POISON EP.7 NC อยากได้ตัว
1679 คำ
EP.7
เอวาออกจากห้องบอลรูมเป็นคนสุดท้าย จนได้มาเจอกับผู้ชายคนหนึ่ง เธอจำได้ว่าเขาคนนี้คือคนติดตามของมาวิน เอวาเลยรีบเดินเข้าไปทักทาย
"สวัสดีค่ะ คุณ..."
"อ่าวคุณเอวา มาทำอะไรที่นี่ครับ" คนถูกเรียกหันกลับมาถาม
"ฉันมาสอบโทอิคค่ะ"
"ดีใจด้วยนะครับ ที่ได้รับคัดเลือก แล้วทำข้อสอบได้หรือเปล่าครับ"
"คุณรู้ด้วยเหรอคะ ว่าฉันได้รับเลือก"
"ผมไม่ทราบหรอกว่าคุณจะถูกเลือก แต่ทุกคนที่นี่รู้อยู่แล้วว่าการรับนักศึกษาฝึกงานต้องทำยังไง" วินโซอธิบาย กลัวเธอจะเข้าใจผิด แต่ในความเป็นจริงเขารู้ว่าเธอต้องได้รับเลือก
"อ๋อค่ะ คุณมาวินนี่โหดจังนะคะ ตอนแรกเอาคะแนนสอบโทอิคแค่เก้าร้อย จู่ ๆ เพิ่มเป็นสองพันคะแนนซะงั้น"
"ก็เพราะคุณ..." วินโซเกือบหลุดพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดต่อหน้าเธอ เอวาทำหน้าสงสัย เมื่อกี้ผู้ชายคนนี้จะบอกอะไร
"เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะคะ"
"ผมขอให้คุณโชคดี หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันนะครับ" วินโซตัดบทสนทนา ก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วหมุนตัวเดินกลับไปที่ห้องทำงานของเจ้านาย เพื่อบอกข่าวคราวเรื่องของเธอให้มาวินรับทราบ
-ห้องทำงาน-
"เธอบอกว่าทำข้อสอบได้ครับนาย"
"บอกแอลลี่ ข้อสอบของเธอ ฉันจะตรวจเอง"
"ตกลงนายสนใจเธอจริง ๆ ใช่ไหมครับ"
"ใครบอกล่ะ ก็แค่ยื้อเวลาแจ้งผลการสอบช้ากว่าเดิมจากที่กำหนดไปสักหนึ่งสัปดาห์" มาวินยกยิ้มเจ้าเล่ห์ คิดแผนถ่วงเวลาให้เธอร้อนใจ อยากรู้จริง ๆ ว่าถ้าผลคะแนนการสอบออกช้ากว่าใคร ๆ เธอจะทำยังไง
"ครับ" วินโซรับคำสั่ง ไม่เซ้าซี้ถามเจ้านายอีก เขาหมุนตัวเดินออกจากห้องเพื่อบอกกับเลขามาวินอีกคน ให้นำข้อสอบของเอวามาให้เจ้านายเป็นคนตรวจ
"ข้อสอบของเด็กที่ชื่อเอวาค่ะ" แอลลี่เดินเข้ามาวางกระดาษข้อสอบของเด็กสาวที่เจ้านายต้องการ
"อืม" มาวินขานรับ แต่ทว่าเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้ากลับมีคำถามที่อยากถาม
"มีอะไร" ใบหน้าหล่อเข้มเงยหน้าขึ้น มองสาวสวยตรงหน้าที่ไม่ยอมออกจากห้อง ทั้งที่เขาไม่มีเรื่องต้องเรียกใช้
"ไม่มีอะไรค่ะ" แอลลี่ส่งยิ้ม ตัดสินใจไม่ถามในข้อที่สงสัย แล้วเดินออกจากห้องทำงานไป
มาวินหยิบกระดาษข้อสอบของเอวาขึ้นมาดูไปพลาง ๆ ไล่ดูทีละข้อในกระดาษแผ่นแรกว่าเธอทำได้หรือไม่
"ไม่เลวนี่" ปากหนายกยิ้มพึงพอใจ เขาวางข้อสอบลงบนโต๊ะแล้วทำงานของตัวเอง ไม่สนใจกระดาษข้อสอบของเธออีก
-สามวันผ่านไป-
ตั้งแต่ตื่นลืมตา เอวาเอาแต่จ้องโทรศัพท์รอเมลทางบริษัทส่งคะแนนผลสอบ เธออยากรู้ว่าตัวเองทำได้ตามเป้าอย่างที่มาวินต้องการหรือไม่
"เขาจะส่งผลมากี่โมงกัน" นี่ก็บ่ายโมงแล้ว เธอนอนอุดอู้อยู่แต่ในห้อง ยังไม่ยอมลงไปทานข้าว ใครเรียกเคาะประตู เธอก็ตอบกลับแค่ว่าเดี๋ยวออกไป แต่นี่จนครึ่งค่อนวันเธอก็ยังไม่ยอมออกจากห้อง เพราะรอลุ้นผลสอบใจจะขาด
จนท้ายสุด เธอต้องวางโทรศัพท์ลง แล้วทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำก่อนจะลงไปทานข้าวที่ชั้นล่าง
-ตกเย็น-
เอวาเปิดโน็ตบุ๊ครีเช็คไม่รู้กี่รอบก็ไม่มีเมลจากทางบริษัทตอบกลับ นี่มันห้าโมงเย็นเข้าไปแล้ว ทำไมถึงไม่มีความคืบหน้า เอวาเลยตัดสินใจเมลไปถามกับฝ่ายบุคคล แต่ก็ไม่ได้ข้อความตอบกลับมา
"พรุ่งนี้คงต้องเข้าไปที่บริษัท" ทำเอาเธอร้อนใจแทบบ้า กร่นด่าบริษัทในใจ ไหนว่าดีนักดีหนา กับไอแค่ส่งผลคะแนนสอบของเด็กฝึกงานให้ตรงตามที่แจ้งมันยากนักหรือไง
-วันต่อมา-
เอวาเดินทางมาที่บริษัทในช่วงเก้าโมง วันนี้เธอมีเรียนบ่าย ช่วงเช้าเลยแวะเข้ามาที่บริษัทเพื่อถามเรื่องผลสอบ
"นายครับ คุณเอวามาที่บริษัท" วินโซบอกผู้เป็นนาย เมื่อฝ่ายบุคคลแจ้งกับเขาว่า เอวาต้องการผลคะแนนสอบ
"แค่วันเดียวก็จะตายแล้ว" มาวินพูด พลางแค่นหัวเราในลำคอ นึกสมเพศเธอในใจ แต่มันก็...สนุกดีกับการได้เล่นความรู้สึกของเธอ
"เธอชอบนายมากจริง ๆ ถึงได้ดิ้นรนมาถามถึงที่" วินโซเอ่ยไปตามตรง เขาเห็นเอวาพยายามมากในการเข้าหาเจ้านาย แต่มาวินกลับเห็นเธอเป็นตัวตลกในสายตา
"แต่ฉันไม่ชอบยัยเด็กนั่น" เอวาก็เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่เขาเจอ ถ้าผู้หญิงคนไหนเริ่มทำตัวเป็นเจ้าของ มาวินจะตีตัวออกห่างทันที พร้อมกับโอนเงินสดไล่พวกเธอในทางอ้อม และปิดการติดต่อทุกช่องทาง เว้นเสียแต่ผู้หญิงบางคน ย้ำว่าบางคน ถ้าไม่ทำตัวน่ารำคาญ ไม่วุ่นวาย ไม่จุ้นจ้าน มาวินก็จะมีแต่ให้กับให้ และเลี้ยงดูไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเบื่อไปเอง
แต่กับเด็กสาวคนนี้ มาวินกลับอยากเล่นสนุกด้วย เพราะเธอเองก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่ามีใจให้กับเขาเอามาก ๆ เขาก็แค่อยากรู้ ว่าเธอจะพยายามไปได้สักกี่น้ำ
-Part Ava-
"ผลสอบของคุณยังไม่ออกนะคะ"
"แล้วของคนอื่นออกหรือยังคะ"
"ออกแล้วค่ะ"
"แล้วทำไมของฉันยังไม่ออก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า" เอวาขึ้นเสียงถามพนักงานฝ่ายบุคคล ผลสอบคนอื่นออกครบแล้ว แต่เหลือแค่เธอคนเดียว มันหมายความว่ายังไง
"นายผมเป็นคนตรวจข้อสอบของคุณอยู่ครับ" วินโซเปิดประตูเข้ามาในแผนกฝ่ายบุคคล เขาได้ยินเสียงโวยวายของเธอ และมาวินก็กำชับให้เขาลงมาบอกเหตุผลว่าเพราะอะไร ข้อสอบเธอถึงได้ช้ากว่าใคร
"คุณมาวินตรวจข้อสอบของฉันเหรอคะ" หญิงสาวตาโต เมื่อข้อสอบของเธออยู่ที่มาวิน ชายหนุ่มที่เธอชอบ ปากสวยคลายยิ้ม ความโกรธที่คุกรุ่นในใจค่อย ๆ จางไป เมื่อรับรู้ว่าคนที่ตรวจข้อสอบคือใคร
"แล้วทำไมไม่มีใครบอกฉันล่ะคะ"
"ต้องขอโทษด้วยนะครับ"
"ฉันขอเจอคุณมาวินได้ไหมคะ" ไหน ๆ มาถึงที่นี่แล้ว เอวาเลยลองถามดูเมื่อมีโอกาส ถ้าเขามีเวลาว่างเจอเธอได้
"คงไม่ได้ครับ"
"ค่ะ" เอวาขานรับเสียงเบา ผิดหวังลึก ๆ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัว" วินโซหมุนตัวกลับเดินออกไป เห็นสีหน้าเธอผิดหวังก็รู้สึกสงสาร แต่ช่วยอะไรเธอไม่ได้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้านาย
-ห้องทำงาน-
มาวินและแอลลี่กำลังเล่นบทรักสวาทในห้องทำงาน เขาโทรตามเธอให้เข้ามาหา แล้วจับตัวเธอขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงาน รีบถอดเสื้อผ้าเธอออกพร้อมกับปลดกางเกงของตัวเองลง แล้วสวมใส่ถุงยางอนามัย จับแยกเรียวขาตั้งขึ้นสอดใส่ความเป็นชายในร่องสาวของเธอ
"อ๊า ดีจังเลย" แอลลี่ร้องคราง หลับตาเคลิ้มเมื่อเจ้านายเล่นเซ็กซ์กับเธออย่างเร่าร้อน
"ร้องออกมาดัง ๆ" มาวินแค่นเสียงสั่ง เอวสอบกดกระแทกเพิ่มจังหวะรุนแรงและหนักหน่วง โต๊ะทำงานที่ทั้งสองใช้ร่วมเพศ เกิดแรงสั่นสะเทือนตามจังหวะอารมณ์
"แรงได้อีกนะคะ อ๊าย" แอลลี่บอกเอาใจ ตอบรับความป่าเถื่อนของเจ้านาย เธอชอบเซ็กซ์ของมาวิน เพราะเขากระแทกมันรุนแรงและดุเดือดถึงใจเธอสุด ๆ
"เธอนี่มันร่านดีจริง ๆ แบบนี้ฉันชอบ" ปากหนาครางกระเส่า ยกมือจับล็อคที่ต้นคอระหง โน้มใบหน้าจูบที่กลีบปากแดงแล้วบดขยี้ด้วยความหื่นกระหาย
"อ่า f*ck"
"อ๊าง แอลลี่จะเสร็จแล้วค่ะ" สะโพกสอบตอกอัดใส่โพรงนุ่มระรัว เมื่ออีกคนกำลังจะสุขสม เขาเองก็ใกล้เสร็จตามเธอไปติด ๆ
มาวินเน้นกดกระแทกย้ำ ๆ เสียงครวญครางร้องสนั่นลั่น ก่อนที่ทั้งคู่จะปล่อยความสุขไปพร้อมกัน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"นายครับ...เอ่อ" วินโซเคาะห้องทำงาน เปิดประตูเข้ามาก็เห็นภาพทั้งเจ้านายและเลขาสาวกำลังสวมใส่เสื้อผ้า วินโซเลยปิดประตูกลับ แล้วยืนรอที่หน้าห้อง เพื่อให้คนด้านในทำธุระให้เสร็จ
แอลลี่เดินออกจากห้องทำงานมาวินด้วยสีหน้าอารมณ์ดี แล้วหยุดยืนตรงหน้าวินโซ พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาแล้วเดินผ่านไป วินโซจึงเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องทำงาน
"นายครับ คุณเอวากลับไปแล้ว เธออยากพบนาย แต่ผมปฏิเสธไป"
"อืม จะไปทำอะไรก็ไป"
"ครับ" วินโซเดินออกจากห้อง มาวินนั่งเคาะปากกาสีทองไปเรื่อย ๆ พลางคิดเรื่องของเอวาที่วินโซเพิ่งจะรายงาน
"อยากเจอฉัน หรือ อยากได้ตัวฉันกันแน่ เอวา" มาวินดูถูกความรู้สึกของเธอ เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่เครื่องบำบัดความใคร่ และเป็นของเล่นในยามแก้เหงา
มาวินมองว่าเอวา ลดคุณค่าของตัวเองเพื่ออยากเจอเขา แต่แล้วยังไงเธอคิดว่าเขาจะสนใจเธอ เธอชอบเขา เขาชอบเธออย่างนั้นเหรอ ไม่มีวัน!
- ผู้เขียน
