“กินให้เยอะๆ” ม่ายสาวใหญ่นั่งเหม่อป้อนหญ้าให้อีสามตอ
มอ... มอ... มอ... อีแต๋น อีแตน อีแต๋วร้องดังราวกับรู้ชะตากรรมเจ้าของที่คอยดูแลพวกมันตั้งแต่ยังเป็นวัวเด็กๆ
ปกติแล้ววริศราจะกลับมาถึงบ้านภายในสามสิบนาทีหลังเลิกงาน แต่ตอนนี้เวลาล่วงเลยมากว่าหนึ่งชั่วโมงยังไม่มีวี่แววว่าลูกสาวคนรองจะกลับบ้าน หรืออาจจะถูกเสี่ยไก่ดักรอหน้าโรงงานแล้วพาไปถึงไหนต่อไหน
พรรณีกดเบอร์โทรหาลูกสาวขึ้นเสียงฝากข้อความ หัวอกคนเป็นแม่ที่ถึงจะเลวจะร้ายอย่างไรก็รักลูกเต้นช้าลง ผีพนันออกจากร่างเพิ่งจะนึกโกรธตัวเองที่เผลอไปตกปากรับคำเสี่ยเงินกู้ มีหลายครั้งที่พรรณีอยากสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ไปรับลูกสาวคนรองกลับบ้าน แต่มานึกถึงยอดหนี้สินที่ติดค้างเสี่ยไก่โดยนำโฉนดที่ดินบ้านหลังนี้ไปจำนองก็ไม่กล้าไป เพราะถ้าไม่มีเงินไปจ่ายหนี้เสี่ยไก่ สุดท้ายเสี่ยก็คงจะบุกมาเอาเรื่องพรรณีกับลูกๆ ถึงที่บ้านอยู่ดี เว้นเสียแต่ว่าจะทิ้งบ้านหลังนี้
