47 ยอมได้แค่นี้

2501 คำ

“คิดว่าฉันรู้ไม่ทันเหรอ” ดวงตาคมจ้องมองถามคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง ใบข้าวที่เห็นก็เผลอเม้มปากแน่นไปกับการถูกรู้ทันจากอีกคน ไคลน์ไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเดินเข้าไปประชิดตัวคนตัวเล็ก ซึ่งใบข้าวก็รีบเบี่ยงตัวเดินกลับเข้าไปภายในห้องด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะมองตามแผ่นหลังหนาของคนที่เดินผ่านเธอไปยังครัว มือแกร่งจัดการเปิดตู้เย็นออกกว้างพร้อมกับหันมองรุ่นน้องสาวให้เห็นถึงไข่ไก่จำนวนหนึ่งที่มีอยู่ในตู้เย็นอยู่แล้ว “…” คนตัวเล็กที่ถูกจับได้ก็เอาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม “มาทำ” เสียงทุ้มของไคลน์บอกกับร่างบาง ทำให้ใบข้าวจำต้องเดินกลับเข้าไปทำอาหารต่อภายในครัวหรู โดยมีสายตาคมของคนตัวสูงที่คอยมองเธออยู่ตลอด ใบข้าวจึงพยายามไม่สนใจต่อสายตาคมคู่นั้น รีบทำไข่ตุ๋นทรงเครื่องไปโดยเร็วด้วยความเร่งรีบอยากให้เสร็จไว ๆ แต่แล้ว “อ อ๊ะ!…” ด้วยความรีบร้อนจนไม่ระวังทำให้มีดคมโดนเข้าที่นิ้วเรียวสวย ไคลน์ที่เห็นก็รีบสาวเท้าเดินเข้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม