รักอันตราย

บทที่ 07 มึนเมา

บทที่ 07 มึนเมา

หลายวันต่อมา

ครืนนนน~ ครืนนนน~

เสียงโทรศัพท์มือถือส่งเสียงร้องดังขึ้นในขณะที่นางแบบสาวก้าวขาเข้ามาในโรงแรมหรูชื่อดังใจกลางเมือง สองขาเรียวยาวที่มีรองเท้าส้นสูงแบรนด์ดังประดับอยู่ความสูงไม่ต่ำกว่าห้านิ้วหยุดชะงัก

มือเล็กล้วงลงไปในกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายเมื่อเห็นว่าปลายสายคืออิงฟ้า พร้อมก้าวขาเข้าไปในลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นบนสุดของทางโรงแรม

"ฮัลโหลค่ะ"

(ถึงงานยังคะ?)

"ถึงแล้วค่ะ กำลังจะขึ้นไปที่งานค่ะ"

(จำได้ไหม เราคุยกันว่าอะไรก่อนไป) เฟรย่าหลุดยิ้มออกมาเมื่อได้ยินปลายสายเอ่ยขึ้น

"จำได้สิคะ เฟรจะไม่เมาค่ะ" เฟรย่าย้ำคำนี้กับอิงฟ้าอีกรอบ เพราะก่อนหน้าที่เธอจะมาที่นี่ อิงฟ้าย้ำกับเธอเรื่องนี้ตลอด ถ้าอิงฟ้าไม่ติดธุระสำคัญ เธอไม่มีทางที่จะปล่อยให้เฟรย่ามาร่วมงานคนเดียวแบบนี้เด็ดขาด

(โอเคค่ะ ถ้าขับรถไม่ไหวโทรบอกพี่นะ)

"พี่ฟ้าไม่ต้องห่วงเฟรนะคะ เฟรดูแลตัวเองได้ค่ะ"

(โอเคค่ะ พี่จะพยายามไม่ห่วงมาก)

"ค่ะ" เฟรย่าหลุดยิ้มให้กับความเป็นห่วงของผู้จัดการส่วนตัว ก่อนจะเก็บโทรศัพท์มือถือลงที่เดิมเมื่อปลายสายถูกวางไปเรียบร้อย

นางแบบสาวก้าวขาเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ ที่ถูกจัดขึ้นเพื่อต้อนรับเธอในฐานะนางแบบในสังกัด MTT เพราะเมื่อเช้าเธอได้เดินทางไปเซ็นสัญญาเป็นนางแบบของสังกัด MTT ด้วยตัวของเธอเอง

ทางบริษัทเลยจัดงานเลี้ยงต้อนรับนี้ขึ้นเพื่อต้อนรับนางแบบสาวเข้าสู่สังกัดMTT อย่างเป็นทางการและถือโอกาสประกาศให้ผู้คนทั่วประเทศรับรู้ไปในตัว

ดวงตากลมโตภายใต้แพขนตางอนงามกวาดมองไปรอบๆ บริเวณห้องแห่งนี้ ก็พบกับผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ดารา นางแบบ นายแบบ นักข่าว ตากล้อง ผู้กำกับละคร ซีรีส์ หรืออื่นๆ มากมาย

"เฮ้ย! คุณเฟรย่ามาแล้ว"

"พวกเธอคุณเฟรย่ามาแล้ว"

แต่ยังไม่ทันที่เฟรย่าจะได้เดินเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ในงาน นักข่าวก็วิ่งเข้ามาหาเธอพร้อมยื่นไมค์จ่อปาก ไม่เว้นแม้แต่ตากล้องที่กำลังกดถ่ายภาพเธออย่างต่อเนื่อง ทำให้เธอเป็นที่สนใจและจับตามองของผู้คนในงาน

"สวัสดีค่ะ" นางแบบสาวยกมือไหว้นักข่าวและตากล้องด้วยท่าทางเคารพ โดยที่เธอก็ยกยิ้มหวานให้กล้องตลอดเวลา

"ขอสัมภาษณ์หน่อยได้ไหมคะ รู้สึกยังไงคะที่ได้เข้ามาเป็นนางแบบในสังกัดMTT ที่ใหญ่ติดอันดับโลกขนาดนี้"

"น้องเฟร" แต่ยังไม่ทันที่นางแบบสาวจะได้เอ่ยอะไรออกมา ตามฝัน ลูกสาวผู้บริหารหรือเจ้าของบริษัท MTT ก็ก้าวขาเข้ามายืนอยู่ข้างๆ เธอ

"สวัสดีค่ะพี่ตามฝัน" เฟรย่ายกมือไหว้ตามฝันด้วยรอยยิ้ม ซึ่งตามฝันก็ยกยิ้มหวาน ก่อนจะเบือนใบหน้าไปมองที่นักข่าว

"วันนี้ของดสัมภาษณ์นะคะ แต่ถ่ายรูปได้ค่ะ" ตามฝันเอ่ยขึ้น ซึ่งนักข่าวก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนที่ทั้งสองจะยืนฉีกยิ้มให้กล้องสักพัก แล้วขอตัวออกจากตรงนั้น โดยที่ตามฝันก็พาเธอเดินเข้าไปทักทายสวัสดีแขกผู้ใหญ่หลายคนที่อยู่ในงาน

"เป็นยังไงบ้าง งานสวยถูกใจไหม? " ตามฝันเอ่ยถามเฟรย่าเมื่อก้าวขาออกมาจากแขกผู้ใหญ่ หลังจากทักทายและฝากเนื้อฝากตัวเสร็จ เธอกวักมือเรียกพนักงานที่เดินเสิร์ฟเครื่องดื่มภายในงาน "ขอไวน์ให้น้องเฟรหน่อยจ๊ะ"

"ครับ"

"สวยมากเลยค่ะพี่ฝัน แต่เฟรว่าไม่จำเป็นต้องจัดงานใหญ่ขนาดนี้เลยนะคะ" นางแบบสาวกวาดสายตามองรอบๆ งานที่จัดขึ้นอย่างทันสมัย ก่อนจะหันไปมองหน้าตามฝันด้วยรอยยิ้มเกรงใจ

"นางแบบดังอย่างน้องเฟรย่าที่ให้เกียรติมาร่วมเป็นนางแบบในสังกัด MTTทั้งที จะจัดเล็กไม่ได้ค่ะ" ตามฝันยกยิ้ม เอื้อมมือไปรับไวน์จากพนักงานมายื่นให้นางแบบสาว โดยที่เธอก็ก้มศีรษะเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณ จากนั้นก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์มาถือไว้

"แต่เฟรว่า เฟรต้องจัดงานเลี้ยงขอบคุณบริษัท MTT มากกว่านะคะ ที่ให้เกียรติเฟรได้มาร่วมงานด้วย" บริษัท MTT ที่ใครๆ ก็ทราบดีว่าใหญ่โตและดังมากขนาดไหน และไม่มีใครที่ไม่รู้จัก เพราะทางบริษัทสามารถปั้นนางแบบที่ไม่ดัง ให้มาดังได้เพียงชั่วข้ามคืน

"น้องเฟรก็ว่าไป แต่พี่ดีใจนะ ในที่สุดเราก็ได้ร่วมงานกันจริงๆ จังๆ สักที" ตามฝันยกยิ้ม เพราะก่อนหน้านี้เธอและนางแบบสาวเคยเจอและมีโอกาสได้พูดคุยกันบ่อยๆ ตามงานต่างๆ แต่ไม่เคยที่จะได้ร่วมงานกันจริงๆ จังๆ สักที "มาชนกันดีกว่าค่ะ เราต้องอยู่ด้วยกันไปยาวๆ เลย"

"ค่ะ" นางแบบสาวยกยิ้มหวาน เลื่อนแก้วไวน์ในมือไปชนกันตามฝัน แล้วยกจิบช้าๆ

"ตามสบายนะคะ พี่ขอไปคุยงานทางนู้นก่อน ส่วนตารางงานของน้องเฟรพี่ส่งผ่านผู้จัดการส่วนตัวเรานะ" เฟรย่าพยักหน้า ก่อนที่ตามฝันจะยกยิ้มทิ้งท้ายจากนั้นก็ก้าวขาเรียวยาวเดินเข้าไปหาผู้กำกับละครที่ยืนอยู่ภายในงาน ส่วนเธอก็หมุนตัวเดินไปนั่งลงเก้าอี้ที่ถูกจัดไว้ให้แขกในงานได้นั่ง

"ไง ชนหน่อยไหม? " ผ่านไปนานนับหลายนาที ที่เฟรย่านั่งจิบไวน์เพลินๆ อยู่คนเดียว เสียงหนึ่งที่เธอคุ้นเคยก็ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆ เธอ

"ฉันเบื่อหน้านายแล้ว พักนี้เจอบ่อย" เฟรย่าหันไปมองหน้าอินทัช ซึ่งคนโดนว่าก็หัวเราะเบาๆ ยกมือเรียกพนักงาน ที่ยืนอยู่แถวนี้

"ขอไวน์สูตรใหม่สองแก้ว"

"ครับ"

"ไม่ต้องเอามาให้ฉันดื่มนะ ฉันพอแล้ว" เธอเอ่ยขึ้น เพราะตั้งแต่ที่เธอนั่งอยู่ตรงนี้เธอก็ดื่มไปเยอะพอสมควร จนเริ่มมีอาการมึนเล็กน้อย

"เมา? " อินทัชปรายตามองนางแบบสาวตรงหน้าเพียงนิด โดยที่เธอก็ส่ายหน้าไปมา

"แค่ไม่อยากดื่ม"

"ชิมหน่อย สูตรใหม่เลยนะ"

"ไวน์ครับ" ยังไม่ทันที่เฟรย่าจะได้ตอบอะไรกลับไป พนักงานก็นำไวน์มาวางลงบนโต๊ะ จากนั้นก็เดินออกไป

"ดื่มหน่อย แค่นี้ไม่เมาหรอก" อินทัชเลื่อนไวน์ไปตรงหน้านางแบบสาว โดยที่นางแบบสาวก็จ้องมันนิ่งๆ อย่างชั่งใจ

"แรงไหม? " เธอเบือนสายตาจากแก้วไวน์ตรงหน้า หันมามองหน้าอินทัช โดยที่เขาก็ยักไหล่เบาๆ ยกไวน์ขึ้นจิบช้าๆ "เฮ้อ แก้วสุดท้ายนะ"

"แล้วเธอจะติดใจ ไวน์สูตรนี้หอมมาก นี่คิดอยู่ว่าฉันจะซื้อมันได้ยังไง เห็นบอกว่าเป็นสูตรเฉพาะของทางครอบครัวคุณตามฝัน ไม่มีขาย"

"ไม่ขาย แล้วทำขึ้นมาทำไม" เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์มาควงเล่น

"เห็นบอกว่าทำเก็บไว้ดื่มเอง แจกจ่ายให้กับผู้ใหญ่ตามงานต่างๆ และก็เอามาใช้ในงานที่บริษัทนี้จัดขึ้น" เฟรย่าพยักหน้าก่อนจะยกไวน์ขึ้นจิบช้าๆ

"อืม หอมดี" เธอยกยิ้มมุมปาก เมื่อได้ลิ้นลองไวน์สูตรใหม่

"แก้วเดียวพอ เดี๋ยวเมาขี้เกียจแบกไปส่ง"

"หึ" เฟรย่าหัวเราะในลำคอเบาๆ จิบไวน์อย่างใจเย็น

อีกด้าน...

"นี่อะไรวะไอ้ติน กูเห็นวางอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหาร" รันเวย์ทิ้งกล่องสี่เหลี่ยมสีดำเล็กๆ ลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้าโซฟา ทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาตัวยาว เอื้อมมือไปหยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่มจนหมด ก่อนจะทิ้งมันลงถังขยะที่อยู่แถวนั้น

"ลูกอม? " ฟาโรห์เอ่ยถาม เอื้อมมือไปหยิบกระป๋องเบียร์อันใหม่ขึ้นมาเปิดจนเกิดเสียงดัง พร้อมยกขาขึ้นไขว่ห้าง มองหน้ามาร์ตินซึ่งเป็นเจ้าของห้อง ที่นั่งสูบบุหรี่อยู่นิ่งๆ

"..." ไร้ซึ่งคำตอบที่หลุดออกจากปากของมาร์ติน เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปาก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่สวย มองไปที่กล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ "ยานรก"

"ฮะ! ยานรกยังไงวะ? " รันเวย์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง วางกระป๋องเบียร์ลงบนโต๊ะ หยิบกล่องสี่เหลี่ยมพลิกไปพลิกมา ก่อนจะเปิดมันดูด้านใน ก็พบว่ามันมีลูกกลมๆ เล็กๆ คล้ายๆ ลูกอมบรรจุอยู่หลายเม็ด

"กินดูสิ"

"หน้ามึงไม่ไว้ใจว่ะ อย่าบอกนะนี่คือยาปลุกอารมณ์? " รันเวย์เอ่ยขึ้น มองหน้ามาร์ตินด้วยใบหน้าไม่ไว้วางใจ โดยที่มาร์ตินก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

"มึงได้มายังไง อย่าบอกนะเพื่อนมึงที่ชื่อวิลเซอร์เอามาให้? " ฟาโรห์หันไปมองหน้ามาร์ตินนิ่งๆ "ว่าแต่มึงถึงขนาดเอายาจากมันมาใส่ให้ผู้หญิงกินเลยเหรอวะ เลิกฮอตแล้วว่างั้น? "

"เพื่อนมันผลิต มันเลยเอามาทิ้งไว้ห้องกู"

"มันไม่ใช้เหรอวะ? " รันเวย์เอ่ยขึ้น ทิ้งกล่องสี่เหลี่ยมลงบนโต๊ะอีกครั้ง เอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ราคาแพงตรงหน้ามาร์ตินขึ้นมาจุดสูบ

โดยที่มาร์ตินก็ไม่ได้ตอบอะไรออกมา เขาอัดบุหรี่เข้าเต็มปอดแล้วพ่นควันสีขาวให้ลอยคลุ้งเต็มห้องพักคอนโดมิเนียมหรูราคาหลายล้าน จากนั้นก็ดีดก้นบุหรี่จนดับ ก่อนจะทิ้งมันลงที่รองสำหรับทิ้งบุหรี่

"งั้นกูขอ" ฟาโรห์ที่คิดอะไรบางอย่างออก ก็เอ่ยพูดขึ้นเอื้อมมือไปหยิบกล่องสี่เหลี่ยมขึ้นมา รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นมาที่ใบหน้าหล่อเหลา "ว่าแต่คุณสมบัติยานี้คือ? "

"ไม่รู้ ไม่เคยลอง" มาร์ตินตอบกลับสั้นๆ เพราะเขาไม่มีความคิดที่จะลองมันอยู่ในสมองเลยแม้แต่น้อย

"มึงจะเอาไปทำไม อดอยากปากแห้งมาจากไหน? " รันเวย์ว่าจบก็พ่นควันบุหรี่ให้ลอยคลุ้งออกมา

"เผื่อมีโอกาสได้ใช้" ฟาโรห์กระตุกยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

"ไรวะ" รันเวย์สบถออกมาเบาๆ เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง ทำให้มาร์ตินที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบกระป๋องเบียร์ก็ต้องหยุดชะงัก ดวงตาคมกริบมองไปที่บานประตูด้วยใบหน้านิ่งๆ

"มึงนัดใคร? " ฟาโรห์หันมามองหน้าเจ้าของห้อง พร้อมเลิกคิ้วถาม ซึ่งมาร์ตินก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไป ดันตัวลุกขึ้นก้าวขาเดินไปที่ประตู ก่อนจะเปิดมันออกอย่างแรง

"โอ๊ย..ตุ้บ" แต่จังหวะที่ประตูถูกเปิดออก เจ้าของการกระทำที่อยู่หน้าห้องก็เซล้มลงมาทับที่ตัวของมาร์ตินอย่างแรง โดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว

"อะไรวะ" มาร์ตินเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย ดันตัวหญิงสาวออกห่างจากตัว แต่พอเขาเห็นใบหน้าของเจ้าของการกระทำดังกล่าวก็ต้องเลิกคิ้วยุ่ง

"นะ..นาย!" เฟรย่าที่ยืนอยู่หน้าห้องด้วยสภาพมึนเมายกมือขึ้นชี้หน้ามาร์ตินด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์มากนัก

"..." มาร์ตินใช้สายตาไล่มองนางแบบสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่พอมองต่ำลงไปที่พื้นก็เห็นกระเป๋า คีย์การ์ดห้อง และรองเท้าส้นสูงกองกระจัดกระจาย ทำให้มาร์ตินถอนหายใจออกมาเบาๆ เงยหน้าขึ้นมองหน้านางแบบสาวอีกครั้ง