เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง กชมนที่กำลังเดินเข้าถึงกับตาลุกวาวเมื่อรู้ว่ามีสายเข้าในโทรศัพท์มือถือของเธอที่อยู่ในมือปริญ ดวงตากลมโตคู่สวยจ้องมองปริญอย่างอยากรู้ว่าใครเป็นผู้ที่โทรเข้ามา
“ท่านประธานค่ะ มน...มนขอโทรศัพท์มนได้ไหมคะ”
กชมนรวบรวมความกล้าก่อนที่จะเอ่ยปากขอออกไป ปริญเหลือบสายตามองด้วยแววตาวาวโรจน์ หัวคิ้วเขาขมวดยู่เข้าหากันอย่างเห็นได้ชัด
“ใครคือแดนไท?”
ปริญเอ่ยเสียงเคร่งขรึมจ้องมองคนตัวเล็กอย่างไม่สบอารมณ์ กชมนนิ่งงันไปชั่วขณะก่อนที่จะยิ้มบางๆ ให้ปริญ
“อ้อพี่ที่แผนกจัดส่งสินค้าค่ะ”
เธอยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าแดนไทโทรเข้ามาหาเธอ จนปริญสังเกตได้ว่าเธอรู้สึกดีใจมากแค่ไหน คนตัวสูงยื่นโทรศัพท์ให้กชมนเธอรีบกดรับสายทันที
“เปิดสปีกเกอร์โฟน”
ปริญเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบจนคนฟังรู้สึกเสียววูบไปทั่วแผ่นหลัง มือเรียวกดปุ่มสปีกเกอร์โฟนเพื่อเปิดลำโพงทันที
“สวัสดีค่ะพี่แดน...มนมาทำงานแล้ว
