เอกสารบนโต๊ะทำงานถูกกองอยู่ข้างซ้ายมือของกชมน เธอนั่งมกมุ่นทำงานจนไม่ลืมหูลืมตา กชมนหันไปมองปริญที่ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่อย่างเคร่งเครียด ด้วยหน้าที่เลขาฯ เธอจึงเดินไปชงกาแฟมาให้เจ้านายหนุ่ม กลิ่นกาแฟที่หอมแตะจมูกเรียกความสนใจให้ปริญได้เป็นอย่างดี
“กาแฟค่ะท่านประธาน”
มือเรียวเล็กที่ถือแก้วกาแฟอยู่ค่อยๆ วางมันลงบนโต๊ะทำงานข้างๆ เขา กชมนเตรียมตัวจะหันหลังกลับไปทำงานต่อ แต่เธอต้องเซถลาเข้ามานั่งบนตักแกร่ง เพราะถูกแขนแกร่งโอบรัดร่างบางเอาไว้ให้มานั่งบนตักของปริญ ใบหน้าหล่อเหลาวางพาดบนบ่าเล็กแล้วหลับตาพริ้ม
“นั่งอยู่ตรงนี้ก่อน ขอกำลังใจในการทำงานหน่อย ฉันเหนื่อยจังวันนี้”
ปริญเอ่ยเสียงสองอย่างที่เธอไม่เคยได้ยินมันมาก่อน คนตัวเล็กหน้าแดงก่ำหัวใจเต้นระรัวราวกับว่ามันจะหลุดออกมาจากอกเมื่อได้ยินคำหวานที่เขาหยอดมา
“ท่านประธานพูดอะไรออกมารู้ตัวไหม”
“รู้สิ...นั่งตรงนี้ก่อน ขอกอดแป๊บนึง”
กชม
