“ปล่อยข้าวนะคะ!” เสียงใบข้าวพยายามขัดขืนบอกคนตัวสูงที่จับร่างเธอเข้ามานั่งบนรถสปอร์ตคันหรูของเขา ไคลน์ที่ได้ยินก็ไม่คิดสนใจ ทว่าสาวบริหารนั้นไม่ยอมง่าย ๆ หญิงสาวพยายามจะต่อต้านเพื่อลงจากรถอยู่อย่างนั้น จนในที่สุด
“หยุด” ริมฝีปากหนาขยับมองหน้าเอ่ยบอกคนตัวเล็กโทนเสียงเรียบเข้ม ใบข้าวจึงชะงักไปกับแววตาคมกริบคู่นั้นอย่างมีความหวาดหวั่นอยู่พอสมควร ทว่าสุดท้าย
“ปล่อยข้าวค่ะ ข้าวไม่อยากไปกับพี่”
“ทำไม กลับกับผัว มันทำไม”
“มะ…ไม่ใช่นะ พี่ไม่…”
“ที่เดินขาถ่าง มันไม่ใช่เพราะของฉันหรือไง” คำพูดล่อแหลมที่หลุดออกมาจากปากหนา ทำเอาเจ้าของใบหน้าเรียวใสได้แต่จ้องมองหน้าอีกคนด้วยความเอาเรื่องแต่ถกเถียงอะไรไม่ออก
“นั่งไป ถ้าไม่อยากโดนฉันซ้ำตรงนี้ อย่าท้าทายฉันให้มาก” พูดจบ คนตัวสูงก็จัดการคาดเข็มขัดนิรภัยให้กับร่างเล็กพลางขยับตัวออกสาวเท้าเดินไปทางด้านคนขับ โดยมีใบข้าวที่ยังคงนั่งอยากลงจากรถคันหรูนี
