บทที่ 8/1
เมื่อถึงเมืองฟู่ขบวนเดินทางของซ่งรุ่ยหยางก็มิได้ผ่านเข้าทางถนนเส้นหลัก หากแต่เลือกใช้ทางเลี่ยงเมืองแล้ววกเข้าค่ายทหารทางเขตชานเมืองแทน เพื่อลดเรื่องวุ่นวายที่อาจเกิดขึ้น
“เรียนท่านแม่ทัพท่านกุนซือมาถึงแล้วขอรับ”
แม่ทัพซ่งและรองแม่ทัพหวังพลันถอนหายใจยาวโดยพร้อมกัน ก่อนหันมองหน้ากันด้วยความโล่งใจ กำหนดการเดินทางครั้งนี้ของซ่งรุ่ยหยางความจริงควรมาถึงตั้งแต่สองวันก่อน แต่สามวันก่อนมีม้าเร็วมาส่งข่าวว่าขบวนเดินทางของซ่งรุ่ยหยางพบเจอพายุทำให้การเดินทางอาจล่าช้าไป
“เช่นนั้นเรื่องนี้ท่านก็จัดการตามนี้ไปก่อนก็แล้วกัน”
แม่ทัพซ่งเอ่ยบอกแล้วเร่งสาวเท้าออกไปนอกกระโจม แม้จะรับทราบเหตุผลในการเดินทางล่าช้าครั้งนี้ แต่แม่ทัพแดนอุดรก็ยังอดเป็นห่วงบุตรชายเพียงคนเดียวไม่ได้
รองแม่ทัพหวังเจียเล่อได้ยินว่าขบวนเดินทางของกุนซือซ่งมาถึงในใจของเขาก็พลันปลอดโปร่ง เมื่อสิบวันก่อนเขาได้รับจดหมายจากผู้เ
