EP 31
1241 คำ
“อ้อ ดู๊ ไปเรียกเขาแบบนั้น ถ้าได้ยินคงเคืองคุณปั่นแย่เลยนะคะ” แม่หัวเราะร่วน เอ็นดูลูกชายที่ขยันตั้งชื่อคนอื่นจริง
“ถ้าคุณแม่ไม่บอก ไม่รู้หรอกครับ สรุปคุณแม่จะอัพยัยแคระให้สองคนนี้เหรอครับ”
“คุณแม่ไม่ได้จำกัดไว้แค่สองคนนี้หรอก แต่จะเป็นใครก็ได้ ที่รักจริง หวังแต่ง ไม่ต้องหล่อ หรือรวยอะไรมากมาย แค่เป็นคนดี ขยันทำมาหากิน คุณแม่เปิดรับหมด”
“ป๋ามาก”
“แล้วคุณแม่ขอห้ามคุณปั่นไว้ตรงนี้เลยนะ”
“อะไรครับ”
“ห้ามคุณปั่นยุ่งกับน้องรัก”
“ยุ่ง! หมายถึงในแง่ไหนครับ เพราะเท่าที่ผมจำได้ คุณแม่ให้ยัยแคระไปยุ่งกับผมทุกวันศุกร์นะครับ”
อารมณ์เสียนิดๆ ละ กับคำสั่งนี้ ก็คนเคยได้ เคยมีทุกอย่างที่ใจปรารถนา อยู่ๆ ถูกดักทาง
เชื่อง่ายๆ ก็ไม่ใช่ไอ้ปั่นอะดิ
“ในแง่ไม่ดี ในแง่ที่จะทำให้น้องรักเสียใจ หรือเสียอะไรต่อมิอะไรไง คุณแม่ห้ามเด็ดขาดนะคะ”
“ผมจะไปทำอะไรยัยแคระของคุณแม่ครับกันล่ะครับ หน้าตาบ้านๆ ปานนั้น ลืมแล้วหรือไงครับ ว่าผู้หญิงที่ผมควงแต่ละคน ระดับดารา หรือนางแบบทั้งนั้น แล้วก็ไม่แคระๆ แกร็นๆ ด้วย”
“ไม่รู้ล่ะ คุณแม่จะเตือนไว้ก่อน ว่าห้ามยุ่งเด็ดขาด น้องรักเป็นเด็กดี ขยัน ซื่อสัตย์ อดทน และไม่ใช่คนที่คุณปั่นจะมาเล่นๆ ด้วยได้ คุณปั่นจะไปเล่นกับใครก็เชิญ ถ้าไม่เชื่อ ได้เห็นดีกับคุณแม่แน่ๆ เข้าใจมั้ยคะ”
“แจ่มแจ้งครับ แต่ผมว่าคุณแม่ห้ามผิดคนแล้วล่ะครับ เพราะยัยแคระไม่ได้สวยเข้ามาตรฐานผมแม้แต่ข้อเดียว รับรองผมไม่ข้องแวะในเรื่องอย่างว่าหรอกครับ สบายใจได้”
ไม่รู้อะไรทำให้อาชาเกิดหมั่นไส้ยัยแคระขึ้นมาตงิดๆ ไปฟ้องแม่ว่าไงบ้างล่ะ ถึงได้มาออกคำสั่งกับเขาแบบนี้
‘วันศุกร์ได้เจอกัน ฉันจะจัดหนักแน่ๆ ยัยแคระขี้ฟ้อง’
“อ้อ คุณแม่เกือบลืมบอกไป”
“อะไรครับ”
“คุณแม่จะให้น้องรักหยุดไปฝึกงานกับคุณปั่นแล้วนะ”
“ทำไมล่ะครับ หรือว่าเก่งแล้ว”
หมดกันกรู
นี่ก็กำลังจะคิดหาวิธีจัดหนักๆ อยู่ แม่ดันจะไม่ส่งไปให้ซะแล้ว ลึกๆ ในใจนั้น เขาเองก็ตอบไม่ได้ว่ามันโหวงๆ หวิวๆ ยังไงไม่รู้
“เปล่าหรอกจ้ะ แต่งาน SR เริ่มมีอะไรให้ทำเยอะแล้วน่ะสิ ไหนจะงานในบ้านอีก สงสารน้องรัก ทำหลายๆ อย่างเดี๋ยวจะเป็นลมไปก่อน ไหนจะต้องเรียนอีก”
กลัวเลขาจะเป็นลม หรือกลัวจะถูกลูกเอาคืนกันแน่ครับคุณแม่ แล้วคิดเหรอว่าจะห้ามได้ ยังไงๆ ยัยแคระก็ต้องถูกเขาแกล้งได้อยู่แล้ว ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง เพราะมันเป็นแบบนี้เสมอมา และจะเป็นตลอดไป
ก็ยัยแคระขี้ฟ้องเกิดมาเพื่อให้ไอ้ปั่นแกงอยู่แล้ว
และจะเป็นแบบนี้จนกว่าไอ้ปั่นจะพอใจด้วย
7
การเป็นนางแบบระดับท็อปๆ ทำให้เขมิกามีเวลาว่างค่อนข้างน้อย และไม่ค่อยตรงกับอาชาสักเท่าไหร่นัก อย่างเช่นวันนี้ มีคิวต้องบินไปเชียงใหม่อีกแล้วในช่วงเย็น เลยโทรนัดเขาออกมากินข้าวเที่ยงด้วยกันก่อน แต่เขาก็มีคิวให้แค่ช่วงบ่ายสามเป็นต้นไปเท่านั้น
“แม่...ทางนี้ค่ะ”
เลยรับนัดแม่ ที่โทรมาหาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว บอกว่ามีเรื่องเด็ดจะเล่าให้ฟัง อีกทั้งช่วงนี้ไม่ค่อยจะได้เจอหน้ากันเท่าไหร่ เพราะไม่ได้อยู่ที่เดียวกัน แม่นั้นอยู่บ้าน ส่วนตัวเองอยู่คอนโดในย่านธุรกิจ พอคบกับอาชาออกหน้าออกตา เลยปล่อยให้นางแบบรุ่นน้องเช่า แล้วย้ายไปอยู่กับเขาแทน
“นัดซะไกลเลยนะยัยแขก”
เขมาพรแซวลูก เมื่อเดินเข้าล็อบบีโรงแรมหรูแถวบางนา ไม่ห่างจากสนามบินนัก
“แขกจะได้ไม่ต้องกดดันไงแม่ ไปกันค่ะ แขกจองโต๊ะไว้แล้ว”
สองแม่ลูกเดินไปยังร้านอาหารในโรงแรม เลือกมุมส่วนตัวห่างจากผู้คนมากที่สุด เพราะมีเรื่องส่วนตัวต้องคุย ยิ่งเป็นวันธรรมดาเลยคนน้อยด้วย
“เรารู้มั้ยว่าแม่ไปบางแสนอาทิตย์ก่อน แล้วบังเอิญไปเจอใคร” พอสั่งอาหารเสร็จ แม่ก็รีบทันที เพราะมีเวลาน้อย
“ใครคะ”
“ก็ยัยเลขาส่วนตัวของแม่ผัวเราไงล่ะ”
เรื่องนี้เขมิการู้จากอาชา ก็เลยเอาไปบ่นกับแม่ตั้งนานแล้ว แม่เองที่เตือนมาว่าให้ระวังๆ ไว้ ในเมื่ออาภัสสรามีลูกแค่คนเดียว สมบัติก็เยอะแยะ กินสิบชาติก็ไม่หมด โอกาสจะปลื้มใครหนักๆ จนยกนั่นนี่ให้ชนิดแทบไม่เหลือถึงลูกตัวเอง จึงมีสูง
“ผัวที่ไหนล่ะแม่ แค่แฟนเฉยๆ”
เขมิกาหัวเราะในความตรงไปตรงมาของแม่ แม้ลึกๆ จะเจ็บจี้ดๆ อยู่บ้าง เวลาคิดถึงฐานะที่อาชามอบให้ ก็อยู่กินด้วยกันมาหลายปี แต่เขาดันไม่เคยทำอะไรให้กระจ่างชัดต่อคนในสังคมสักเท่าไหร่ ใครถามเขาก็แค่บอกว่า คบๆ กัน เท่านั้น
ที่ยอมเขา ก็เพราะเขาไม่เจ้าชู้ ไม่คบทีละหลายๆ คน และอีกอย่าง เงินถึง เรียกว่าขอเท่าไหร่ก็ได้เท่านั้น บางครั้งก็มากกว่าด้วยซ้ำ เลยไม่สนว่าเขาจะบอกใครว่ายังไง
“แต่ภาษาแม่เรียกแบบนี้ว่าผัว เข้าเรื่องยัยรักอะไรนั่นดีกว่า แม่เห็นที่บางแสน ไปกับทนายแม่ผัวเรานั่นล่ะ”
“ไปทำไมคะ”
“ตอนนั้นแม่ไม่รู้หรอก แต่มาสืบทีหลัง ถึงได้รู้ว่าแม่ผัวเราให้มันกับทนาย ตระเวนไปดูที่ทาง ว่าอยู่ตรงไหนบ้างกันแน่ แปลงไหนมีคนเข้าไปทำเพิงหมาแหงนอยู่ ก็จับมาเซ็นสัญญาเช่าทิพย์เอาไว้”
“ทำไมล่ะแม่”
“ก็กันการครอบครองโดยปรปักษ์ไงล่ะ ที่ทางมีไม่รู้กี่พันกี่หมื่นไร่ อยู่แทบจะทุกจังหวัด เรียกว่าจำไม่หวาดไม่ไหว จนต้องจ้างนังเด็กนั่นมาทำบัญชีไว้เลยนะ”
“แต่แขกจำได้ว่าคุณปั่นมีบัญชีที่ทางพวกนี้ไว้แล้วนะแม่”
“นั่นล่ะประเด็น”
“อะไรแม่”
สองแม่ลูกหยุดคุยกัน เมื่ออาหารที่สั่งมาเสิร์ฟลงโต๊ะ
“แม่กำลังสงสัยว่า ยัยเด็กนี่จะปั่นหัวแม่ผัวเราเรื่องที่ทาง จนยอมให้มันกับทนายออกไปสำรวจไงล่ะ มันคุยกันกะหนุงกะหนิง เหมือนเป็นแฟนกันเลยนะ นี่ๆ แม่แอบถ่ายรูปมาให้ดูด้วย”
เขมิกาดูรูปในมือถือของแม่แล้วก็คิดตาม
“มันเกี่ยวอะไรกับแขกล่ะเนี่ยแม่”
“ไม่เกี่ยวได้ไง ถ้าอีนี่คิดไม่ซื่อ รวมหัวกับทนายโกงแม่ผัวเราขึ้นมา แอบไปโอนเอาเป็นของตัวเองสักห้าแปลงสิบแปลง หรือรวบไว้หมด ถามว่าที่ทางพวกนี้จะเหลือถึงผัวเราเหรอ หัดฉลาดๆ หน่อยยัยแขก”
- ผู้เขียน
