“ก็ไม่มีธุระอะไร แค่ผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะมาเยี่ยมกำนันเสียหน่อย ว่าแต่ว่า...จะไม่แนะนำให้ผมรู้จักผู้ใหญ่ที่มีเกียรติท่านนี้หรือครับ”
ปวรุตม์เลิกคิ้วถามหันไปมองแขกของกำนันยศศักดิ์ที่ยังยืนนิ่ง
“สวัสดีคุณตำรวจ ก้องเกียรติ ส.ส.โคกสำราญ 5 สมัยซ้อน”
ก้องเกียรติแนะนำตัวเองพร้อมกับอวดเบ่งอำนาจบารมี
“ยินดีที่ได้รู้จักส.ส.ผู้มีเกียรติครับ ว่างๆ คงต้องขออนุญาตแวะไปทานมื้อค่ำที่บ้านท่านส.ส.สักมื้อ”
ปวรุตม์ยิ้มตรงมุมปากเอ่ยทีเล่นทีจริง
“ยินดีเสมอ จะไปเมื่อไหร่ก็โทรไปบอกด้วย ผมจะให้ลูกน้องต้อนรับขับสู่เป็นอย่างดี”
“ขอบคุณครับ ได้ยินแบบนี้ผมกับลูกน้องคงไม่ต้องเกรงใจ”
คราวนี้ปวรุตม์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังจนยศศักดิ์กับไอ้เหิมถึงกับขยับตัวด้วยความหวาดระแวง
ปวรุตม์เห็นท่าทางร้อนรนของไอ้เหิมแล้วก็ทำเป็นถอนหายใจเสียงดัง
“เฮ้อ! นานๆ ทีกว่าจะได้แวะมาบ้านของกำนัน เสียดายจังเลยนะครับวันนี้ผมกับลูกน
