แข็งตายสักวัน”
เสือหัวเราะลั่น “ไปกันใหญ่แล้วแม่ แล้วนี่จะไปไหนหรือครับแต่งตัวสวยเชียว ทาปากแดงด้วย กิ๊วๆ มีนัดกับไอ้หนุ่มแน่เลย” เขาทำหน้าล้อแม่
“หนุ่มพ่อมึงสิ”
เสือทำคอย่น “ครับ ก็แม่มีพ่อคนเดียว”
“แม่ไปล่ะ แล้วอย่าไปทำเรี่ยราดใส่น้องนะ ไม่เอาก็ไม่ต้องไปเล่นเข้าใจไหม อย่าทำเป็นหมาหยอกไก่ เตือนตัวเองไว้ว่ามึงคือเสือ”
“ครับแม่”
‘เสือหยอกไก่ก็ได้นี่ครับ เล่นไว้เผื่อได้กิน’ เสือไม่กล้าพูดออกไปให้โดนด่า
แค่ก้าวขึ้นไปบนบ้านกลิ่นหอมของอาหารก็โชยมาแตะจมูก สร้อยคงตั้งสำรับแล้ว
“ทำอะไรกินครับ หอมจัง แค่ได้กลิ่นพี่ก็หิวทันที”
“แกงจืด ปลากะพงทอดน้ำปลา น้ำพริกกุ้งสดและก็ผักต้มค่ะ คุณเสือยังไม่กินมาจากข้างนอกหรือคะ”
“ยังครับ พี่เก็บท้องไว้กลับมากินพร้อมน้อง”
“สร้อยทำนิดเดียว เพราะคิดว่าคุณกินอิ่มมาจากข้างนอกแล้ว”
“ยังครับ” แล้วที่ร่ายมาทั้งหมดคือทำนิดเดียวหรือ เสือนึกขำในใจ ถ้าบอกว่าทำกับข้าวไว้เผื่อเขา เธอจะเสียหน้าหรือว่าอายกัน หึๆๆ
“อ๋อ คิดว่าอิ่มเนื้อมาเสียอีก” สร้อยพูดกับตัวเองเสียงเบา แต่อีกฝ่ายที่ยืนอยู่ด้านหลังยื่นหน้าเข้ามาชิดโดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว
“ไม่ใช่เนื้อนก ไม่อิ่มหรอก” เล่นกับเสือระวังเสือขย้ำนะหนู
“อุ๊ย!” หญิงสาวสะดุ้งโหยง แก้มขาวแดงก่ำทันที เขารู้ได้ยังไงว่าเธอชื่อ สกุณา
“สร้อยไปผัดผักมาเพิ่มนะคะ” กับข้าวมีพอแต่เธอตั้งใจจะหนี ต่อปากต่อคำกับเขามีแต่เข้าตัวทุกที
สร้อยหนอสร้อย จะกล้าอ่อยเขาเหมือนที่แม่เขาบอกหรือเปล่า ถ้าอ่อยสำเร็จแล้วพลาดท่าเสียทีให้เขาแต่เขาไม่รับผิดชอบล่ะ เธอไม่เสียตัวฟรีๆ หรือ
- ผู้เขียน
