“รู้ใช่ไหมว่าต่อไป ณพจะต้องไม่ให้เธอเจอกับลูก”
“ทราบดีค่ะ เพราะเหลือแค่ขึ้นศาลอีกแค่ครั้งเดียว”
“และเขาก็จะแต่งงานเพื่อรับรัตน์วราให้เข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อดูแลเด็กๆ แม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยงเรื่องนี้คงจะไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่เธอรู้ใช่ไหม”
“ค่ะ”
“แล้วทำไมเธอถึงดึงเด็กๆเข้ามาอยู่ตรงจุดนี้ แพรวาเธอคิดอะไรของเธอ เธอก็รู้ว่าอรรณพไม่ได้เหมือนคนอื่นๆ นิสัยของเขาไม่ได้เหมือนพี่ชาย ไม่ได้เหมือนพ่อ”
“มันจำเป็นค่ะ”
แพรวามีเรื่องให้พูดอยู่เต็มอกและเธอก็รู้ว่านี้คือโอกาส คือสิ่งที่หลายคนขวนขวายอยากจะได้มันมา แต่เธอจำต้องปล่อยมือให้มันจากไปโดยที่ทำอะไรไม่ได้เลย เธอไม่มีหลักฐานไม่มีอะไรไปยืนยันในคำพูดของเธอได้เลย พูดออกไปก็เหมือนการโกหกกดตัวเองให้ต่ำไร้ค่าเหมือนที่เขาตราหน้าเอาไว้แล้ว
“จำเป็นถึงกับต้องมาทนทุกข์เสียใจแบบนี้เลยเหรอ แพรวา”
ฐานมาศมองอีกคนอย่างหมดหวัง เธอลงมาช่วยขนาดนี้แล้วแต่แพรวากลับไม่รั
