“ก็แล้วแต่พี่วันดี จะกลับมืดค่ำก็เรื่องของพี่”
แพรวากำลังเล่นกับลูกๆของเธออยู่ในคอกเลี้ยงเด็กสีครีม แววตาแข็งกระด้างของชายหนุ่มที่มักใช้มองเธอเพื่อให้เธอดูต่างจากคนอื่นกำลังเพ่งมองแต่แล้วก็ต้องหลบสายตาหนีออกไปทำงานเพราะแพรวาดันมองมาทางเขาพอดี เขาไม่ได้สบตากับเธอโดยตรงแต่คนมันเคยเห็นว่าสายตาของเธอมันหวานแค่ไหนก็ไม่อยากจะเห็นอีกเพราะยังไงเธอมันก็ร้ายที่สุด
“อะไรกันนะพี่วันดี หนูหูฝาดไปหรือเปล่า”
ชมพู่พี่เลี้ยงเด็กอีกคนเดินเข้ามาพอดีเพราะเธอเพิ่งจะไปตระเตรียมอาหารของเด็กๆที่ในห้องครัวเสร็จพอดี เลยเร่งรีบเอาเข้ามาให้เด็กๆเพราะอีกประเดี๋ยวแพรวาที่เป็นคนป้อนอาหารเด็กๆจะหมดเวลาที่จะอยู่ในบ้านนี้แล้ว เธอไม่อยากให้เด็กๆกินน้อยเหมือนตอนเธอเป็นคนป้อนก็เลยต้องรีบเร่งมือแต่พอเข้ามาได้ยินคำพูดของเจ้านายหนุ่มก็ทำเอาเดินต่อไปถูกเพราะสงสัยเต็มอกไม่รู้เจ้านายไปกินยาแขนงไหนผิดมา
อันเป็นที่รู้กันในหมู่ลูก
