“เมื่อกี้ที่ไอ้พี่บ้านั่นพูด หมายความว่ายังไง” ทันทีที่เดินเข้ามาภายในห้องเรียน เจนิสไม่รอช้าที่จะเอ่ยถามเพื่อนของตัวเองขึ้นในทันที ใบข้าวที่ได้ยินก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว แล้วก็เข้าใจความห่วงใยของเพื่อน
“คะ…คือ…”
“พูดมาให้หมด” เจนิสมองหน้าบอกโทนเสียงจริงจัง
“ก็คือเราเมากันหมดใช่ไหม พอเธอกลับ พี่เขาก็ลากฉันไป…”
“ไปไหน”
“หะ…ห้องเขา”
“ให้ตายเถอะ! ไอ้พี่บ้านั่น เธอไม่ได้สมยอมใช่ไหม”
“อืม คือเราทะเลาะกันด้วย ฉัน…ก็ไม่ยอมเขาเลย มันก็เลย…”
“ไอ้พี่ไคลน์บ้านั่น ไอ้สารเลว!! แล้วเขามาทำกับเธอแบบนั้นได้ยังไง ไหนว่ารำคาญไง หางโผล่แล้วงั้นเหรอ!”
“ฉัน…ไม่รู้เลย” เสียงใบข้าวตอบกลับตามความจริงจากความรู้สึกพลางพูดต่อ
“ไม่รู้เลยว่าเขาทำแบบนี้ไปทำไม”
“ก็หวงเธอไง! ดูก็รู้แล้ว ไม่งั้นจะกล้าประกาศต่อหน้าทุกคนแบบนั้นเหรอ ชิ! แล้วตอนแรกทำปากเก่ง ไอ้พี่บ้า!!”
“…” ใบข้าวก็นั่งนิ่งกับคำพูดของเพื่อน
เขา…หว
