ตึก
ตึก
เสียงสองเท้าหนักของร่างสูงเดินตรงกลับไปภายในโต๊ะของตัวเอง
“หลบไป” ริมฝีปากหนาขยับบอกยังร่างของไซม่อนที่นั่งอยู่ ทำเอาหนุ่มวิศวะเพลย์บอยตีหน้ามึนตอบกลับ
“อะไรของมึง”
“หลบ”
“อ้าวไอ้ห่า อยู่ ๆ จะมานั่งที่กูทำไม…” ไซม่อนยังคงตอบกลับด้วยท่าทีติดกวน แต่เมื่อเห็นสายตาคมของเพื่อนตัวสูงที่จ้องมองมายังตัวเอง
“มึงหยุดเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากปากแตก” วินเซนต์กระซิบบอกเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านข้าง
“เออ มันเริ่มไม่เล่นแล้วว่ะ” ไซม่อนกระซิบตอบพลางยอมขยับร่างหนาของตัวเองให้คนเป็นเพื่อนที่ยืนอยู่เข้ามานั่งยังที่ของเขา ที่สามารถมองลงไปยังบริเวณโต๊ะที่อยู่ชั้นล่างได้อย่างชัดเจน
ด้านใบข้าว
“ไปไหนมา” เสียงลูกหว้าเอ่ยถามใบข้าวที่เดินกลับเข้ามาขึ้นหลังจากที่คนตัวเล็กหายไปอยู่พักหนึ่ง
“เข้าห้องน้ำน่ะ” ใบข้าวตอบกลับ
“อ๋อ ฉันก็นึกว่าเธอหายไปไหน”
“เมาหรือยัง” ใบข้าวถามลูกหว้าที่หน้าเริ่มแดงเถือกอยู่พอสมค
