“คุณณพไปซื้อยาเหรอครับ ผมไม่คิดเลยนะครับว่าคุณณพจะเสพ”
สมพงษ์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในโรงพักเพื่อประชาชนตามที่เจ้านายของเขาโทรเรียก และพอมาถึงรับทราบเรื่องราวทั้งหมดเขาก็อดแซวไม่ได้เพราะจังหวะมันช่างพอดิบพอดีที่นักธุรกิจระดับร้อยล้านพันล้านไปยืนถือเงินราวกับพวกติดยาจะไปเอาของตอนที่เขาทำการล่อซื้อยากัน
“จัดการให้เรียบร้อย ผมเสียเวลามามากพอแล้ว”
จากที่อารมณ์เสียหงุดหงิดตัวเองที่ไม่รู้ทำไมถึงไปอยากตามหาแม่นั้น ก็หงุดหงิดเพิ่มขึ้นเพราะโดนจับมาพร้อมกับสองพ่อลูกนั้นด้วยต้องมายืนยันตัวตนกันให้วุ่นวายเสียเวลาและก็กลัวจะเป็นข่าวอยู่บนโรงพักนี้อีก
“ประกันตัวพวกกูด้วยสิ จะได้บอกว่าอีไหมมันอยู่ที่ไหน”
เสียงโหวกเหวกของสมบูรณ์ในห้องขังดังขึ้นเมื่อมีอะไรบางอย่างข้างนอกเคลื่อนไหว แต่ก็ดังได้ไม่ได้ถูกตำรวจบอกให้หยุดไปเสียก่อน ถึงจะอยากตะโกนออกมาอีกเพื่อให้ตัวเองรอดคุกแต่ก็กลัวจะโดนทำร้ายในมุมมืดอย่างที่เ
