แสนชัง - 29 - ล้มป่วย

1477 คำ

"ยัยมัส เป็นอะไร ทำไมนั่งเหม่อตั้งนานสองนาน" พบรัก มาหยา และแตงไทยหันมาถามม่านมัสลินเมื่อเพื่อนๆ ต่างเรียกเธอแล้ว แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกตัว "ปะ ... เปล่า ไปกินข้าวกันเถอะหิวแล้ว" เธอเก็บข้าวของแล้วรับเดินออกไปในทันที ตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อวานเธอก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง ส่วนปกป้องก็พยายามเข้ามาหาเธอแทบจะทุกเวลา เขาโดนเธอไล่ทุกครั้งที่เดินเข้ามา แต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังหน้าด้านหน้าทนเดินเข้ามา บังคับให้เธอกินข้าว และเข้ามานอนดูหนังในห้องของเธออย่างหน้าไม่อาย 'ถ้ามันยังเลวใส่หนูอีก ลุงจะจัดการมันเอง' 'แต่คุณลุงคะ มัสไม่อยากแต่งกับพี่ป้องแล้วนะคะ' 'ไม่ได้! เธอต้องแต่งกับฉัน' 'หุบปากของแกซะ' 'หนูมัสเอ๊ย อะไรที่มันเสียไปแล้วมันเอากลับมาไม่ได้หรอกนะลูก หนูลองให้โอกาสพี่ปกป้องอีกสักครั้งได้ไหม' เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่กลับตั้งท่าจะเดินออกมาจากห้อง ทว่าคุณป้าสร้อยม่วงของเธอก็พูดขึ้น 'หนูมัส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม