แสนชัง - 30 - ส่วนลึก

1355 คำ

- โรงพยาบาล – ปกป้องลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่เขามองไปรอบๆ ห้องเห็นเพียงเพดานสีขาวไม่คุ้นตา และสายน้ำเกลือระโยงระยางเต็มแขนจนน่าหงุดหงิด สิ่งที่เขาคิดได้ในตอนนี้คือมองหาม่านมัสลิน แต่ในห้องของเขามันกลับว่างเปล่า ... ไม่มีใคร ... แกร๊ก~ "ไงไอ้เสือ เป็นไงบ้าง" "มาไงวะ" ปกป้องทักทายเพื่อนๆ ของตัวเองทั้งสามคนที่เดินเข้ามาในช่วงเวลาที่เขาลืมตาตื่นพอดี สายตาของเขายังมองไปที่ประตูเสมอแต่ก็ไร้วี่แววซึ่งคนที่รอคอย "กูเป็นอะไรวะ" "ทำใจดีๆ นะมึงเป็นมะเร็ง" ดินแดนพูดขึ้นเขานั่งลงข้างเตียงของเพื่อนรัก สีหน้าของเขาดูเศร้าหมอง ไม่ต่างจากปกป้องที่นิ่งไปในทันที "กูเป็นมะเร็ง" "เปล่า กูตอแหล" "ไอ้สัสดิน!" "แค่หยอกๆ เอง" เพื่อนๆ ต่างก็พูดคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานนักปกป้องก็นิ่งไป เขาเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ทำให้ภายในห้องที่มีเสียงพูดคุยกับกลายเป็นเงียบลงอีกครั้ง "มัสมาบ้างไหมวะ" เขาถามเสี

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม