ห่วงรัก ไร้วิวาห์

กาแฟแก้วสุดท้าย 2

“คงชงกาแฟอร่อยสินะ มึงถึงรับเอาไว้”

กาแฟจากโครงการหลวงที่มักจะไม่ค่อยได้ริมลองรสชาติแบบนี้ที่ไหนบ่อยนักเพราะไม่ว่าจะไปคุยงานที่ไหนส่วนมากก็จะได้กินแต่กาแฟสำเร็จรูปจากท้องตลาดกำลังถูกกลืนลงคอ และก็นับว่ารสชาติดีเพราะไม่ใช่เพียงรสชาติที่หอมกลมกล่อมของกาแฟคนชงยังใส่รสหวานมันของส่วนผสมอื่นๆได้อย่างลงตัว ขนาดไม่ได้สั่งอะไรเป็นพิเศษยังรู้สึกถูกปาก

“ก็คงงั้น หรือว่าเธอมีอะไรอร่อยกว่านี้ที่ฉันยังไม่ได้กิน แพรวา”

คำถามชวนสองแง่สองง่ามของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวที่ยังวางแก้วกาแฟไม่ทันถึงพื้นโต๊ะดีรีบลนลานออกไป แต่ก็ไม่วายทิ้งกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่อาจจะหาได้ยากในหมู่ผู้หญิงที่เขาพบเจอให้เขาได้สูดเข้าปอดตอนที่เธอสะบัดตัว เธอไม่ได้ทำกิริยารุนแรงอะไรมากมายทำเพียงเพราะต้องการหนีไปให้พ้นจากเขาแต่กลิ่นรุนแรงจนเขานึกอยากได้เธออีกจนน่าเกลียด

“มึงนี้มันไม่เลือกเลยนะ เลขาก็คิดจะเอา ดูสิเด็กมันกลัวหมดแล้ว”

ธีรภัทรส่ายหน้าไปมาด้วยความเหลืออด นอกจากเพื่อนคนนี้ของเขาจะเก่งด้านงานด้านธุรกิจและมันก็ยังเก่งเรื่องจับผู้หญิงอีกด้วย แถมจับไม่เลือกหน้าไม่เว้นแม้แต่เลขาที่ดูท่าเป็นแค่เด็กจบใหม่ยังอ่อนต่อโลกไม่ได้แพรวพราวเหมือนผู้หญิงกร้านโลกอะไร แทนที่จะให้งานเด็กมันทำจะได้เป็นอนาคตของชาติต่อไปกลับจ้องจะดับอนาคตเด็กซะได้

“ก็กลัวแบบนี้นะสิ ถึงไม่ได้เอา”

เสือหิวอย่างเขาไม่มีอะไรต้องสน นึกอยากจะพูดอะไรก็พูดออกมาและไอ้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าก็เป็นเพื่อนสนิทเขาด้วยรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเป็นวุ้นอยู่ก็ได้ล่ะมั่งยิ่งไม่ต้องสนใจรักษาภาพพจน์อะไรยังไงคนอย่างมันก็ไม่มีวันทำลายเพื่อน ก็มันจริงเขาจ้องจะกินหญิงสาวที่เพิ่งจะเอาแก้วกาแฟมาวางให้อิ่มเต็มท้องแต่เพราะเธอหวาดกลัวอะไรไม่เข้าท่าและก็หาทางหนีเขาอยู่เรื่อยจนเขานึกเบื่อและถ้าว่างจากงานกองโตเมื่อไหร่เขาหาทางไล่เธอออกแน่นอน

“ไอ้ณพมึงนี้มัน เออช่างมันเถอะ ว่าแต่มึงจะนัดน้องขวัญเขาอีกเมื่อไหร่”

เมื่อเพื่อนรักหื่นไม่เลิกก็ทำให้เขานึกถึงรัตร์วรา หญิงสาวที่น่าจะมาหยุดความหื่นไม่เลิกของอรรณพขึ้นมาได้ ผู้หญิงที่เพื่อนๆในกลุ่มลงความเห็นว่าจะสามารถหยุดพ่อคาสโนว่าเอาไว้แนบอกได้ ด้วยเพราะเธอทั้งสวย เด็ด เซ็กซี่ และที่สำคัญบางมุมเธอก็หวานปานน้ำผึ้ง ตรงสเปคพ่อคนหื่นทุกอย่าง

“มึงนี้มันจมูกไวจริงๆ”

เขาคั่วกับใครอยู่เป็นอันต้องตกอยู่ในสายตาของธีรภัทรไปทุกที และครั้งนี้ที่กำลังคุยกับรัตน์วรามากกว่าคู่นอนทั่วไปก็หนีไม่พ้นสายตาของเพื่อนรักอีกเหมือนเดิม อันที่จริงก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษมากมายนักแต่เขาก็พยายามนัดเจอเธอมากกว่าผู้หญิงคนอื่นก็เท่านั้นเองด้วยเพราะถูกใจในหลายๆเรื่องแต่ช่วงนี้งานยุ่งก็ทำให้เขาได้แค่ส่งข้อความทางไลน์ทักไปเท่านั้น

“ก็น้องเขาน่ารัก นิสัยก็ดีกูก็อยากให้คบกัน อีกอย่างกลุ่มเราก็มีเมียมีลูกกันหมดเหลือแต่มึง”

“ก็ทักทายกันอยู่ทุกวัน ถ้ามันใช่มึงก็เตรียมตัวเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวได้เลย”

“กูเตรียมตัวจะร้อยครั้งได้แล้วมั้ง มึงก็ให้มันแน่ ทำตัวลอยไปลอยมาอยู่ได้”

“งานมึงจะเสร็จไหม มัวแต่เสือกเรื่องของคนอื่น”

อรรณพกระดกกาแฟที่กึ่งร้อนกึ่งเย็นเข้าปากรวดเดียวหมดแก้ว รสชาติของกาแฟที่ดีและเรียกได้ว่าเลิศเลอคงหากินที่ไหนไม่ได้อีกแล้วไม่ได้ช่วยให้สีหน้าที่เขากำลังคุยกับเพื่อนดีเลยเหมือนเขากำลังเครียดใส่เพื่อนอย่างไม่รู้ตัว เหมือนมีอะไรทำให้เขาติดค้างในใจไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ทั้งที่ไม่ได้เป็นความลับอะไรเลย

ธีรภัทรเองก็ได้แต่อมยิ้มแล้วก้มหน้าคุยงานต่อไม่คุยเรื่องส่วนตัวอีกเพราะเห็นว่าอีกคนไม่พร้อมจนออกนอกหน้า ถึงจะพอได้ข่าวอย่างรุนแรงมาบ้างว่าเพื่อนเขาคนนี้ไปได้สวยกับสาวน้อยใบหน้าสวยที่ชื่อรัตน์วรา แต่มันก็ยังคงต้องให้เวลาเป็นตัวตัดสินสำหรับพ่อคาสโนว่าคนนี้ที่ไม่เคยหยุดนิ่งที่หญิงสาวคนไหนมาก่อน

อรรณพช่วยเพื่อนอย่างธีรภัทรตรวจเอกสารต่อ ยังมีรายละเอียดอีกหลายด้านที่ต้องคุยกันให้จบภายในเช้านี้เพราะบ่ายเขามีประชุม โดยไม่ได้คิดถึงเรื่องที่เพิ่งพูดอีกเลยแต่จะมีแอบคิดนอกเหนือจากงานเป็นพักๆก็คงเป็นเรื่องของคนที่เพิ่งจะชงกาแฟเข้ามาให้ว่าจะทำยังไงกับเธอดีให้ต้องตั้งสมาธิทำงานใหม่กันอยู่หลายรอบ

ไม่ใช่แต่ข้างในที่กำลังคุยงานกันอย่างตึงเครียดแต่ข้างนอกตรงหน้าห้องเหมือนจะเครียดมากกว่า แพรวากำลังก้มหน้าทำงานของเธอก็จริงแต่ในหัวก็กำลังคิดถึงเรื่องมากมายที่จะไปหาเงินจากไหนมาให้ทันใช้อันนี้คือเรื่องใหญ่ในหัวของเธอและก็ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้เธอไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้ก็คือคำพูดของคนในห้อง เขาอาจจะทำอะไรแบบวันนั้นอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้และถ้าเธอไม่มีทางรอดเหมือนคราวก่อนจะทำยังไง รสจูบกับพิษกล้ามเนื้อใต้สะดือของเขาก็ยังทำให้เธอร้อนๆหนาวๆไม่เลิกอยู่เลย

“ก็ปกตินะครับหม๊า เดี๋ยวคุณสมพงษ์ก็เปิดรับสมัครใหม่เหมือนคราวก่อนๆ”

วันนี้เขาได้รับข่าวที่เรียกว่าไม่ค่อยดีตั้งแต่เช้าจากฝ่ายบุคคลว่าเลขาที่อยู่กับเขาได้นานที่สุดคือครึ่งเดือนได้ลาออกอย่างกะทันหันตั้งแต่เมื่อวานเย็น และยังไม่ทันได้ลงมือทำงานเพราะรอกาแฟร้อนๆสักแก้วจากสมพงษ์ที่เขาเพิ่งจะวานให้ไปชงมาให้แม่ของเขาก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับพูดถึงอดีตเลขาของเขาที่เขากำลังทำลืมๆไปเหมือนคนก่อนๆ แต่อย่างคุณนายฐานมาศไม่ได้พูดธรรมดาทั่วไปแน่นอนเสียงของเจ้าตัวดังทะลุออกไปด้านนอกห้องทำงานของเขา นับว่าโชคดีที่ชั้นนี้ไม่มีพนักงานคนอื่นๆทำงานอยู่และเขาก็ตั้งรับอะไรทำนองนี้ได้ดีเพราะมันเกิดขึ้นบ่อยถึงบ่อยมาก

“ไม่โดนลูกไล่ออก ก็ลาออก”

หลังจากว่ากล่าวลูกชายจนเกือบจะพอใจ ฐานมาศก็พักหายใจไปชั่วครู่ก่อนที่จะเริ่มอีก เธออุตส่าห์ดีใจที่มีเลขาที่ทำงานกับลูกชายตัวแสบของเธอได้เกินอาทิตย์จนเธอมีเวลาว่างไปเลี้ยงหลาน ที่ไหนได้มีความสบายใจได้ไม่นานยังไม่ถึงเดือนก็ได้รับข่าวที่น่าจะร้ายแรงที่สุด และเธอก็เชื่อว่าต้นเหตุต้องมาจากคนตรงหน้าที่กำลังทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ตรงนี้

“ก็เด็กจบใหม่ ทำงานไม่ทนก็แบบนี้แหละครับ”

อรรณพเขาก็แก้ตัวตามประสาของเขาไปเรื่อยเปื่อยเพื่อเอาตัวให้รอดจากการโดนผู้เป็นแม่สวดแต่เช้า ไม่มีอะไรจริงจังในคำพูดต่างจากตอนทำงานทั้งที่เขาก็รู้อยู่เต็มอกว่าสาเหตุที่เธอลาออกเขาน่าจะมีส่วนด้วย เขาจะพูดอะไรออกไปก็ได้เพราะยังไงเธอก็คงไม่กลับมาและเขาก็ไม่ไปตามยังไงก็มีคนอื่นๆที่พร้อมทำงานกับเขาอีกมากมาย

“หม๊าถามคุณสมพงษ์มาแล้ว เด็กคนนี้ขยัน ทำงานก็ตั้งใจ แต่อยู่ดีๆก็ยื่นใบลาออกโดยไม่มีเหตุผล”

“ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเธอเลย ถ้าหม๊าไม่อยากรับคนแล้วก็ปรับตำแหน่งให้คุณสมพงษ์มาเป็นเลขาให้ผมก็ได้”

“ณพ คุณสมพงษ์เขาเป็นหัวหน้าแผนก เป็นคนสอนงานให้ลูก จะให้เขาลดตำแหน่งมาเป็นเลขา ลูกคิดได้ยังไง”

“ก็เด็กมันไม่ทนงานเอง หม๊าจะให้ผมแก้ไขยังไงละครับ”

“อย่าให้หม๊ารู้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ผมไม่ได้กับเลขาคนนี้ก็แล้วกัน ที่เธอคนนั้นลาออกก็เพราะตัวเธอเอง”

พูดไปก็เสียหน้าไม่หาย ไม่เคยมีใครรอดพ้นเนื้อมือของเขาไปได้เมื่อเขาได้หมายตาไว้แล้วว่าจะเอา แต่เธอทำเอาเขาแทบจะดิ้นตายข้างถนน จะมีใครกล้ามาทำแบบนี้กับเขาที่ให้ทำงานไปเรื่อยๆก็นับว่าบุญโขไม่ไล่ออกตั้งแต่วันนั้นและตอนนี้ยังมาทำให้แม่ของเขามายืนต่อว่าเขาอีก มันน่าจับกลับมากดที่เตียงซะจริง

 “ฉันละปวดหัว”

คำพูดของพ่อตัวดีทำให้ฐานมาศที่มีฐานะเป็นแม่ไม่พอใจจนเดินกลับออกไปทั้งที่ยังไม่ได้นั่ง เธอรู้อยู่แก่ใจดีว่าอรรณพเป็นเสือผู้หญิงและก็ค่อนข้างหิวโซแต่เธอก็ไม่เคยรับได้กับเรื่องนี้เพราะเธอเองก็เป็นหญิงเหมือนกันคงไม่สนุกถ้าจะมานั่งพูดเรื่องอะไรอย่างนี้ และในหัวของคนเป็นแม่อย่างเธอก็อยากให้ลูกชายเปลี่ยนตัวเองในเรื่องนี้ก่อนที่มันจะมีปัญหาเกิดขึ้น

อรรณพก็ก้มหน้าทำงานต่อเหมือนเดิมเพราะเดี๋ยวนี้ไม่ได้มีแค่งานในหน้าที่ของเขาแต่ยังมีงานที่พี่ชายมักฝากมาให้ทำเพิ่มด้วย ส่วนเรื่องเลขาเขาคงไม่เสียเวลามานั่งคิดเอาเวลาพวกนั้นทำงานให้ลุล่วงจะดีกว่าเพราะเดี๋ยวแม่ของเขาก็เข้ามาแก้ไขปัญหาเหมือนเดิมหรือไม่พี่ชายของเขาที่มักจะลางานก็คงเข้ามาจัดการให้เอง